خودمراقبتی باعث بهبود کیفیت زندگی فردی می‌شود و انسان می‌تواند از طریق آن به خود اگاهی برسد. یکی از مهم‌ترین ارکان سلامت فردی، خودمراقبتی جسمانی است. برای تحقق این رکن از سلامت، احتیاج است که انسان از بدن خود مراقبت کند. او باید توانایی های خود را در زمینه‌ی جسم خود بشناسد و به چیز هایی که تمایل دارد بپردازد نه آنچه که از توان وی خارج است. از اصول خودمراقبتی جسمانی می‌توانیم ورزش کردن به طور روزانه 15 تا 20 دقیقه، تناسب در مصرف مواد غذایی، خواب مطلوب و مراجعه‌ی دوره ای به دکتر برای معاینه و پیشگیری را نام ببریم و هم چنین با کمک این موارد می‌توانیم سلامت جسمانی خود را ارتقاء دهیم. مثلا با خود مراقبتی جسمانی، اصلاح الگوی زندگی و معاینه‌های دوره‌ای می‌توانیم تا حد بسیار زیادی از مبتلا شدن به بیماری های مختلف مانند انواع سرطان پیشگیری کنیم و به درمان به موقع این گونه بیماری ها بپردازیم.

خودمراقبتی روانی

خود‌مراقبتی روانی نیز از عوامل مهم سلامت فردی و سلامت روانی به شمار می آید؛ به عبارت دیگر سلامت فردی زمانی حاصل می‌شود که فرد علاوه بر اینکه به سلامت جسمانی خود توجه می‌کند، از سلامت روانی خود نیز مراقبت کند. فرد برای مراقبت از روح و روان خود نیاز به مهارت‌هایی اعم از مدیریت استرس، بالابردن اعتماد به نفس و هم چنین مهارت نه گفتن دارد. علاوه بر این موارد،اختصاص زمانی برای سرگرمی، گذراندن وقت در کنار افراد مورد علاقه، مطالعه کردن، آرامش بخشی و مراقبه‌ی روزانه، مثبت نگری و انجام فعالیت هایی که موجب آرامش می‌شوند، در سلامت روانی و مراقبت از آن موثر هستند. خودمراقبتی روانی می‌تواند منجر به سلامت جسمانی شود و نیز ابتلا به بیماری های جسمانی را تا حدودی کاهش دهد. افسردگی یکی از بیماری هایی است که هم جسم و هم روان انسان را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد، با رعایت مهارت های خودمراقبتی می توان از ابتلا به این بیماری جلوگیری کرد.

خودمراقبتی در بیماری

خود‌مراقبتی در بیماری های جزئی از نوع رایج و شایع خود‌مراقبتی تلقی می شود.بخش اعظمی از انواع بیماری ها ،جزئی هستند. هنگامی که فردی دچار بیماری جزئی می‌شود با اصلاح الگوی زندگی و خود مراقبتی می‌تواند تا حد خیلی زیادی میزان مراجعه به پزشک را کاهش دهد. در واقع خودمراقبتی می تواند بیمار را قادر می سازد که با درمان های خانگی و خود درمانی به طور نسبی مشکل خود را حل کند تا از دریافت غیر ضروری دارو اجتناب کند. مثلا در بیماران مبتلا به دیابت که باید روزانه مقدار معینی از انسولین را دریافت کنند، مهارت خودمراقبتی نقش مهمی را ایفا می‌کند و از مراجعه‌ی روزانه ی این بیماران به مراکز درمانی جلوگیری می‌کند.

خودمراقبتی و زنان

زنان بیشتر از اینکه به اصول خود مراقبتی خود توجه کنند به بررسی و رعایت این اصول در خانواده و نزدیکان خود توجه دارند. زیرا زنان روحیه‌ی لطیف تری دارند و محتاط تر از سایرین عمل می‌کنند و بیشتر سعی در رفع نیاز اطرافیان خود و اصلاح الگوی زندگی دارند. به گونه ای که ممکن است کمتر به سلامت جسمانی و سلامت روانی خود اهمیت بدهند و بیشتر در پی سلامت فرزندان خود هستند و وقت کمتری برای خود می‌گذارند که این عمل باعث به خطر افتادن کیفیت زندگی آنان و مبتلا شدن به بیماری های مختلف در میانسالی و سال های اخر زندگی می‌شود.