علم ستاره شناسی چیست؟

این سوال شاید ذهن افراد زیادی را درگیر خود کرده و هر کس با توجه به تفکرات و تصوراتی که نسبت به جهان هستی دارد به آن پاسخ می‌دهد. علم ستاره شناسی برخلاف سایر علوم محض مانند شیمی و فیزیک به صورت مستقل عمل نمی‌کند، بلکه مجموعه ای از علوم متفاوت در کامل کردن آن نقش دارد و به کمک ستاره شناسان می‌پردازد. در یک تعریف ساده و همگانی علم ستاره شناسی به مطالعه‌ی اجرام آسمانی و تخمین فاصله‌های کیهانی می‌پردازد.

ستاره شناسی علم جهان شگفتی ها

اختر شناسان در طی مطالعاتی که طی سال های متمادی بر روی گیتی و جهان پیرامون و کهکشان‌ها داشته اند به عجایب باور نکردنی و جالبی دست یافته‌اند. یکی از شگفتگی‌هایی که شاید بسیار دور از ذهن باشد شباهت بوی فضای کهکشان به بوی کباب و آهن داغ شده می‌باشد. تقریبا هیچ انسانی با سفر به فضا نمی‌تواند از زیر لباس مخصوص فضانوردان این بو را تشخیص دهند. اما بسیاری از آن‌ها مدعی هستند که پس از بازگشت از سفر فضایی تمامی وسایل و سفینه فضایی بوی کباب می‌دهند. البته اخترشناسان با توجه به علم ستاره شناسی معتقدند که این بو از ستاره هایی که در فضا در حال خاموشی و مرگ هستند ساطع می‌شود.

عظمت جهان در علم ستاره شناسی

هیچ گاه انسان نخواهد توانست عظمت واقعی و حقیقی جهان هستی را درک کند. شاید ذهن انسان بتواند بزرگی یک آسمان خراش در شهر نیویرک را درک کند و یا عظمت اهرام مصر برایش خوشایند و قابل درک باشد. اما درک بزرگی جهان هستی ممکن است منطق ذهن انسان را زیر سوال ببرد. با این حال ستاره شناسان به هیچ عنوان در این زمینه نا امید نشده اند و سعی در ارتقاء علم ستاره شناسی برای اندازه گیری دقیق تر جهان هستی دارند. کهکشانی که منظومه شمسی یعنی ما در آن قرار داریم تنها یکی از میلیون‌ها کهکشان در جهان هستی می‌باشد. بسیاری از دانشمندان به جهان‌های موازی باور دارند و بر این عقیده هستند که در کهکشان های دیگر نیز سیاراتی مشابه زمین به حیات خود ادامه می‌دهند.

پایان زندگی خورشید به گفته علم ستاره شناسی

خورشید در واقع ستاره ی عظیمی می‌باشد که تمامی حیات موجودات کره ی زمین به آن بستگی دارد. باید به اطلاع برسانیم که خورشید نیمی از حیات خود را پشت سر گذاشته و تنها پنج میلیارد سال از عمرش باقی مانده است. زمانی که از پایان زندگی خورشید صحبت می‌کنیم بدین معنی نیست که به یکباره خاموش خواهد شد. بلکه به صورت انفجاری این اتفاق خواهد افتاد. دانشمندان علم ستاره شناسی معتقدند پس از پایان سوخت هسته ای خورشید گازهای هیدروژنی با انفعالاتی که دارند سبب بزرگ شدن اندازه ی ستاره خورشید شده و تمامی سیارات منظومه شمسی از جمله زمین را خواهد بلعید و یا از مدار خارج خواهد کرد.