سفر كاوشگر فضایی ناسا به سیاره‌ی سرخ يك موفقيت بزرگ بود و درواقع ششمين فرود موفقيت آميز از سوي كشور آمريكا به حساب می آيد.

در حالي كه اين آژانس فضايي قبل تر هم مأموريت هاي فضايي را مريخ اجرا كرده است، اما اين كاوشگر رباتيك 2.7 ميليارد دلاری كه"استقامت" نام گذاری شده، به ابزارهای ويژه ای مجهز شده تا دانشمندان را قادر سازد به جستجوی زندگی در جايي فراتر از زمين ما بپردازند.

در حال حاضر مريخ 126 ميليون مايل با زمين فاصله دارد. بيش از 11 دقيقه زمان لازم است تا امواج رادیويی، با سرعت نور، به زمين برسد. اين به اين معنی است كه زماني كه پيام شروع فرود به زمين رسيد، كاوشگر چهار دقيقه پيش از آن فرود آمده بود. تنها شك و گمان در مورد بدنه ی اين كاوشگر بود كه آيا سالم مانده يا تكه تكه شده است.

جو داخلي مركز هدايت عمليات در آژانس فضايی ناسا، در مقايسه با فرود های قبلي بر روی مريخ بود و اين موضوع تنها به دليل احتياط هاي لازم در دوران همه گيري ويروس كرونا بود و باعث ايجاد فضايي افسرده و خاموش شده بود كه تنها با دست زدن در لحظه های مهم عمليات، ابراز خوشحالی ها انجام می گرفت. اعلان هاي دوره ای از فعاليت های اين كاوشگر در بخش های مختلف مأموريتش در فضا وجود داشت كه توسط ناسا، اعلام میشد كه از جمله ی آن می توان به پيشروی اش در درون جو، كاهش ارتفاع و گرم شدن بدنه اش درحالی كه هواي نازك سياره ی مريخ را می شكافت و پايين تر می رفت، پيشرفت يك چتر نجات غول آسا كه در عين حال بسيار سريع عملمي كرد، كاهش دمای پوشش كاوشگر به منظور كمك به دوربين هايش در راستای عكاسی بهتر از مقصد و همچنين احتراق موتورهايش تافرودش باز هم آهسته تر صورت بگيرد، اشاره كرد.

مأمويت كاوشگر بر روي سطح مريخ

كاوشگر استقامت شباهت زيادی با كاوشگر" كنجكاوی" دارد كه در حال حاضر مشغول مطالعه و بررسی دهانه‌ی گيل در مريخ است. اما استقامت ابزار های را با خود به اين سفر برده كه شامل، دوربين هاي عكاسي بسيار ويژه كه به اين منظور طراحي شده اند، ليزرهایی كه می توانند ساختار شيميایی سنگ های سطح سياره را به دقت بررسی كنند و همچنين يک رادار كه می‌تواند با استفاده ازامواج به عكس برداری از سطح اين سياره‌ی مرموز بپردازد، می‌باشد. برای سال ها، برنامه ی كاوش ناسا در مريخ برای كشف حیات در اين سياره بود كه به طور برنامه ريزی شده در تلاش براي پيدا كردن جواب آن بود.

كاوشگر های "روح" و "فرصت" از اين آژانس فضايی، نشان دادند كه زماني آب مايع در سطح اين سياره وجود داشته است. بر اساس همين كشفيات، ناسا كاوشگر كنجكاوی را طراحي كرد تا به جستجوی وسيع تری بپردازد. نتيجه‌ی اين عمليات هم نشان میداد، حدود 4 ميليارد سال قبل، زندگي میتوانست در اين سياره جريان داشته باشد و "استقامت" مستقيماً نشانه هايي از حيات در گذشته ی اين سياره را بررسي می‌كند. استقامت در منطقه ی "دهانه ي جزرو" فرود آمد، جايي كه پيش بيني می شود سابقا درياچه و رودخانه جريان داشته است. اين كاوشگر همچنين به جستجوی ملكول هايی بر پايه ی كربن، به نام ارگانيك ها، كه نشان از وجود ذرات اوليه حيات در آن محل می باشد، می پردازد. تا قبل از سال 1976، هيچ گاه ناسا، مستقيماً به جستجوي زندگي در سياره ی مريخ نپرداخته بود. كاوشگر استقامت همچنين حامل دو عدد ميكروفون می باشد كه قرار است اولين صدا های موجود در سياره را، در زمان فرودش و همينطور در زمان انجام ساير فعاليت هايي كه برايشان برنامه ريزي شده است، ضبط كند. اين عمليات میكروفون گذاری قبلاً توسط ناسا انجام شده بود اما متاسفانه در زمان فرودش دچار سانحه شده بود.

چرا فرود در سطح مريخ تا اين اندازه دشوار است؟

به طور خلاصه می‌توان بيان كرد كه "استقامت" بايد با سرعتي فراتر از 1200 مايل بر ساعت به توقف كامل مي رسيد، مرحله ای كه ناسا آن را "هفت دقيقه وحشت" نام گذاري كرده است، كه از زمان ورود كاوشگر به داخل جو سياره تا زمان فرودش اتلاق می‌شود. وهيچ شانسي براي تكرارش وجود نداشت. تنها سوالي كه وجود داشت اين بود كه آيا استقامت بدون هيچ مشكلي فرود می‌آيد يا به چندين تكه شكسته و خرد می شود. جو بسيار نازک مريخ، خود باعث  ايجاد مشكلات زيادی می‌شود. فضاپيما بايد مجهز به عايق حرارتي باشدزيرا گرماي متراكم ملكول هاي هوا، می‌توانند دمای كف كاوشگر را به هزاران درجه برسانند. اما اصطحكاک كافی برای فرود نرم و آرام بر روی سياره، تنها با وجود چتر های نجات وجود ندارد.

در طول 20 سال گذشته، ناسا همواره با پرسش های زيادي در مورد مريخ مواجه بوده. ابتدا، در مورد وجود آب در مريخ بود كه می توانست نشاني از جريان زندگي در اين سياره باشد. وجود دره هاي غول آسا، مسير هاي پيچ در پيچ بستر رود و نشانه هايي از دریاچه های خشک شده، بيان می كند با وجود اين كه اين سياره اكنون سرد و خشک است، در گذشته در سطح آن آب جريان داشته است.

اين كاوشگر به بررسی دلتاي رودي كه زماني به درياچه ای می ريخت، می‌پردازد. انبوه رسوبات ته نشين شده، از مكاني خبر می‌دهند كه آثار سنگواره ای ميكروب های قدیمی مریخی، ممكن است قابل شناسایی باشند. كاوشگر در اين مأموريت همچنين قرار است مجموعه ای از سنگ و نمونه هایی از خاک جمع آوری كرده تا در مأموريت بعدی به زمين آورده شود.

مأموريت اين سياره، دانشمندان را به كشف حيات در اين سياره نزدیک تر كرده و امیدها را براي عمليات موفقيت آميز بعدی در كشف هر چه بيشتر اين ناشناخته بالا برده است.