گال نوعی بیماری پوستی خارش دار است که از نفوذ مایت‌­های کوچکی به نام سارکوپتس در پوست ایجاد می­‌شود. مایت‌­هایی که از شاخه بندپایان محسوب شده و در لایه بیرونی پوست همانند انگل زندگی می‌­کنند. پوست معمولاً به این موجودات میکروسکوپی واکنش خوبی نداشته و حساسیت خود را به شکل دانه­‌های قرمز کوچک در نواحی مختلف بدن به خصوص در نواحی دستگاه تناسلی، روی مچ­‌ها و بین انگشتان نشان می­‌دهد. بدن فردی که به این بیماری مبتلا می­‌شود، شروع به خارش می‌­کند. میزان این خارش‌­ها در هنگام شب بیشتر شده و افزایش می‌­یابد. در صورتی که گال درمان نشود، منجر به خارش­‌های شدید و در نتیجه ایجاد زخم‌­هایی می­‌شود که مستعد ابتلا به عفونت­‌های پوستی همچون زرد زخم هستند.

گال و علایم آن

از علایم بیماری گال خارش شدید به خصوص در هنگام شب، زخم‌­های ناشی از خارش زیاد، تاول زدن پوست، پوسته پوسته شدن پوست وبثورات سرسفید می‌­باشد. این بیماری زمانی که برای اولین بار در فرد مشاهده می­‌شود، به مدت 4 تا 6 هفته طول می­‌کشد تا پوست را درگیر کند. ممکن است گال در مراحل اولیه تشخیص با بیماری­‌های دیگر همچون جوش و آکنه اشتباه گرفته شود. ویژگی که گال را از بیماری­‌های مشابه آن متمایز می­‌کند، خارش بی­وفقه بدن و نیز وجود حفره‌­هایی است که مایت‌­ها جهت تخم گذاری روی پوست ایجاد می­‌کنند. گاهی اوقات تشخیص بیماری گال سخت می­‌شود. متخصصان پوست به منظور تشخیص بیماری گال و نیز مشاهده مایت­‌هایی که در لایه بیرونی پوست زندگی می­‌کنند، از درماتوسکوپ استفاده می‌­نمایند.

گال و مبتلایان به آن

مبتلایان به بیماری گال بیشتر افرادی هستند که در یک فضای ناکافی به صورت جمعی زندگی می‌­کنند. علت این امر نیز این است که گال یک بیماری مسری است و می‌­تواند از فردی به فرد دیگر چه به صورت مستقیم و چه به صورت غیر مستقیم منتقل شود. تماس با لباس، تخت خواب و به عبارت دیگر تماس با کلیه وسایل شخصی فرد بیمار می­‌تواند ناقل این بیماری باشد. بنابراین افرادی که در آسایشگاه­‌ها، مکان‌­های پرجمعیت و زندان‌­ها به سر می­‌برند، بیشتر در معرض این بیماری قرار می‌­گیرند. البته کودکان حاضر در مهد کودک­‌ها، سالمندان عزیز در خانه سالمندان و افرادی که از نظر جنسی فعال می‌­باشند، نیز در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.

گال و راه­‌های درمان آن

از راه­‌های درمان گال می­‌توان به کرم‌­ها، لوسیون­‌ها و قرص­‌هایی اشاره کرد که استعمال و مصرف آن‌ها باعث می‌­شود مایت‌­ها کشته شوند و دیگر نتوانند روی پوست تخم گذاری کرده و گسترش یابند. زمانی که افراد بیمار از کرم‌­ها جهت بهبود بیماری خود استفاده می­‌نمایند، کرم­‌ها را به تمامی قسمت‌­های بدن خود می‌­مالند. به این کرم‌­ها RX گفته می­‌شود. قرص ایفرمکتین نیز برای بهبود این بیماری تجویز می­‌شود. بهترین شیوه مصرف آن نیز این است که فرد بیمار در هنگام شب آن را به یک باره با یک لیوان آب پر بخورد. از دیگر راه‌­های درمان این بیماری دوش گرفتن فرد بیمار هر 8 ساعت یک بار، ضدعفونی کردن وسایل شخصی و نیز استفاده از صابون، حوله و لباس تمیز است.