اصطلاح «ژن چاقی مفرط» سال 2006 ابداع شد، بر اساس آگاهی از ترکیبات شیمیایی خاص که با قرار گرفتن در معرض آن‌ها فرایند سوخت‌و‌ساز مختل شده و استعداد چاقی در تمام طول عمر ایجاد می‌شود. این ژن‌ها (ژن‌های چاقی) متعلق به گروهی از ترکیبات شیمیایی به نام مختل‌کنندگان غدد درون‌ریز هستند. از هرمون‌ها که دارای کارکردهای فراوان در بدن هستند، تقلید می‌کنند. ژن‌های چاقی مفرط را می‌توان در محفظه‌های متنوع غذا، بطری شیر کودکان،پلاستیک، ابزارهای آشپزی و محصولات آرایشی یافت. سیگار کشیدن و بعضی انواع آلودگی هوا مانند ژن‌های چاقی عمل می‌کنند. در یک جمله: حتی گرد و خاک بعضی خانه‌ها شامل موادی باشد که باعث رشد سلول‌های چربی شوند.

ژن‌های چاقی مفرط تقلید‌کنندگان سیگنال‌های هورمونی

هور‌مون‌ها به رشد جنسی کمک می‌کنند. وقتی مختل‌کنندگان غدد درون‌ریز وارد بدن می‌شوند از سیگنال‌های هرمونی تقلید می‌کنند. با این کار هورمون‌های ساختگی به طور نامناسبی فرایند‌های سلولی مهم بدن را راه می‌اندازند، سرعت می‌دهند یا از کار می‌اندازند که در نتیجه باعث می‌شود کارکرد بدن ما تغییر کند. بعضی مختل‌کنندگان غدد درون‌ریز از طریق فعال کردن گیرنده‌های استروژن نتایج زیانباری را هم در مردان و هم زنان موجب می‌شوند. از جمله این اختلالات بلوغ زودرس در دختران، تغییر رفتار و گرایش‌های مردانه در مردان، سرطان سینه و ... هستند.  

ژن‌های چاقی باعث افزایش تعداد سلول‌های چربی

ترکیبات شیمیایی به نام «ژن‌های چاقی مفرط» با ایجاد اختلال در غدد درون‌ریز، تعداد سلول‌های چربی را در بدن افزایش می‌دهند و باعث می‌شوند بدن مان چربی بیشتری ذخیره کند. قرار گرفتن در معرض بعضی ‌ژن‌های چاقی در دوران جنینی سوخت‌و‌ساز و ساخت سلول‌های چربی افراد را در کل زندگی‌شان تغییر می‌دهد.  طبق تحقیقاتی که تا به حال انجام شده ژن‌های چاقی به روش‌های مختلف عمل می‌کنند. بعضی  از آن‌ها بر تعداد سلول‌های چربی تأثیر می‌گذارند و بعضی دیگر بر اندازه‌ی سلول های چربی، هورمون‌های اشتها، ترجیحات غذایی و سوخت‌و‌ساز انرژی.

ژن‌های چاقی عامل افزایش وزن

چاقی مفرط به تدریج در حال افزایش در سراسر دنیاست. شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارند که بیان‌کننده‌ی این حقیقت هستند: رژیم غذایی و سطح فعالیت تنها عاملان این روند نمی‌باشند. «ژن‌های چاقی مفرط» سوخت‌وساز بدن را تغییر می‌دهند و آن را مستعد افزایش وزن و چاقی مفرط می‌کنند. آن‌ها همچنین دفعات احساس سیری یا گرسنگی را تغییر می‌دهند. بیشترین زمان حساس بودن  ژن‌های چاقی 5 سال اول زندگی می‌باشد که مکانیسم‌های مهار وزن بدن در حال شکل‌گیری است. ژن‌هایی نیز هستند که باعث این نوع اختلال در بزرگسالان می‌شوند.