این منظومه منحصر به فرد، چیزی حدود 4400 سیاره نامزد، از جمله بیش از 700 سیستم چند سیاره‌ای را در خود جای داده‌است و بیش از پیش زمینی‌ها را کنجکاو کرده است.

تینا مزدکی_ این منظومه خارق‌العاده که «Kepler-385»، «کپلر» نام دارد از این نظر منحصر به فرد است که هر هفت سیاره آن بزرگ‌تر از زمین اما کوچک‌تر از نپتون هستند و آن را از همسایگان نزدیک ما متمایز می‌کند.

«Kepler-385» یکی از معدود منظومه‌های سیاره‌ای شناخته‌ شده‌ است که دارای بیش از شش سیاره تایید شده یا نامزد سیاره است. این کشف قابل توجه یکی از نکات برجسته کاتالوگ جدید کپلر است که شامل نزدیک به 4400 سیاره نامزد، از جمله بیش از 700 سیستم چند سیاره‌ای است.

جک لیساور، دانشمند پژوهشی در مرکز تحقیقات ایمز ناسا در دره سیلیکون کالیفرنیا، گفت:«ما دقیق‌ترین فهرست نامزدهای سیاره «کپلر» و خواص آنها را تا به امروز جمع‌آوری کرده‌ایم.» لیساور، که نویسنده اصلی این مقاله جدید نیز است، افزود که این فهرست به اخترشناسان امکان می‌دهد تا عمیق‌تر در ویژگی‌های سیارات فراخورشیدی تحقیق کنند.

در قلب منظومه کپلر ستاره‌ای شبیه به خورشید قرار دارد که تقریباً 10 درصد بزرگتر و 5 درصد داغتر از خورشید ماست. دو سیاره درونی، کمی بزرگتر از زمین، احتمالا سنگی هستند و ممکن است دارای جو نازکی باشند. پنج سیاره دیگر بسیار بزرگتر هستند و شعاع هر کدام دو برابر زمین است و انتظار می‌رود از اتمسفر ضخیم پوشیده باشند.

توانایی توصیف ویژگی‌های سیستم «کپلر» با چنین جزئیاتی گواهی بر کیفیت آخرین فهرست سیارات فراخورشیدی است. برخلاف کاتالوگ‌های قبلی که هدفشان سنجش میزان گسترش سیارات در اطراف ستاره‌های دیگر بود، این فهرست جامع داده‌های دقیقی را در مورد هر منظومه ارائه می‌کند و اکتشافاتی مانند «کپلر» را ممکن می‌سازد.

کاتالوگ جدید از اندازه‌گیری‌های بهبود یافته‌ای از ویژگی‌های ستارگان استفاده می‌کند و مسیر هر سیاره در حال عبور از ستاره میزبان را با دقت بیشتری محاسبه می‌کند. این ترکیب نشان می‌دهد که وقتی یک ستاره میزبان چندین سیاره در حال عبور است، مدار آنها در مقایسه با سیستم‌هایی که فقط یک یا دو سیاره دارند، مدورتر است.

مشاهدات اولیه کپلر در سال 2013 به پایان رسید و به دنبال آن یک ماموریت طولانی به نام K2 که تا سال 2018 ادامه یافت. با تأیید قبلی که تعداد سیارات از ستارگان بیشتر است، این مطالعه جدید درک ما از جهان‌های متنوع فراتر از منظومه شمسی را افزایش می‌دهد.