اغلب گفته می‌شود که ناسا برای توسعه خودکاری که قادر به نوشتن در جاذبه صفر باشد میلیون ها دلار خرج کرده است در حالی که روس‌ها تنها از مداد استفاده می‌کردند. برای فهمیدن این موضوع که چرا ناسا بسیار مشتاق به استفاده از یک خودکار فضایی بوده، باید دریابید که استفاده از مداد در یک سفر فضایی مناسب نیست. از مشکلات استفاده از مداد این بود که علاوه بر شکستن، با ریختن ذرات گرافیتی که هادی الکتریسیته بودند باعث ایجاد اتصال کوتاه چیزهایی که در فضا بسیار خطرناک هستند، می‌شد. از معایب دیگر استفاده از مدادها این است که چون از چوب ساخته می‌شوند ، می‌توانند خطری جدی برای ایجاد آتش سوزی در یک کپسول اکسیژن تحت فشار باشند. تمامی این مسائل متداول می‌توانند تبدیل به خطراتی جدی برای زندگی در فضا باشند. در سال 1965 ناسا سفارش 34 عدد مداد مکانیکی را که به طور ویژه برای سفر فضایی طراحی و ساخته شده بودند را داد و امید داشت که ابزار مناسبی برای نوشتن در فضا باشد ولی قیمت 128 دلاری هر مداد، هم به دلیل ارزان نبودن و هم ایجاد جبهه گیری عموم مردم، باعث ایجاد شرایط نامناسبی می‌کرد. خوشبختانه زمان اندکی بعد از آن خودکار فضایی اختراع شد و استفاده از دیگر ابزارها را منتفی کرد.

خودکار فضایی چیست؟

خودکار فضایی یک خودکار از نوع ساچمه دار است که در جاذبه صفر، زیر اب و در هر زاویه ای می‌توان با ان نوشت. جوهر در این نوع خودکار در معرض هوا قرار ندارد ولی در مخزن تحت فشاری قرار دارد و نیروی مورد نظر جهت خارج شدن را از فشار موجود مخزن دریافت می‌کند. در نتیجه به دلیل این که خودکار فضایی متکی به جاذبه نیست، میتوان در شرایط بدون جاذبه و حتی به صورت سر و ته با آن نوشت. با این خودکار می‌توان در دماهای بین -35 درجه تا +120 درجه سانتیگراد کار کرد. جنس خودکار فضایی از کاربید تنگستن است که دقیقا همان ماده ای است که اجازه نشتی جوهر را نمی‌دهد . پس میتوان به صورت راحت و بدون ایجاد هرگونه نشتی با این خودکار نوشت. در بخش مخزن خودکار و با استفاده از یک شناور کشویی، گاز را از جوهر جدا می‌کنند که این عمل مانع مخلوط شدن گاز و جوهر و تولید حباب های ایجاد کننده مانع برای عمل خودکار می‌شود. جوهر مورد استفاده در این خودکار جوهر Thixotropic نام دارد. ویژگی جالب این جوهر در این است که هنگامی که حرکت نکند غلیظ بوده و اگر تکان داده شود تبدیل به مایع می‌شود که این خود مانع ایجاد نشتی می‌شود. گاز مورد استفاده در این خودکار نیتروژن بوده و کارتریج خودکار هم پلمپ شده است.

مخترع خودکار فضایی چه کسی است؟

خودکار فضایی توسط آقای Paul C. Fisher ابداع شده است. آقای Fisher در طول جنگ جهانی دوم در یک کارخانه تولید ملخ هواپیما با بلبرینگ سروکار داشت. بعد از ان به کار در یک کارخانه تولید خودکار مشغول شد. بعد از ایجاد کارخانه تولید خودکار خود، خواستار ساخت خودکاری که دارای نشتی نباشد بود. بعد از چندین سال تلاش و سرمایه گذاری 1 میلیون دلاری، موفق به ساخت اولین خودکار ضد جاذبه به نام The AG7 شد و ان را در سال 1966 ثبت اختراع نمود. بعد از ارائه این خودکار به آژانس فضایی ناسا در 1965 و 1967 و انجام ماه ها آزمایش ، سرانجام ناسا تحت تاثیر قرار گرفته و سفارش ساخت 400 عدد خودکار فضایی را به کارخانه Fisher‌ فرستاد. روسها هم به زودی از کار با مدادهای قدیمی خود دست برداشته و به سمت خرید خودکارهای Fisher روی آوردند. سرانجام آژانس های فضایی آمریکا و روسیه بعد از گرفتن یک تخفیف 40 درصدی از Fisher ، هر خودکار را با قیمت 2.39 دلار خریدند. خودکارهای فضایی Fisher در سال 1968 و در ماموریت آپولو 7 برای اولین بار مورد استفاده قرار گرفتند و از آن موقع تا به حال در تمام ماموریت های سرنشین دار حضور داشته اند.