منجمان آماتور، زمان زیادی را با تلسکوپ کوچک خودشان در همه حال و نه تنها در شب می‌گذرانند. به طور کلی، یک منجم چند ساعت قبل از غروب خورشید به محل مشاهده برای نصب کردن و کسب اطمینان از اینکه تجهیزات برای شروع آماده هستند؛ می‌رسد. پس از آن، زمان یک بازی انتظار است؛ مثل نواختن گیتار تا وقتی که اولین ستاره ها و سیارات نمایان شوند. با این حال، اگر شما مشتاق باشید، نمی‌توانید منتظر بمانید و شروع به استفاده از تلسکوپ کوچک خودتان حتی قبل از تاریک شدن می‌کنید. می‌توانید پرندگان، هواپیماها و کوه های دور دست را همانطور که منتظر تاریکی هستید؛ از طریق تلسکوپ کوچک خود مشاهده کنید. حتی می‌توانید از تکنیک هایی که برای مشاهده هواپیماها هستند برای عکاسی از ایستگاه فضایی بین المللی استفاده کنید. گاهی اوقات، زمانی که در حال مشاهده یک سحابی یا خوشه ستاره ای هستید؛ یک ماهواره از میان زمینه دید شما عبور می‌کند. اگر در حال استفاده از تلسکوپ دابسونیان خود باشید (که بر روی یک سینی چرخان که آن را شدیدا برای رسیدن به هدف و نشانه آسان می‌کند؛ قرار دارد)، می‌توانید مشاهده سحابی را برای بعد بگذارید و ماهواره را در طول آسمان تعقیب کنید. به همین دلیل در این مطلب، به نحوه مشاهده اهداف قابل مشاهده قرار گرفته در نزدیکی زمین و حتی بر روی آن با یک تلسکوپ کوچک، به منظور افزایش آگاهی شما اشاره شده است.

مشاهده شهاب ها، سنگ های آسمانی و تیرهای شهاب با یک تلسکوپ کوچک

آیا امکان مشاهده شهاب ها، سنگ های آسمانی و تیرهای شهاب با یک تلسکوپ کوچک وجود دارد و اصلا آن ها چه اجسامی هستند؟ یک تیر شهابی (meteoroid) اصطلاحی برای سنگ کوچکی از فضا است. به محض اینکه سنگ وارد جو می شود؛ نوری که می‌بینید یک شهاب (meteor) یا ستاره ثاقب است. برای به خاطر سپردن این موضوع، توجه کنید که ما می‌گوییم بارش شهابی و نه بارش تیر شهابی. یک سنگ فضایی به محض اینکه به زمین می‌رسد یک سنگ آسمانی (meteorite) نام می گیرد. شما احتمالا هرگز یک تیر شهابی را با یک تلسکوپ کوچک به دلیل اندازه آن نخواهید دید. سنگ هایی با عرض بزرگتر از چند متر، سیارک نام می گیرند. اگر شما رصد انجام دهید، تعداد زیادی شهاب خواهید دید. بسیاری از شهاب ها از یک توپ گلف کوچکتر هستند، اما می‌توانید آن ها را به علت آنکه با سرعت ده ها کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کنند؛ ببینید. زمانی که با جو برخورد می‌کنند، آن ها گرمای کافی برای سوختن را ایجاد می‌کنند. شما حتی شهاب ها را در تلسکوپ کوچک خودتان خواهید دید! با صرف زمان کافی برای مشاهده، شما باید یکی از آن ها را که از زمینه دید شما می‌گذرد ببینید.

مشاهده نماهای شهر و مناظر با یک تلسکوپ کوچک

قرار دادن جهت تلسکوپ کوچک خود به طرف اشیاء بر روی زمین، یک راه عالی برای آگاهی یافتن از میزان قدرت آن است. منجمی می‌گفت که داوطلب مشاهده یک واقعه در مونت دیابلو، در کالیفرنیا بوده است؛ زمانی که تلسکوپ کوچک خود را به طرف سان فرانسیسکو قرار داده بود. بازیکنان مسابقه ای که تماشا می کرد، بازی را بردند و آتش بازی بر فراز استادیوم به بیرون رفت. او در واقع نمی‌توانست این صحنه را به دلیل فاصله زیاد بدون تلسکوپ ببینید. چالش موجود برای دیدن اشیاء بر روی زمین این است که بسیاری از تلسکوپ ها تصویر را معکوس می‌کنند. به همین دلیل، بعضی از تلسکوپ ها از یک عدسی معکوس کننده برای چرخش چیزها به جهت درست خودشان استفاده می‌کنند. مناظر هدف های عالی برای تلسکوپ های کوچک شده اند و در هر صورت امکان مشاهده نماهای شهر و مناظر با یک تلسکوپ کوچک وجود دارد. به همین دلیل بسیاری از محل های جذب توریست دارای تلسکوپ های به طور دائم نصب شده یا دوربین های دو چشمی برای مشاهده هر دورنمایی هستند. اگر شما در یوسمیت هستید، می‌توانید پیمایش بالارونده های کاپیتان El را وارسی کنید. اگر در مقبره بین المللی لاوا  چادر زده اید، می‌توانید کیلومترها سنگ های آتشفشانی را وارسی کنید. آیا در ساحل چادر زده اید؟ از تلسکوپ خود برای مشاهده کشتی های دریا استفاده کنید.

بیشتر بخوانید: راهنمای مشاهده سیارات منظومه شمسی و قمرهای آن‌ها با یک تلسکوپ کوچک

مشاهده پرندگان با یک تلسکوپ کوچک

بعضی از مردم با ذهنیت امکان مشاهده پرندگان با یک تلسکوپ کوچک، آن را خریداری می‌کنند. بعضی از تلسکوپ های کوچک، مانند مید ETX 60  با دوربین جداگانه ای برای این هدف ارائه شده اند. یکی از چیزهای عالی درباره دیدن پرنده ها با تلسکوپ، عمق میدان است. عمق میدان یک اصطلاح در عکاسی برای توصیف درجه ای که در آن، نمونه در فاصله کانونی عدسی است. زمانی که یک پرنده را بر روی یک درخت با یک تلسکوپ می‌بینید، فقط پرنده در کانون است. این به این دلیل است که تلسکوپ به صورت طبیعی یک عمق میدان سطحی و کم عمق به وجود می آورد. تلسکوپ ها برای دیدن پرنده هایی که دور هستند بهترین هستند. برای پرنده هایی که نزدیک هستند، بهتر است که از دوربین های دو چشمی استفاده کنید. بر اساس اطلاعات موجود در اینترنت، بهترین پرنده ها برای دیدن از طریق یک تلسکوپ، غاز وحشی یا پرنده های دریایی هستند.

مشاهده ماهواره ها و روشنی های آن ها با یک تلسکوپ کوچک

یک ماهواره طبیعی در مدار، زمانی که از زمین دیده می‌شود، به روشنی یک ستاره کم نور است. امکان مشاهده ماهواره ها (بدون کمک یک تلسکوپ کوچک) با وجود حرکت کردن سریع در طول آسمان، کمی بعد از غروب خورشید یا قبل از طلوع خورشید وجود دارد. با این حال، اگر آن ماهواره یک ماهواره ارتباطی ایریدیوم با آنتن های درخشان است، در آن هنگام شما ممکن است به خوبی از عهده مشاهده آن برآیید. راحت ترین راه برای در نظر گرفتن روشنی های ماهواره های ارتباطی ایریدیوم، دانلود کردن یک برنامه مربوط به تلفن همراه مانند اسپوتنیک: http://sputnikapp.info است. این برنامه مکان شما را پیش بینی می‌کند و زمانی که احتمال مشاهده روشنایی یک ماهواره وجود دارد به شما هشدار می دهد (متاسفانه، ماهواره های ایریدیوم  به زودی از مدار خارج و روشنی های درخشان آن ها متوقف خواهند شد). شما نیازی به استفاده از یک تلسکوپ برای دیدن این روشنی ها ندارید، اما در هر صورت استفاده از تلسکوپ ممکن است سرگرم کننده باشد. دیدن اشیاء در حال حرکت در فضا، تمرین خوبی برای زمانی است که شما می‌خواهید چیزی چالش برانگیزتر مانند ایستگاه فضایی بین المللی را ببینید.

مشاهده هلیکوپترها و هواپیمای جت با یک تلسکوپ کوچک

آیا در یک منطقه با جرم و جنایت زیاد زندگی می‌کنید؟ ممکن است. در زمان بعدی که پلیس در جستجوی مجرم است، از تلسکوپ کوچک خودتان برای دیدن استفاده کنید؛ اگر شما می توانید بین هلیکوپتر پلیس و هلیکوپتر خبری تمایز قایل شوید. بزرگترین عکاسان نجوم جهان مانند تری لگالت، از هواپیما برای تمرین کسب آمادگی، به منظور در نظر گرفتن اشیاء در حال حرکت سریع در فضا مانند ایستگاه فضایی بین المللی استفاده می‌کنند.

کارهای شگفت انگیز تری لگالت را می‌توان در اینجا یافت: http://legault.perso.sfr.fr. برای مشاهده هلیکوپترها و هواپیمای جت با یک تلسکوپ کوچک، شما معمولا می‌خواهید که از حداقل بزرگنمایی استفاده کنید؛ این موضوع نیاز به استفاده از بزرگترین عدسی چشمی خودتان دارد. از اسکوپ یابنده برای متکرکز شدن روی هواپیما استفاده کنید و سپس شروع به حرکت اسکوپ خود کنید تا آن را در محدوده دید حفظ کنید. به همین شکل ادامه دهید تا هنگامی که شما از اسکوپ یابنده به عدسی چشمی منتقل می‌شوید. اینکه دنبال کردن یک هواپیما آسان تر است یا سخت تر، بستگی به نوع پایه ای دارد که استفاده می کنید. کار با یک پایه لیزی سوزن (صفحه چرخان، دابسونیان گویند) یا پایه آلت آزیموس (افقی در گردش) آسان تر خواهد بود. در حالی که کار با یک پایه استوایی به علت آنکه حرکت محدود می شود سخت خواهد بود. تعقیب کردن هواپیمای جت یک فعالیت نجومی عالی برای بچه ها قبل از آنکه هوا تاریک شود است.

بیشتر بخوانید: راهنمای مشاهده چندین ستاره و صورت فلکی با یک تلسکوپ کوچک

مشاهده ایستگاه فضایی بین المللی با یک تلسکوپ کوچک

ایستگاه فضایی بین المللی توسط انجمن فضا به ISS ملقب شده است و این ایستگاه می تواند حداقل چند بار در هفته از تقریبا بسیاری از موقعیت ها بر روی زمین دیده شود. این ایستگاه یا در صبح قبل از طلوع خورشید و یا در شب اندکی بعد از غروب خورشید قابل مشاهده است. مشاهده ایستگاه فضایی بین المللی با تلسکوپ کوچک خودتان می تواند دشوار باشد اگر یک پایه استوایی داشته باشید؛ اما با یک دابسونیان می‌تواند هدف نسبتا آسانی باشد. اینترنت را جستجو کنید یا از برنامه ناسا استفاده کنید تا زمانی را که ایستگاه فضایی بین المللی از مکان شما می‌گذر بتوانید تعیین کنید. برای دیدن ISS در تلسکوپ خود، از یک عدسی چشمی که بزرگنمایی متوسطی فراهم می کند استفاده کنید. در اسکوپ یابنده خود ایستگاه را دنبال کنید (ایده آل آن یک یابنده نقطه قرمز یا تلراد است که تصویر را بزرگ نمی کند) و سپس به عدسی چشمی منتقل کنید. اگر خوش شانس باشید، شما ممکن است بتوانید پنل یا صفحه خورشیدی را بیابید. با یک DSLR (دوربین دیجیتالی) به تلسکوپتان متصل شوید. با این کار، ممکن است به علت آنکه شما می‌توانید در عکس زوم کنید جزئیات بیشتری را ببینید (نوردهی 1600 و 6400 ایزو را برای دستیابی به تصویری مناسب استفاده کنید). چگونه ممکن است جزئیات بیشتری را ببینیم؟ ISS فقط چند صد مایل بالای زمین گردش می‌کند و به اندازه یک زمین فوتبال است. این به این معنا است که اندازه ایستگاه می‌تواند سه برابر اندازه زحل به نظر برسد. یافتن و مشاهده ISS در تلسکوپ کوچک، توسط دو نفر آسان تر است: یک نفر برای دنبال کردن ایستگاه فضایی در اسکوپ یابنده و دیگری برای مشاهده کردن ایستگاه از طریق عدسی چشمی.