تناژ قرمز رنگی که در پس زمینه تصویر هفته هابل می‌بینید، ستاره‌های خوشه کروی لیلر ۱ (Liller 1) است که از میان ستاره‌های آبی رنگی دیده می‌شود. البته باید گفت که این منظره را مدیون دوربین نمای باز سوم (Wide Field Camera 3) تلسکوپ فضایی هابل هستیم که می‌تواند نور فروسرخ را ثبت کند. چشم ما نمی‌تواند این طول موج را تشخیص دهد، بنابراین داشتن ابزارهایی مثل هابل و جیمز وب به درک ما از جهان اطراف کمک بسیاری خواهد کرد.

خوشه ستاره‌ای لیلر ۱ حدود سی هزار سال نوری از ما فاصله دارد، با این حال در مقیاس فاصله‌های کیهانی یکی از همسایه‌های ما به شمار می‌رود. لیلر ۱ جایی در برآمدگی مرکزی کهکشان راه شیری قرار دارد که حجم زیادی از ستاره‌های کهکشان در آنجا پخش شده‌اند.

این خوشه در پشت گرد و غبار میان‌ستاره‌ای پنهان شده است و به همین دلیل حتی با چشم از پشت تلسکوپ‌های قدرتمند دیده نمی‌شود. با این حال، طول موج خاصی از نور در نزدیکی فروسرخ از میان این گرد و غبارها عبور می‌کند و تلسکوپ‌های فروسرخ می‌توانند آن را ثبت کنند.

بیشتر بخوانید: یک اخترشناس مدعی کشف منشاء دقیق سیگنال احتمالی موجودات فرازمینی شد

خوشه ستاره‌ای لیلر ۱

خوشه ستاره‌ای لیلر ۱ از آنجایی برای منجمان هیجان‌انگیز است که ترکیبی از ستاره های پیر و جوان را در خود دارد. به طور معمول، خوشه‌های ستاره‌ای کروی از ستاره‌های پیری تشکیل شده‌اند که برخی از آن‌ها تقریبا همسن خود کیهان هستند.

لیلر ۱ از دو بخش مختلف با عمر متفاوت تشکیل شده که جوان‌ترین ستاره یک تا دو میلیارد سال و پیرترین آن‌ها ۱۲ میلیارد سال عمر دارد و به نظر می‌رسد که این خوشه ستاره‌ای مدت زمانی بسیار طولانی عمر کرده است که چنین جمعیتی از ستاره‌ها را درون خود دارد.