زنان مبتلا به بیماری ام اس به طور موقت هنگام بارداری بسیار بهتر می شوند و محققان اکنون فکر می کنند به دلیل آن پی برده اند.

بر اساس مطالعه جدیدی که اخیراً منتشر شده است، بارداری باعث کاهش در سیستم ایمنی زنان می‌شود و به نظر می‌رسد که این امر به طور ناخواسته علائم مرتبط با اختلال خود ایمنی ام اس را بهبود می بخشد.

به گفته محققان، تحقیقات قبلی نشان داده است که عود ام اس در سه ماهه آخر بارداری ۷۰ درصد کاهش می‌یابد. سایر بیماری‌های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید نیز با بارداری بهبود می‌یابند.

عملکرد اعصاب در ام اس مختل می‌شود زیرا سیستم ایمنی شروع به حمله به چربی می‌کند که به عنوان یک غلاف عایق در اطراف رشته‌های عصبی عمل می‌کند. اعصاب ملتهب می‌شوند و این روند می‌تواند منجر به آسیب عصبی شود.

اما محققان خاطرنشان کردند که بارداری یک وضعیت بسیار ویژه در مورد سیستم ایمنی بدن است.

سیستم ایمنی بدن برای دفاع در برابر مواد خارجی تنظیم شده است و نیمی از مواد ژنتیکی جنین از پدر می‌آید.

محققان تصمیم گرفتند با دقت بیشتری این تغییرات ناشی از بارداری و چرایی بهبود علائم ام اس را بررسی کنند. این یافته‌ها می‌تواند به گزینه‌های درمانی جدید و مؤثرتری برای بیماران ام‌اس منجر شود که بیشتر آنها با گذشت زمان بدتر می‌شوند.

محققان به ویژه بر روی سلول‌های T تمرکز کردند که نقش کلیدی در ایجاد ام اس دارند و همچنین در دوران بارداری مهم هستند.

مطالعه جدید ۱۱ زن مبتلا به ام اس را با ۷ زن بدون ام اس مقایسه کرد که از همگی آنها قبل، حین و بعد از بارداری نمونه خون گرفته شد.

تیم تحقیقاتی ژن‌هایی را شناسایی کردند که سلول‌های T را تنظیم می‌کنند و نحوه روشن و خاموش شدن آن‌ها در نقاط مختلف بارداری را بررسی کردند.

«ساندرا هلبرگ»، محقق ارشد از دانشگاه لینکوپینگ سوئد، گفت: «چیزی که احتمالاً بسیار قابل توجه بود این است که ما نتوانستیم هیچ تفاوت واقعی بین گروه‌ها در دوران بارداری پیدا کنیم، زیرا به نظر می‌رسد سیستم ایمنی یک زن باردار مبتلا به ام اس تقریباً شبیه یک زن باردار سالم است.»

محققان دریافتند بارداری شبکه‌ای از ژن‌های متقابل را تحت تأثیر قرار می‌دهد و این ژن‌ها تا حد زیادی با ام‌اس و فرآیندهای مهم در سیستم ایمنی مرتبط هستند.

شبکه ژن‌های تحت‌تأثیر در دوران بارداری نیز شامل ژن‌هایی است که توسط هورمون‌های بارداری، عمدتاً پروژسترون، تنظیم می‌شوند.

وی در ادامه افزود: «بزرگترین تغییرات در سه ماهه سوم بارداری اتفاق می‌افتد و این جایی است که زنان مبتلا به ام اس بیشترین بهبود را پیدا می‌کنند. سپس این تغییرات پس از بارداری در نقطه‌ای از زمان که افزایش موقتی در فعالیت بیماری وجود دارد، معکوس می‌شوند. مهم است که تأکید کنیم فعالیت بیماری پس از زایمان به قبل از بارداری برمی گردد.»

اکنون محققان در تلاش برای تقلید از اثرات مشاهده شده در این مطالعه، هورمون‌های مختلف را در آزمایشگاه آزمایش می‌کنند تا ببینند آیا این فرایند می‌تواند بخشی از استراتژی درمانی احتمالی آینده باشد یا خیر.