همه ما درباره امکان بارش یا سقوط شهاب سنگ ها به سطح زمین بسیار شنیده و خوانده ایم ، بدون اینکه درباره ماهیت و منشا آن ها حرفی زده شود . شهاب سنگ ها مهمانان ناخوانده زمین از فضا هستند که از دیرباز مورد توجه بشر قرار گرفته اند ، تا جایی که در ادبیات محاوره و حتی اشعار شعرای ملل مختلف راه پیدا کرده و تماشای عبور و سقوط آن در فرهنگ های مختلف علامتی شوم یا سعد و مبارک تعبیر می شده است.

بارش شهاب سنگ

با اینکه اغلب شهاب سنگ ها هنگام ورود به جو زمین در اثر اصطکاک شدید می سوزند و از بین می روند اما رصد آن ها یکی از وظایف مهم دانشمندان حوزه فضا است چرا که در صورت برخورد شهاب سنگ های بزرگ با یک منطقه مسکونی، فاجعه ای بسیار بزرگ به بار خواهد آمد. تماشای عبور و سقوط شهاب سنگ ها همیشه برای انسان ها جذاب بوده است و از ابتدای تاریخ تا کنون کنجکاوی انسان ها در خصوص ماهیت و منشا خود برانگیخته اند. سقوط شهاب سنگ می توانند منظره ای با شکوه در آسمان شب پدید آورند .تا پایان مقاله با ما همراه باشید تا همه چیزهایی که باید درباره شهاب سنگ ها بدانیم را با هم فرا بگیریم.

شهاب سنگ چیست

شهاب سنگ یا همان سنگ آسمانی (Meteorite) تکه ای جامد از اجرام بزرگتر مانند سیارک ها یا دنباله دارهاست که به دلایلی از آنها جدا شده و سپس با سرعت به سوی جو زمین یا یک جرم آسمانی دیگر سقوط می کند . اغلب شهاب سنگ ها بر اثر اصطکاک شدید، فشار بالا در جو و همچنین وجود گازهای اتمسفری مانند نیتروژن در لایه های جو که منجر به وقوع واکنش های شیمیایی و احتراق می شوند، بشدت داغ شده و می سوزند و به ذرات بسیار ریزتر تبدیل می شوند. با این حال تعدادی از آن ها می توانند شدت برخورد با لایه های جو را تاب آورده و به سطح زمین یا یک سیاره دیگر اصابت کنند.

شهاب سنگ هایی که از جو عبور می کنند، به علت گداخته شدن لایه بیرونی به شکل بسیار درخشان و آتشگون دیده می شوند و به همین علت در ادبیات فارسی آن ها را شهاب ثاقب (ستاره سرنگون شده) میخوانده اند. امروزه ستاره شناسان شهاب سنگ های درخشان را آذرگون می نامند.

مواد تشکیل دهنده اصلی شهاب سنگ ها سنگ و فلز هستند. با این حال شهاب سنگ ها بر اساس ساختار شیمیایی به سه دسته تقسیم می شوند:

1-شهاب سنگ های سنگی که فقط از سنگ ساخته شده اند (البته ممکن است مقدار خیلی ناچیزی فلز داشته باشند) و شامل ارولیت ها و کندریت ها می شوند، 93 درصد از شهاب سنگ هایی که وارد جو زمین می شوند از این نوع هستند.

2-شهاب سنگ های سنگی – فلزی که هم از سنگ و هم فلز ساخته شده اند و شامل سیدرولیت ها هستند، فراوانی این دسته از شهاب سنگ ها اغلب 1 تا 2 درصد از کل شهاب سنگ های وارد شده به جو زمین است.

3- شهاب سنگ های آهنی (سیدریت ها) که ماده تشکیل دهنده آن ها اغلب عنصر آهن و گاهی مقدار کمی نیکل است و 5 تا 6 درصد کل شهاب سنگ های وارد شده به جو زمین را شامل می شوند.

طی تحقیقی که در سال های اخیر توسط دانشمندان انگلیسی به انجام رسید مشخص شد بخش زیادی از عناصر فلزی موجود در ساختار زمین توسط شهاب سنگ ها ایجاد شده اند. طبق نتایج اعلام شده، قسمت زیادی از فلزات ارزشمندی که در صنعت مورد استفاده قرار می گیرند و یا فلزات ارزشمند اقتصادی همچون طلا، تقریبا 200 میلیون سال قبل همراه با میلیاردها تن مواد دیگر جدا شده از سیارک ها به زمین اصابت کرده اند. قسمت اعظمی از عنصر طلا در هسته زمین قرار دارد و آن بخش از طلا که در پوسته زمین قرار دارد از برخورد شهاب سنگ ها به سطح زمین منتقل شده است . از جمله  عناصر تشکیل دهنده شهاب سنگ‌ها می توان عناصری هم چون  آهن (Fe)، مس (Cu)، باریوم (Ba)، استرانتیوم (Sr)، کلسیم (Ca)، سزیوم (Cs)، روبیدیوم (Rb)، پتاسیم (K)، ناتریوم (سدیم) (Na)، لیتیوم (Li)، منیزیوم (Mg) و ..... را نام برد.

منشا رنگ نور شهاب سنگ

منشا اغلب شهاب سنگ ها از کمربند سیارکی میان سیاره مریخ و مشتری است و اندازه آنها از 1000 کیلومتر تا اندازه ذرات گرد و غبار متغیر است. این سنگ های آسمانی از این کمربند به سوی زمین پرتاب می شوند، همچنین بر اثر پدیده یارکوفسکی که طی آن با تابش خورشید به یک سمت سیارک ها، سنگ های کوچکتر را از آن جدا و با شتاب به اطراف می پراکند ، نیز شهاب سنگ های می توانند به سمت زمین پرتاب شوند. در مواردی نیز با برخورد سیارک ها با سطح مریخ و ماه ، ذرات حاصل از این اصابت نیز به سمت زمین روانه می شوند. خوشبختانه تا کنون شهاب سنگی از سوی سیاره ناهید و عطارد به سوی زمین روانه نشده است چرا که شهاب سنگ های سرگردان در ناحیه این و سیاره برای جهت و شتاب گرفتن به سوی زمین بایستی بر جاذبه خورشید غلبه کنند. هر روزه تعدادی شهاب سنگ وارد جو زمین می شوند که بدون هیچ تهدیدی در اتمسفر می سوزند اما به ندرت شهاب سنگ بزرگی از جو عبور می کند، مطابق پیش بینی های ناسا اصابت سیارک های بزرگ با زمین هر 2000 سال یکبار به وقوع می پیوندد.

تا به امروز هیچ گزارشی مبنی بر کشته شدن انسانی در اثر اصابت شهاب سنگ وجود نداشته است. تنها در سال 1911 میلادی در اثر برخورد یک تخته سنگ به وزن 40 کیلوگرم که منشا آن سیاره مریخ بوده به سر یک سگ در مصر، یک مورد تلفات جانی اصابت شهاب سنگ در جهان ثبت شده است. ازآن جایی که بیشتر سطح زمین خالی ازسکنه است و تجمعات شهری و انسانی در نقاط مشخصی متمرکز است، احتمال اصابت سنگ های آسمانی به سر انسان ها بسیار کم است.

جالب است بدانید به علت اینکه بیشتر سطح زمین پوشیده از سنگ است، تشخیص سنگ های آسمانی از سنگ های زمینی بسیار دشوار به نظر می رسد، تنها در نقاط خاصی مانند بیابان ها و دشت های یخ زده قطب جنوب، به علت شکل خاص بافت زمین در آن نواحی، احتمال کم جابه جا شدن شهاب سنگ ها  و کم بودن میزان تغییراتی چون هوازدگی و دگرسانی در این نقاط خاص، می توان به راحتی سنگ های قطبی را تشخیص داد و نسبت به جمع آوری آن ها اقدام کرد.

جمع آوری شهاب سنگ

شهاب سنگ ها بنا بر اندازه و قطر، قدرت تخریب متفاوتی دارند و به همین علت عمق گودال های ایجاد شده روی سطح زمین توسط شهاب سنگ ها متفاوت است. هر چه ارتفاع سقوط شهاب سنگ و سرعت سقوط آن بیشتر باشد عمق و دهانه گودال ایجاد شده بیشتر خواهد بو البته جنس بافت سطح زمین در ناحیه مورد اصابت نیز بسیار مهم است، هر چه بافت زمین در ناحیه اصابت نرم تر باشد (مانند بیابان ها) عمق  و قطر گودال محل اصابت شهاب سنگ بزرگتر است.

در صورت اصابت شهاب سنگ به اقیانوس، به علت فشار زیاد آب اقیانوس و اصطکاک از انرژی حرکتی شهاب سنگ کاسته شده و احتمال ایجاد گودال با عمق زیاد در سطح اقیانوس نیز کاهش می یابد. با این حال اصابت شهاب سنگ های بزرگ با اقیانوس به علت ایجاد امواج بلند حتی تا ارتفاع 7 متر و ایجاد تبعاتی چون طوفان و سونامی می تواند بسیار خطر آفرین باشد.

شهاب سنگ در طول تاریخ

از ابتدای پیدایش سیاره زمین تا کنون میلیون ها شهاب سنگ به سطح زمین اصابت کرده اند، که با وجود عظمت و بزرگی برخی از آن ها و اثرات گسترده بر شکل زمین و حیات روی آن، به علت تغییرا آب و هوایی و رخداد فرسایش روی زمین، ردپای این اثرات مانند گودال های بسیار بزگ یا به طور کامل و یا به مقدار زیادی از بین رفته اند.

همان طور که در ابتدای مقاله گفتیم رصد سقوط شهاب سنگ ها از سوی بشر همواره از اهمیت بسیاری برخورداربوده است، به طوری که سقوط شهاب سنگ ها در برخی از نقاط دنیا منشا پرستش مذهبی بوده است، به عنوان مثال یک فرقه مذهبی  در معبد آرتمیس در افسس با پرستش سنگی که از آسمان به سوی زمین سقوط کرد شکل گرفت، پیروان آن مذهب باور داشتند که سنگ مزبور از سوی سیاره مشتری که خدای اصلی روم بود به سوی زمین روانه شده است. این سنگ هنوز در معبد آرتمیس که جزو عجایب هفتگانه جهان باستان است نگهداری می شود و نتیجه تحقیقات دانشمندان بر منشا فضایی بودن این سنگ تاکید دارد. همچنین برخی ادعاهای هنوز تایید نشده، بیان می کند که سنگ سیاه یا حجرالاسود که در کعبه نگهداری می شود نیز منشایی آسمانی و فضایی دارد.

بارش شهاب در باستان

در گذشته با توجه به باورهای مذهبی رایج از شهاب سنگ ها در ساخت ادوات مصنوعی مهم استفاده میشده است که قدیمی ترین اشیا ساخته شده با شهاب سنگ ها مربوط به 9 دانه کوچک یافته شده در شمال مصر است که قدمت ساخت آنها به 3200 سال پیش از میلاد مسیح بر می گردد.

قدیمی ترین سقوط های ثبت شده شهاب سنگ در اروپا، مربوط به سال های 1400 و 1492 میلادی است و برای نخستین بار در سال 1794 میلادی یک فیزیک دان آلمانی به نام ارنست فلورانس چلادنی فرضیه اینکه سنگ هایی که به زمین اصابت کرده اند منشایی فضایی دارند و نه زمینی را منتشر کرد که البته پذیرش این فرضیه با مقاومت شدید همراه با تمسخر جامعه علمی آن زمان مواجه شد تا اینکه طی ده سال بعد با پژوهش های ژان باتیست بیوت دانشمند فرانسوی و ادوارد هوارد شیمیدان انگلیسی، فرضیه منشا فضایی سنگ ها تایید شد.

اهمیت شهاب سنگ ها

با توجه به اینکه شهاب سنگ ها پس از ورود به درون جو زمین، از سمت پهنه بزرگشان از جو عبور می کنند، حین عبور اثرات زیادی همچون ایجاد دهانه ها، پستی ها و بلندی ها از خود به جا می گذارند، مانند دهانه بارینجر در ایالت آریزونا و یا دهانه ورد  فورت در آفریقای جنوبی، به همین جهت رصد و شناخت شهاب سنگ ها از اهمیت زیادی برخوردار است.

شکل گرفتن پستی و بلندی با شهاب سنگ

با توجه به ساختار شیمیایی شهاب سنگ ها  می توان ساختار شیمیایی بخش های مختلف سیاره زمین و سایر سیارات و حتی ماه را تعیین کرد. همچنین با بررسی شهاب سنگ ها می توان فرآیندهای منجر به شکل گیری هسته، پوسته و سایر لایه های سیارات را بررسی کرد، همانطور که دانشمندان با بررسی شهاب سنگ های فلزی (آهنی) و لرزه نگاری ها توانستند تا حدودی ساختار هسته ی زمین را شناسایی و ارزیابی کنند .با این حال ارزش اصلی بررسی و شناخت شهاب سنگ ها برای تخمین زمان پیدایش سیاره زمین، پیدایش خورشید، منظومه شمسی و در نهایت تخمین زمان پیدایش کیهان و جهان هستی آشکار می شود.

انواع بارش شهاب سنگ

هنگام عبور زمین از مسیر ستاره های دنباله داری که بیش از حد به خورشید نزدیک شده اند، ذرات غبار یا خرده سنگ های دنباله دار به جو زمین وارد و در اتمسفر به علت واکنش های شیمیایی و بروز اصطکاک با جو می سوزند که به این اتفاق بارش شهاب سنگی می گویند. بارش های شهاب سنگی در دوره های منظم رخ می دهند به طوری که زمان وقوع آنها قابل پیش بینی است. در ادامه شما را با انواع بارش های شهابی به ترتیب وقوع در سال آشنا خواهیم کرد.

بارش شهابی ربعی (The Quadrantids)

بارش شهابی ربعی که نقطه تابش آن از نوک شمال صورت فلک گاوران است در اوایل ژانویه هر سال ( اواسط دی ماه ) رخ می دهد و طی بارش آن شما می توانید حدود 25 شهاب سنگ در یک ساعت ببینید. رصد این بارش در نیمکره شمالی آسان تر است.

بارش شهابی شلیاقی (The Lyrides)

بارش شهابی شلیاقی در اوایل ماه آپریل (دهه اول اردیبهشت ماه) رخ می دهد و در حین بارش به شما امکان تماشای 10 الی 15 شهاب در طول یک ساعت را می دهد، البته در موارد نادری تعداد شهاب های مشاهده این بارش می تواند به 100 عدد در ساعت نیز برسند. نقطه بارش شهاب شلیاقی در محل ستاره وگا که جزیی از صورت فلکی شلیاق است قرار دارد، این بارش نیز مانند دو بارش ذکر شده قبلی امکان دید بهتری در نیمکره شمالی دارد.

بارش شهابی اتا دلوی (The Eta Aquarides)

بارش شهابی اتا دلوی مصادف با اوسط آپریل تا دهه اول ماه می (اردبهشت تا خرداد ماه) است. نقطه بارش این بارش شهابی در ستاره اتا در صورت فلکی دلو است و طی آن بسته به موقعیت جغرافیایی افراد 10 الی 60 بارش شهاب سنگ قابل مشاهده است. بر خلاف بارش های شهابی دیگر، این بارش از نیمکره جنوبی بهتر رصد می شود.

بارش شهابی دلتا دلوی (The Delta Aquarides)

بارش شهابی دلتا دلوی که کانون آن ستاره دلتا از صورت فلکی دلو است، در مدت زمان ماه جولای تا آگوست (تیر تا مرداد ماه) در آسمان قابل مشاهده است و طی آن شما در موقعیت مناسبی در نیمکره جنوبی زمین قادر به رصد 15 تا 20 شهاب سنگ در یک ساعت هستید.

بارش شهابی آلفا کپریکرنیدز (The Alpha Capricornids)

بارش شهابی کپریکرنیدز نیز از ماه جولای تا آگوست (تیر تا مرداد ماه) در آسمان شب قابل رویت است. نکته جالب در خصوص این شهاب سنگ این است که با وجود ضعیف بودن بارش (بارش 5 سنگ در یک ساعت)، شهاب سنگ های این بارش به قدری روشن و درخشانند که در کل آسمان نورپراکنی می کنند. این بارش شهابی ضعیف و جالب در هر دو نیکره زمین قابل رصد است.

بارش شهابی جباری (The Orionids)

منشا بارش شهابی جباری همانطور که از نامش پیداست از شمال ستاره ابط الجوزا در صورت فلکی جبار می گذرد و در طی اواسط اکتبر تا اواخر نوامبر (اواخر مهر تا اوایل آذر ماه) در آسمان شب قابل مشاهده است. بارش شهابی جباری که در حالت عادی تنها با بارش 10 تا 20 شهاب به وقوع می پیوندد ، گاهی با بارش 50 تا 75 شهاب سنگ در یک ساعت می تواند مانند بارش پرساوشی بسیار خیره کننده باشد .

Meteorite rain The Orionids

بارش شهابی پرساوشی (the perseids)

بارش های پرساوشی در ماههای جولای تا آگوست رخ می دهند (تیرماه تا اواخر مرداد ماه). طی این بارش پر ساوشی شهاب سنگ ها از دنباله داری به نام سوئیفت تاتل جدا می شوند که بنا بر موقعیت جفرافیایی، صاف بودن آسمان و عدم آلودگی نوری محل رصد به شما شانس تماشای 50 تا 75 شهاب سنگ در ساعت را می دهد، در نظر داشته باشید که این شهاب سنگ ها بسیار درخشنده و سریع عبور می کنند به نحوی که بعد از عبورشان از آسمان ردی از نور در مسیر حرکتشان به چشم می رسد. رصد بارش پرساوشی در نیمکره شمالی امکان پذیرتر است. اگر به رصد شهاب سنگ علاقمند هستید، تماشای یک بارش پرساوشی با شکوه طی شب های 21 و 22 مرداد پیش رو را ازدست ندهید. این بارش شهابی از ساعت 30 دقیق بامداد آغاز می شود و تا صبح ادامه دارد.

بارش پرساوشی

بارش شهابی اژدهایی  (The Draconids)

بارش شهابی اژدهایی، که می توان گفت تماشای آن در اغلب موارد بسیارکسل کننده است در ماه اکتبر رخ می دهد و تماشای آن از آسمان نیمکره شمالی بسیار راحت تر است. کانون بارشی آن در صورت فلکی آسمان نیمکره مالی قرار دارد و در موارد نادر، بارش آن همراه با سقوط یک صد سنگ در یک ساعت بوده است.

بارش اژدهایی

بارش شهابی ثوری جنوبی (Southern Taurids)

این بارش که کانون بارشی آن در صورت فلکی ثور قرار دارد به خاطر داشتن شهاب های بزگ یا همان گوی های آتشین معروف است اگرچه تعداد شهاب های آن 5 تا 7 عدد در یک ساعت است. این بارش شهابی زیبا از سپتامبر تا نوامبر ادامه دارد.

بارش شهابی ثوری شمالی (Northern Taurids)

بارشی که همانند ثور جنوبی از صورت فلکی ثور نشات می گیرد و تعداد شهاب سنگ های آن به 5 تا 7 شهاب در یک ساعت میرسد با این حال اکثر شهاب های این بارش بسیار بزرگ و پر نور هستند .

بارش شهابی اسدی (Leonids)

بارش شهابی اسدی که کانون بارشی آن ازستاره دنباله  دار تمپل تاتل در صورت فلکی اسد است و بارشی با تعدا شهاب کم 5 تا 10 عدد شهاب در یک ساعت است، با این وجود در چند دهه گذشته این بارش به صورت طوفانی از شهاب سنگ ها نیز رخ داده است.

بارش شهابی جوزایی (Geminids)

بارشی بسیار زیبا و پر بار که اگر شانس رصد آن در نیمکره شمالی به اندازه شانس رصد آن در نیمکره جنوبی بود، بارش پرساوشی را از نظر تعداد شهاب در ساعت از میدان به در می کرد. در این بارش تعداد شهاب ها به 120 عدد در ساعت هم می رسد، شهاب ها بزرگ و به رنگ سفید درخشان هستند. کانون بارشی این بارش شهابی در دوستاره کاستور و پولکس در صورت فلکی جوزا یا دو پیکر قرار دارد.

بارش شهابی دب اکبر (Ursids)

آخرین بارش در لیست 13 گانه انواع بارش های شهابی که بر خلاف آنچه که از نامش پیداست منشا کانونی آن در نزدیکی صورت فلکی دب اصغر قرار دارد و شهاب های آن ازدنباله دار تاتل منشا می گیرند و تعداد آن ها بین 10 تا 15 یا گاهی 20 شهاب در یک ساعت متغیر است.

مهم ترین بارش های شهاب سنگی تاریخ

از ایتدای تاریخ پیدایش حیات بر روی زمین، این سیاره در معرض بارش های شهابی بوده است، اگر چه به خاطر فرسایش ها و سایر تغییرات زمین شناختی رد بسیار کمرنگی از آنها باقی مانده و بحث درباره آن ها تنها از طریق شواهد موجود ممکن است. دانشمندان در حال حاضر با شواهد غیر مستقیم و مستقیم درباره وقوع 190 اصابت بزرگ شهاب سنگ ها به زمین اطلاع دارند.

با توجه به شواهد دانشمندان، پیدایش گودال آتشفشانی Chicxulub با عرض 300 کیلومتر که در شبه جزیره یوکاتان واقع است را مربوط به برخورد یک سیارک بسیار بزرگ به زمین در حدود 65 میلیون سال قبل می دانند. برخورد این سیارک همچنین سبب انقراض گروهی بسیاری از موجودات روی زمین از جمله دایناسور ها شده است.

یکی دیگر از برخورد های شهاب سنگی بزرگ با زمین مربوط به ایجاد دهانه آتشفشان Barringer در ایالت ویرجیانا کشور آمریکا است. این دهانه که عرض آن حدود 1 کیلومتر است حدود 50 هزار سال قبل در اثر برخورد یک قطعه سنگ بسیار بزرگ با قطر تقریبا 50 متر از جنس آهن و نیکل بوجود آمده است.

در تاریخ معاصر، رویداد تونگوسکا قابل ذکر است که طی آن در سال 1908 یک شهاب سنگ بسیار بزرگ که دانشمندان عرض آن را 37 متر و وزن آن را حدود 100 میلیون کیلوگرم تخمین زده اند وارد جو زمین شد و قبل از رسیدن به سطح زمین در ارتفاع چند مایل بالاتر از سطح زمین منفجر شد. شدت انفجار این شهاب سنگ در منطقه تونگوسکا سیبری به حدی بالا بود که تا فاصله چند صد مایلی باعث نابودی درختان منطقه و همچنین کشته شدن صدها گوزن شمالی شده بود ، دراین حادثه هیچ انسانی آسیب ندید.

آخرین مورد اصابت شهاب سنگی بزرگ به زمین به سال 2013 باز می گردد. در این اصابت شهابی، یک گلوله آتشین با سرعت 18 کیلومتر بر ثانیه وارد جو زمین در منطقه چلیابینسک روسیه شد و در ارتفاع 23 کیلومتر بالاتر از سطح زمین منفجر شد. شدت انفجار این شهاب سنگ را معادل شدت انفجار 440000 تن TNT دانسته اند. موج این انفجار مهیب باعث شکسته شدن شیشه های منازل تا فاصله 518 کیلومتری از محل انجار شد. بیش از 1600 نفر بر اثر شکسته شدن شیشه ها آسیب دیدند اما خوشبختانه کسی کشته نشد.

رصد بارش شهاب سنگ

برای رصد هر چه بهتر بارش های شهابی باید به مناطقی با میدان دید وسیع و بدون آلودگی نوری رفت، اگر ساکن مناطق کوهستانی یا شهرهای شلوغ با آلودگی نوری زیاد هستید شانس تماشای بارش های شهابی برای شما بسیار کم است. بهترین گزینه برای رصد بارش های شهابی مناطق کویری هستند یا شهر های کوچک و مناطق روستایی که افق دید گسترده تر است. در مناطق مرتفع و کویری اغلب مکانی به عنوان رصد خانه یا مکانی برای اسکان منجمان آماتور و حرفه ای فراهم دیده شده است .

بهترین زمان برای رصد بارش هابی، شب های آخر ماه های قمری است که ماه در آسمان دیده نمی شود و مزاحمت آلودگی نوری آن صفر است البته اگر چنین شب هایی با تاریخ وقوع بارش شهابی مصادف باشند.

رصد بارش شهابی

برای تماشای بارش شهابی داشتن یک دوربین چشمی یا عینک مناسب به شما کمک خواهد کرد و اگر آن ها را در دسترس ندارید می توانید یک ورقه طلق نازک قرمز رو به آسمان بگیرید ، چون رنگ قرمز طول موج کوتاه دارد و می تواند آلودگی های نوری را خنثی کند. برای تماشای شهاب سنگ ها بدون دوربین کافی است به مدت 10 تا 15 دقیقه به تاریکی آسمان نگاه کنید تا گیرنده های نوری چشم به آن تاریک عادت کنند و سپس قادر به تماشای بارش شهابی خواهید بود.

نکاتی درباره شهاب سنگ ها که باید بدانیم

رنگ درخشش شهاب سنگ ها در آسمان بسته به عناصر موجود در ترکیبات آن ها متفاوت است. اگر تاکنون به بارش شهاب سنگ ها دقت کرده باشید متوجه دنباله آن ها با رنگ های قرمز، زرد و سبز شده اید، این رنگ ها به علت یونیزاسیون مولکول های ساختار شهاب سنگ ها ایجاد می شوند.

از بین حدود 500 شهاب سنگی که در طول سال با زمین اصابت می کنند تنها 5عدد آن ها یافته و به آزمایشگاه ها ارسال می شوند.

شهاب سنگ هایی وجود دارد که از انتهای مسیر رو به جو، به جو زمین وارد و سپس از آن خارج می شوند که به همین دلیل این سنگها را سنگ های آسمانی زمین می نامند.

در طول هر سال 9 بارش شهابی قابل مشاهده در دو نیمکره زمین رخ می دهد.

به دلیل پوشیده بودن اغلب زمین از آب، اکثر شهاب سنگ ها به داخل اقیانوس ها سقوط می کنند.