از آنجایی که شیوع اوتیسم و اختلال بیش فعالی همچنان در حال افزایش است، محققان بر این باورند که عوامل متعددی ممکن است باعث افزایش آن شوند.

به گزارش خبرنگار مهر به نقل از مدیکال نیوز، محققان اخیراً شواهد بیوشیمیایی ارتباط بین BPA- یک افزودنی پلاستیکی رایج- و ایجاد اوتیسم یا اختلال بیش فعالی را یافته اند.

از هر ۱۰۰ کودک در سراسر جهان یک نفر مبتلا به اوتیسم است و تقریباً ۱۲۹ میلیون کودک در سراسر جهان به اختلال بیش فعالی مبتلا هستند.

اگرچه هر دوی این اختلالات عصبی متفاوت هستند، اما شباهت‌هایی در علائم وجود دارد. تحقیقات قبلی نشان داده است که از هر هشت کودکی که مبتلا به اختلال بیش فعالی تشخیص داده می‌شود، یک نفر به طور همزمان مبتلا به اوتیسم است.

از آنجایی که شیوع اوتیسم و اختلال بیش فعالی در کودکان هر سال در حال افزایش است، محققان در جستجوی دلایل این افزایش بوده‌اند. برخی از این دلایل بالقوه عوامل محیطی مانند باقیمانده فلزات سنگین در مواد غذایی و آلودگی هوا هستند.

اکنون، محققان دانشکده پزشکی استئوپاتیک نیوجرسی دریافته‌اند که کودکان مبتلا به اوتیسم و/یا اختلال بیش فعالی، توانایی کمتری برای پاکسازی مکمل پلاستیکی رایج بیسفنول A (BPA) از بدن خود دارند که در نتیجه قرار گرفتن در معرض این ماده شیمیایی است.

به گفته محققان، این شواهد بیوشیمیایی ارتباط بین BPA و ایجاد اوتیسم یا اختلال بیش فعالی را نشان می‌دهد.

BPA یک ماده شیمیایی مصنوعی است که از دهه ۱۹۵۰ وجود داشته و برای ساخت پلاستیک‌های پلی کربنات استفاده می‌شود.

گاهی اوقات می‌توان این نوع پلاستیک‌ها را در موارد زیر یافت:

• بطری‌های آب

• قوطی‌های فلزی مواد غذایی

• لوله‌های تأمین آب

• عدسی عینک

• مواد غذایی بسته بندی شده در ظروف پلاستیکی

• مواد دندانپزشکی

• رسید صندوق

تحقیقات قبلی BPA را با چندین مشکل سلامت از جمله ناباروری، بیماری‌های قلبی عروقی، دیابت نوع ۲ و سرطان مرتبط کرده است.

به گفته محققان، توانایی فرد برای سم‌زدایی BPA از بدن از نظر ژنتیکی متفاوت است. کسانی که برای حذف BPA از سیستم خود مشکل دارند، اندام‌ها و بافت‌هایشان در غلظت‌های بالاتر برای مدت طولانی‌تری در معرض این ماده شیمیایی قرار می‌گیرند.

این مطالعه نشان داد که توانایی گلوکورونیداسیون کودکان مبتلا به اوتیسم ۱۰ درصد کمتر از دیگران است. و شرکت کنندگان در مطالعه مبتلا به اختلال بیش فعالی، ۱۷ درصد کمتر از کودکان بدون هر یک از این شرایط کارآمد بودند.