ایستگاه فضایی:

اگرچه تا به امروز بشر به دستاوردهای بسیار مهمی در ارتباط با زندگی در فضا دست یافته است، اما هنوز چالش های بسیاری وجود دارد که همچنان برای فضانوردان مشکل آفرین است و این مسئله باعث شده زندگی در فضا به مراتب بسیار سختر از زندگی در کره زمین باشد.

ایستگاه فضایی ماهواره ای است که در فاصله مشخصی از زمین و در مدار از پیش تعیین شده ای جای گرفته است. بعنوان مثال، ایستگاه فضایی بین المللی در فاصله 350 کیلومتری مدار زمین و با سرعتی حدود 27700 کیلومتر در ساعت به دور زمین در حال گردش است. بعبارتی این ماهواره در طی 24 ساعت، 15 بار به دور کره زمین می چرخد. ایستگاه فضایی بین المللی یکی از بزرگترین موفقیت های بشر در تجربه زندگی در فضا است که حدود ده سال است که محل اقامت انسان ها در فضا می باشد.

با وجود تلاش های چشمگیر دانشمندان و استفاده از تکنولوژی ها و دانش روز، برای ایجاد جوی شبیه به زمین در فضا، همچنان تفاوت های زیادی در زندگی در فضا و زمین وجود داشته و یک فضانورد برای ورود به این دنیای خارق­العاده باید منتظر تجربه اتفاقات جدیدی باشد. بسیاری از افراد رویای سفر به فضا را دارند، ولی تنها کسانی موفق به این سفر می شوند که توانسته اند از عهده تمرین های سخت برای اقامت در ایستگاه فضایی برآمده باشند.

مشکلات زندگی در فضا:

زندگی در فضا به سادگی زندگی در زمین نیست. در فضا بدن فضانورد دچار تغییرات محسوسی می شود. آنها به حالت معلق و شناور حرکت کرده و به مرور زمان عضلات و استخوان هایشان ضعیف می­شود. قلب باید به سختی فعالیت خود را انجام داده و خون را به قسمت های پایینی بدن برساند. زیرا به دلیل عدم وجود نیروی گرانش، خون در سر و بالا تنه تجمع می­یابد. آب بدن هم همین مشکل را ایجاد می کند. به همین دلیل چهره فضانوردان حالت پف کرده به خود می گیرد. در شرایطی که خون و مایعات در قسمت بالا تنه تجمع یافته، مغز فرمان کاهش میزان آب بدن را میدهد. لذا بدن فضانوردان با کاهش شدید مایعات همراه است و هنگامی که به زمین برمی­گردند

مایعات بدنشان کافی نبوده و چند روز زمان می­برد تا حجم خون و مایعات بدنشان به حالت طبیعی برگردد.

از دیگر مشکلات جسمی که فضانوردان را تهدید میکند می توان به پوکی استخوان، افزایش فشار خون، فاصله پیدا کردن مهره های کمر، کاهش قدرت بدنی، کاهش قدرت بینایی و افزایش خطر ابتلا به برخی سرطان ها به دلیل پرتوهای کیهانی اشاره کرد.

نظافت شخصی در فضا زمان بیشتری نسبت به زمین نیاز دارد. فضانوردان از صابون و شامپوی مخصوصی که نیاز به آبکشی ندارد استفاده می کنند. همچنین آنها باید فضای کوچکی که در آن زندگی و کار میکنند را پاکیزه نگه دارند. در مجموع کارهای روزمره ای که ما همگی به راحتی آنها را انجام می دهیم، در زندگی در فضا بسیار سختر و پر زحمت تر است.

مشکلات خوابیدن در فضا:

فضانوردان در فضا به ندرت خواب شیرین و دلپسبی را تجربه می کنند، چون هیچ فشاری جهت تکیه دادن سر بر روی بالشت وجود ندار . آنها باید از کیسه خواب های مخصوص خواب استفاده کنند که با طناب هایی به دیواره کابین نگه داشته می شوند. بیشتر فضانوردان ترجیح می دهند که به صورت معلق به طوری که تعداد طناب کمتری آنها را در محیط کابین نگه دارد به خواب روند. مدت زمان خواب در فضا تقریبا مانند زمین است.

خوراک فضانوردان:

غذای فضایی یا خوراک فضانوردان زیر نظر متخصصان پزشکی فضایی انتخاب، و با روش‌های خاصی تهیه و بسته‌ بندی می‌شود. این غذا باید ویتامین ها و مواد مورد نیاز بدن فضانوردان را تامین کند تا نیروی لازم برای زندگی در فضا تامین شود. بعضی غذاها به صورت خشک تهیه می‌شود مانند پاستا و ماکارونی که در فضا با اضافه کردن آب آماده می شود.

هیچ یخچال و فریزری در فضا وجود نداشته و غذا باید به درستی ذخیره و مصرف شود.