منتشر کننده
ناسا در گزارش جدیدی اطلاعات مرتبط با سطح ماه و نواحی زیرین آن را با علاقه‌مندان به اشتراک می‌گذارد.
ماه نیز مانند زمین دارای پوسته، گوشته و هسته است. با این‌حال، مرکز آن از آهن و نیکل ساخته شده است و آن را به دومین قمر متراکم منظومه شمسی تبدیل کرده است. قمر «آیو»، یکی از 79 قمری که به دور مشتری می‌چرخد، در رتبه اول قرار دارد.
طبق گزارش‌های ناسا هسته داخلی جامد ماه 480 کیلومتر قطر دارد. هسته بیرونی از آهن مذاب تشکیل شده و قطر آن حدودا 660 کیلومتر است. در مقایسه با سایر اجرام آسمانی، می‌توان گفت ماه کره کوچکی است.
به گفته ناسا، لیتوسفر داخلی (پوسته و گوشته داخلی ماه) حدود 990 کیلومتر ضخامت دارد. با این‌حال، ضخامت گوشته در حالت کلی حدود 1350 کیلومتر و ضخامت پوسته 50 کیلومتر است.
طبق برآوردهای انجام شده توسط ناسا، آن سمت از ماه که رو به زمین است، پوسته نازک‌تری نسبت به سمتی دارد که رو به زمین نیست. دانشمندان هنوز توضیحی برای این تفاوت میان ضخامت پوسته دو طرف ماه ندارند.
ارزیابی‌های ناسا نشان می‌دهد زمانی سطح ماه مملو از فعالیت‌‌های آتشفشانی بود. جریان‌های گدازه‌ای بوجود آمده به تشکیل دشت‌های وسیعی که به راحتی از طریق تلسکوپ قابل مشاهده هستند، کمک کرد. هنگامی که ماگما سرد و سپس جامد شد، لایه‌های مختلفی را به مرور زمان در سطح ماه بوجود آورد. این لایه‌ها که به صورت طبقه طبقه بر روی هم انباشته شدند، هرکدام ویژگی‌های منحصربه‌فرد خود را دارند. با گذشت زمان، عناصر سنگین‌تر راه به مرکز ماه پیدا کردند و عناصر سبک‌تر روی سطح آن باقی ماندند.
بیشتر بخوانید: اولین تصاویر تمام رنگی تلسکوپ فضایی جیمز وب از کدام اجرام آسمانی خواهد بود؟
هنوز ناسا نمی‌داند ماه دقیقا چطور شکل گرفته است. ایده اولیه وجود یک پیش‌سیاره با اندازه مریخ است که با زمین - زمانی که بسیار جوان بوده - برخورده کرده و قطعات حاصل از برخورد در اثر فروپاشی گرانشی ماه را بوجود آورده‌اند.
تجزیه و تحلیل‌های شیمیایی نشان می‌دهد ترکیب عناصر ماه مشابه زمین است. با این‌حال، سنگ‌های دشت‌هایی که رنگ روشن‌تری دارند، حاوی مواد معدنی فلزی کمتری نسبت به سنگ‌های دشت‌های تیره هستند. این تنها درحالی منطقی است که زمین پیش از برخورد آن پیش‌سیاره، هسته، گوشته و پوسته خود را تشکیل داده باشد.
ناسا برای کشف هرچه بیشتر ماه - به خصوص زیر سطح ماه - در سال 2011، ابزار فرکانس رادیویی خود «Miniature Radio-Frequency» یا به اختصار «Mini-RF» را به سمت مدارگرد «Lunar Reconnaissance Orbiter» پرتاب کرد. این مدارگرد هنوز درحال چرخش به دور ماه است. ماموریت اصلی آن یافتن یخ روی سطح مریخ بود، اما اطلاعات ارزشمند دیگری بدست آمد.
Mini-RF درحین اندازه‌گیری یک خاصیت الکتریکی در خاک ماه - که «ثابت دی‌الکتریک» نام دارد - کشف کرد که این ویژگی در دهانه‌های 2 تا 5 کیلومتری عرض افزایش یافته است، اما برای دهانه‌های 5 تا 20 مایل بدون تغییر باقی مانده است.
پس از مقایسه داده‌های بدست آمده، دانشمندان ناسا دریافتند دهانه‌های بزرگتر با خواص دی‌الکتریک بالاتر مستقیما با غلطت این کانی‌های فلزی مرتبط هستند.
با این‌حال، مطالعه ماه همواره ادامه دارد و دانشمندان ناسا و سایر آژانس‌های فضایی در تلاش هستند تا اطلاعات بیشتری از آن کسب کنند.
