منتشر کننده
ایستگاه فضایی:
ایستگاه فضایی سازه هایی هستند که توسط انسان برای جست و جوی ناشناخته ها در فضا طراحی شده اند. ایستگاه فضایی برای سکونت میان مدت (چند هفته، چند ماه، یا حتی چند سال) میباشد و از حدود سال ١٨۶٩ طراحی آنها آغاز شده است. تا به امروز تنها ایستگاه هایی که به مرحله بهره برداری رسیدهاند، ایستگاه های مدار پایین میباشند که آنها را ایستگاه مداری مینامند.
ناسا
ناسا (Nasa ) مخفف اداره کل ملی هوانوردی و فضا National Aeronautics and Space Administration ) ) میباشد. ناسا یک سازمان وابسته به دولت ایالات متحده آمریکا میباشد که در زمینه تحقیقات مکانیک پرواز و هوافضا فعالیت میکند. اتحاد جماهیر شوروی با پرتاب ماهواره اسپوتنیک-۱ به فضا، ایالت متحده را برای تلاش بیشتر در این زمینه ترغیب کرد و سازمان فضایی ناسا فعالیت رسمی خود را از ۱ اکتبر ۱۹۵۸ آغاز کرد.
زباله های فضایی
زباله های فضایی اجسامی هستند که در فضا توسط فعالیت های انسان ها ایجاد شده و در مدار زمین در حال گردش اند. ایالت متحده در حال حاضر حدود 22000 شیء را در فضا ردیابی کرده است که از این تعداد1000 ماهواره در حال کار و 21000 قطعه تخریب شده باقی مانده، که شامل قطعاتی از سفینه ها است که در مراحل مختلف ماموریت های فضایی از آن جدا میشوند، یا هر چیز دیگری که به عمد یا سهو در مدار زمین رها شده و کاربردی ندارد، می باشند. زباله های کوچک به خاطر سرعت زیاد (28هزار کیلومتر در ساعت)، می توانند خطرناک باشند، چون در اثر برخورد با هر شئ یا ماهواره باعث ایجاد انفجار و تولید زباله بزرگ میشوند. طبق گزارشات ناسا، میزان زباله های فضایی رو به افزایش بوده که بیش از همه ایستگاه فضایی بین‌المللی، شاتل‌ها و سفینه‌های سرنشین‌دار را تهدید می‌کنند.
بعنوان مثال در حدود 7 سال پیش، دانشمندان پیش بینی برخورد یکی از این زباله های فضایی با ایستگاه فضایی بین المللی را اعلام کرده بودند. لذا فضانوردان مستقر در ایستگاه، در دو کپسول سایوز پناه گرفته و زباله فضایی از فاصله‌ای در حدود ۳۳۰ متری ایستگاه رد شد.
دانشمندان هر ساله در مرکز تکنولوژی فضایی هلند به بحث و گفت و گو درباره روش های پاکسازی فضا و از بین بردن زباله های فضایی می پردازند. متخصصان اروپایی پروژهی ای- دی اوربیت را پایه ریزی کرده اند که در صورت عملی شدن آن، امکان مشاهده ی ماهواره های سرگردان و خارج ساختن آن ها از مدار میسر می شود.
در طراحی این پروژه از رباتی استفاده شده که روی بازوی آن یک دوربین نصب شده است. این دوربین حرکت ماهواره ای که در آینده از مدار خارج خواهد شد را شبیه سازی نماید. بدین ترتیب ماهواره ی مورد نظر با استفاده از بازوهای ربات گرفته شده و از مدار خود خارج و به زمین برگردانده می شود. لذا با کمک این روش می توان ماهواره های سرگردان در فضا را به زمین برگردانده و در محل بازگشت منهدم نمود.
راه حل دیگری که توسط دانشندان در این پروژه مطرح شد، جمع آوری زباله های فضایی با به تور انداختن آنهاست. تورهایی که برای به دام اندختن آنها به کار میرود، بسیار بزرگ بوده و این امکان را برای دانشمندان به وجود می آورد که هنگام جمع آوری زباله های فضایی از آن ها فاصلهی کافی داشته باشند و با کمک تور های مخصوص قطعات بزرگ سرگردان در فضا را به دام انداخته و تحت کنترل خود در می آورند.
