در این روزهای سختِ شکستِ سهام بورس و مسکن، رمز ارز ها توانسته اند برای برخی از مردم همانند یک ناجی عمل کنند. این نقش ناجی بودن تا حدی برای عده ای از مردم توانسته حیاتی عمل کند که برخی ها تمام کسب و کارشان را برای خرید و فروش این نوع از ارزها تعطیل کرده اند. اما با وجود این همه اشتیاق و محبوبیت، در این روزها خبرهای خوبی برای مشتاقان آن ها به گوش نمی رسد. چراکه طرحی به نام، طرح صیانتِ اینترنت ملی می تواند خیلی اوضاعِ تریدرها را خراب کند.

اگر از اشخاصی هستید که اوضاع آینده ی اینترنت ایران سخت نگرانتان کرده است باید به شما بگوئیم که این نگرانی کاملا طبیعی می باشد. چرا که تعدادِ افرادِ نگران مثل شما زیاد است. اما آیا راه حلی برای این مشکل وجود دارد؟ اگر وجود دارد چگونه می شود به آن دسترسی داشت؟ پیشنهادِ ما به شما برای پاسخ به این سوالات خواندن این مقاله تا انتها است. چراکه ما سعی کرده ایم که در آن اوضاعِ آینده ی اینترنتِ را به طور کامل شرح دهیم. با این شرح به راحتی می توانید برای آینده ی سرمایه گذاری در این ارزها تصمیم گیری کنید.

 اما قبل از شروعِ شرحِ آینده باید سوالات تریدر های نوپا را پاسخ بدهیم. این سوالات که برای اغلب تازه واردان پیش می آید این ها هستند:  ارز دیجیتال چیست؟ چگونه می شود با این ارزها درآمد کسب کرد؟ و در نهایت بعد از کسب در آمد چگونه آن ها را برداشت کنیم؟ (توجه داشته باشید که اگر با ارز های دیجیتال و روش های کسب درآمد از آن ها آشنایی دارید؛ دو تیتر ابتدایی را نخوانید و مستقیما به سراغِ تیتر های سومی و چهارمی که مربوط به آینده ی ارز های دیجیتال هستند، بروید).

بیشتر بخوانید: بلاک چین فناوری پرکاربرد در بیت کوین

ارزدیجیتال (رمز ارز) چیست؟

قبل از اینکه بدانید ارز دیجیتال چیست بهتر است که با مفهوم بلاکچین آشنایی پیدا کنید. پس این مبحث را اینگونه آغاز می کنیم که بلاکچین چیست؟ بلاکچین همان طور که از نامش پیداست به  زنجیره ای از بلاک ها یا بلوک های دیجیتالی گفته می شود. این بلاک های دیجیتالیِ چینش شده به طوری در کنار هم قرارگرفته اند که موجب خلق شبکه ای منحصر به فرد و فوق العاده پیچیده شده اند. شبکه های بلاکچین به انواعِ مختلفی اعم از شبکه ی مالی مانند ارزهای دیجیتال و غیر مالی مانند کاربرد های صنعتی آن تقسیم بندی می شوند.

پس همان طور که فهمیدید ارز دیجیتال یا همان رمز ارز در واقع کاربردی از شبکه ی وسیعِ بلاکچین است. حالا خودِ این ارزهای دیجیتال بازهم به دسته های کوچکتری با نام های بیت کوین و اتریوم و ...تقسیم بندی می شوند. احتمالا شما هم نام بیت کوین را شنیده باشید. چراکه این نام، اسمِ معروف ترین ارز دیجیتال می باشد. ولی بهتراست بدانید که بیت کوین تنها نام یکی از این رمز ارز هاست و ارزهای دیجیتال به تعدادی بالغ بر 8000 تا تقسیم بندی می شوند. حالا اگر بخواهیم معروف ترین ارزهای دیجیتال بعد از بیت کوین را معرفی کنیم می توان به ریپل و اتریوم و دوج کوین اشاره کرد.

شاید تا به اینجای مقاله این سوال برایتان پیش آمده باشد که چرا به این ارزها، رمز ارز می گویند؟ برای پاسخ به این سوال باید بدانید که این ارز ها در واقع تنها یک رمز هستند که با کنترل یک دکمه، مبادله ی این رمزها آغاز می شود. اما سوالی که پیش می آید این است که چگونه یک رمز باعث درآمد زایی می شود؟ یا اصلا اینکه که شاید بپرسید باید چگونه سرمایه گذاری از طریق یک رمزرا آغاز کنیم؟ و آیا انتهای این سرمایه گذاری ها می تواند به درآمدِ مناسبی ختم می شود؟

چگونگی کسب درآمد از ارزهای دیجیتال

عمدتا مخاطبینِ این مقاله را می توان به سه دسته ی کاملا ناوارد به رمز ارزها، آشنای نسبی به این نوع از ارز ها و در نهایت ماهر به این مبحث تقسیم بندی کرد. بنابراین ما در ابتدا گذری کوتاه از چگونگی کسب درآمدِ رمزارزی برای تازه واردان می گوییم و بعد مبحث را به موضوع اصلی که همان نگرانی ها درباره ی آینده ی رمز ارز هاست سوق می دهیم. پس اگر شما از افرادی هستید که هنوز ارزهای دیجیتال را فقط در حدِ یک نام می شناسید حتما این قسمت را بخوانید.

اثبات کار (استخراج ارز دیجیتال)

کسب درآمد از ارزهای دیجیتال معمولا به دو دسته ی اثبات سهام و اثبات کار تقسیم بندی می شود‌. اثبات کار که با نام معروف استخراج شناخته می شود؛ به این معنی می باشد که فرد با در اختیار داشتن دستگاهی با قدرت پردازش معین، به دست آوردن رمز ارزی خاص مثل بیت کوین با توجه به آن قدرت پردازشی اقدام کند. در واقع قدرت پردازشی این دستگاه ها همانند همان cpu کامپوترها عمل می کند و دستگاه متناسب با این قدرت های پردازشی پاداش هایی را به دارندگان آن ها می دهد.

 قدرت پردازشی این دستگاه ها بنا بر تفاوتِ نوعِ رمز ارز ها به انواع مختلفی تقسیم بندی می شوند. در واقع هر رمزارز دستگاه ویژه ی خود را می طلبد. برای مثال دستگاه بیت کوین ای سیک نام دارد. ( ناگفته نماند که ارزهای دیجیتالِ نوپا قدرت پردازشیِ زیادی را نمی خواهند و حتی برخی از آن ها را می توان با کامپیوترهای خانگی و یا شاید با موبایل هم استخراج کرد.) قابل ذکر است که به دستگاه های استخراج، ماینر و به عمل اثبات کار ماینینگ می گویند. در واقع استخراج در مبحث ارزهای دیجیتال با نام ماین تعبیر می شود.

اثبات سهام (سهام گذاریِ ارز دیجیتال)

در روش اثبات کار، شخص ماین کننده باید دستگاهی را برای ماین کردن در اختیار بگیرد. این دستگاه، عمدتا صدا و گرمای زیادی تولید می کند که می تواند برای اطرافیان و همسایگان بسیار آزار دهنده تمام شود. در این شرایط فردِ صاحبِ دستگاه، مجبور است که ماینر را به جایی در خارج از منزل شخصی انتقال دهد. پس علاوه بر صدا و گرما مشکلِ این دستگاه ها به مکانی برای نگهداری نیز ختم می شود. همچنین باید بدانید که این دستگاه برق فراوانی می طلبد که موجب می شود فرد دارنده ی دستگاه هزینه ی زیادی را برای پرداخت پول برقِ آن بپردازد. اما آیا راه حلی برای این مشکلات وجود دارد؟

جواب سوال فوق مثبت است. روشی واقعا کارساز برای این مشکل وجود دارد. نام این راه حل اثبات سهام می باشد. در واقع اثبات سهام می تواند به عنوان یک جایگزین موثر برای روش قبلی عمل کند. اما روند کارِ اثبات سهام به چه صورت است؟ اثبات سهام در واقع خریدِ سهام یک ارز و سپس نگهداری آن ها در کیف پول های دیجیتالیِ مخصوص به آنهاست. به زبان ساده در این روش فرد سهام می دهد و در ازای آن رمزارز دریافت می کند. این راه حلِ جایگزین به شدت برای علاقه مندان به تجارتِ رمز ارزها مناسب می باشد. (اگر در بورس سرمایه گذاری کرده باشید این روش را به راحتی درک می کنید).

ارز های دیجیتال و اینترنت ایران

احتمالا همه بدانند که با طرحِ صیانتِ اینترنتِ ملی اولین مشکلی که در آینده پیش می آید، معضلاتِ مربوط به کسب و کارهای جهانی می باشد. قطعا یکی از این کسب و کارها تجارتِ مربوط به رمز ارز ها خواهد بود. اما به راستی با اوضاعِ طرحِ جدیدِ اینترنت سرنوشتِ ارزهای دیجیتال در ایران چه خواهد شد؟ برای پاسخ به این سوال اول باید بدانید که اصلا طرح صیانتِ اینترنت ملی چیست و چه هدفی را دنبال می کند؟ در واقع هدفِ اصلی این نقشه‌ی پیش نویس شده این است که کاربران ایرانی در برابر پلتفرم های پرکاربردِ خارجی محافظت شوند.

 تقریبا هسته ی اصلیِ این نقشه، محافظت از اطلاعاتِ کاربران ایرانی در برابر مشکلاتی است که در حین پیام رسانی و تبادل اطلاعات برای آن ها به وجود می آید. پس تا به اینجای کار این طرح نباید خیلی هم مشکل ساز باشد. اما پس این غوغاهای پیش آمده بر سرِ اینترنتِ آینده چیست؟ بر اساس پیش نویسی که از این طرح ارائه شده است،  این نقشه قصد دارد که خدمات پر کاربرد پایه ای و جستوجوگرهایی از جمله اینستاگرام و واتساپ را محدود سازد. بنابراین در این پیش نویسِ ارائه شده هنوز اشاره ی دقیقی به ارزهای دیجیتال نشده است.

برخی از تحلیل گران می گویند که چون در پیشنویس این نقشه از کلمه ی خدمات پایه ای پر کاربرد استفاده شده است پس این طرح بیشتر به پیام رسان ها اشاره دارد و شامل ارزهای دیجیتال نمی شود. اما بعضی دیگر می گویند که این طرح بسیاری از صرافی های خارجی و همچنین کیف پول های آن هارا نیز محدود می سازد. البته اگر در این حالت هم باز بخواهیم خوشبینانه به طرح نگاه کنیم می توانیم این احتمال را بدهیم که بعد از محدود سازی پلتفرم های مربوط به ارزهای دیجیتال مانند کیف پول و صرافی های خارجی کاربران بتوانند برای استفاده از آنها مجوز دریافت کنند.

حالا اگر بنا را بر این بگیریم که این محدود سازی بر روی کسب و کارهای مربوط به ارز های دیجیتال هم تاثیر بگذارد و افراد هم نتوانند مجوزی برای خود دریافت کنند  احتمالا قبل از این اجرای طرح به کاربران  می گویند که دارایی های دیجیتال خود را به جای دیگر انتقال دهند. که البته این اصلا خبر خوبی نیست ولی حداقل میشه دارایی های خود را از کیف پول ها و صرافی ها خارج کرد و از بلوکه شدن و عدم دسترسی به آن ها جلوگیری کرد. اما آیا مشکلاتِ ارزهای دیجیتال در ایران فقط به طرحِ صیانت ختم می شوند؟

آینده ی ارزهای دیجیتال در ایران

واقعیت این است که مشکلات مربوط به ارزهای دیجیتال در ایران فقط محدود به طرحِ صیانت نیست. بلکه این معضلات از همه بیشتر بر روی قطعی برق اثر می گذارد. اگر از پیش تر به یاد داشته باشید گفتیم که این دستگاه ها برق زیادی مصرف می کنند و اگر شخصی از ماینر ها زیاد استفاده کند به طور قطع همسایگان و خانه های اطراف او با مشکل قطعی برق مواجه خواهند شد. (اگر به خاطر بیارید در تیر ماه و مرداد تابستان 1400 همه ی مردم ایران قطعی برق آزار دهنده ای را تجربه کردند) پس اگر بخواهیم معضلاتِ مربوط به اینترنتِ ایران را بررسی کنیم قطعی برق منازل حرف اول را در مشکلات می زند.

علاوه بر این به دلیل تحریم های اقتصادی بسیاری از صرافی های معروف مانند بایننس بی میلی خود را نسبت به مشارکتِ کاربرانِ ایرانی عملا اعلام کرده است. اگر با این صرافی کار کرده باشید دیده اید که برای کار با این صرافی باید با آی پی کشوری دیگری وارد شوید. در ضمن این را هم باید در نظر داشته باشید که در پی محدودسازی قسمتِ تبادل مالی بایننس، کیف پولِ رمز ارزیِ مربوط به آن نیز برای ایرانیان محدود می شود. پس عملا در حال حاضر و شاید در آینده  نمی شود از بایننس استفاده کرد.

البته به یاد داشته باشید که با اقوام قابل اطمینانِ خارجی می توان کمی این مشکل را حل کرد اما سختی کار جایی شروع می شود که این آشنای مقیمِ خارج هم بخواهد با فردِ ساکن ایران همکاری نکند. در ضمن این را هم در نظر داشته باشید که با اجرای طرح صیانت امکان تبادل با اقوام و آشنایان خارجی از پیش هم کمتر می شود. البته اگر بخواهیم برای این معضلاتِ پیش آمده راه کار های کاربردی ای را ارائه دهیم می توانیم به پیشنهادِ انتقالِ رمز ارز به سایرِ صرافی های خارجی مانند کوکونیکس فکر کنیم. (با در نظر گرفتن طرح صیانت این مورد هم عملا از دسترس خارج می شود)

به نظر شما سایر مشکلات مربوط به ارزهای دیجیتال در ایران چیست؟ و چگونه می شود برای حل این مشکلات راه حل ارائه کرد؟ آیا طرح صیانت یعنی خداحافظی با ارز های دیجیتال؟ رمز ارزها چه آینده ای در ایران می توانند داشته باشند؟ لطفا نظرات خود را در باره ی آینده ی رمز ارز ها در ایران برای ما بنویسید.