سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی به دلیل سرعت تقسیم بالا در شرایط آزمایشگاهی و سهولت استفاده، منبع مناسبی از سلول ها برای سلول درمانی و پزشکی بازساختی محسوب می شوند.

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از پژوهشگاه رویان، یکی از نشانگرهایی که برای ارزیابی تقسیم سلول ها استفاده می شود برومودی اکسی یوریدین (BrdU) است؛ با این وجود، استفاده از این ماده برای نشانه گذاری سلول ها منجر به بروز اختلال در تقسیم سلول ها و بروز جهش در آنان می شود.

روش دیگر برآورد سرعت تقسیم سلول ها، ارزیابی Ki-۶۷ است، یک پروتئین هسته ای که در حین تقسیم میتوز در سلول ها بیان می شود. با هدف بررسی اثر دو نشانگر مذکور بر خودنوزایی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی، دکتر محمد تقی قربانیان، مریم رمضانی، دکتر زینب قزل ایاق و دکتر زهرا قزل ایاق از دانشگاه دامغان و پژوهشگاه رویان، طی پژوهشی به مقایسه آنان پرداختند.

طی این پژوهش، سلول های مزانشیمی از بافت چربی حیوان مدل آزمایشگاهی استخراج و پس از تأیید هویت در شرایط آزمایشگاهی کشت داده شد. سپس اثر BrdU و Ki-۶۷ بر سرعت رشد و تقسیم سلول ها بررسی گردید.

نتایج این پژوهش که در مجله بین المللی Nucleus منتشر شده است، نشان داد، سرعت رشد سلول ها در مواجهه با هر دو عامل مذکور به شکل معنی داری تغییر می کند؛ اما الگوی رشد و تقسیم سلول ها در مواجهه با هر یک از آنان متفاوت است. بر خلاف BrdU، Ki-۶۷ هیچ تداخلی با تقسیم سلولی ندارد.

نتایج این پژوهش نشان می دهد Ki-۶۷ در مقایسه با BrdU نشانگر مناسب تری برای ارزیابی سرعت تقسیم سلول ها به شمار می رود.