مشکلات پوستی مختلف می توانند بر اعتماد به نفس افراد تاثیر بگذارند؛ برخی به علت مشکلات پوستی که دارند ممکن است حضور در بسیاری از مهمانی ها را از دست بدهند، هیچ وقت آرایش نکنند و یا لباسی که دوست دارند نپوشند. اما باید بر عکس این باشد!! شما هر عیبی که داشته باشید، باز هم زیبایید؛ در واقع معیارهای زیبایی را اصلا در نظر نگیرید زیرا این معیارها هیچ اساسی ندارند و ما بازیچه دست رسانه ها، مدل ها و گاهی دولت ها هستیم. باید یاد بگیریم که پوست ما هر رنگی که باشد، هر شکلی که باشد باز هم زیباست و نیازی نیست با لوازم آرایشی مختلف خود اصلی مان را پنهان کنیم. زندگی کردن به طوری که دلمان می خواهد، حق همه ی ماست با هر عیب و نقصی!

یکی از بیماری های پوستی، کلوئید است که شاید کمتر کسی راجع به آن داند. برخی به علت داشتن چنین بیماری ای اعتماد به نفس خود را از داده اند یا همیشه سعی دارند زخم های خود را بپوشانند چون مردم عادی از بیماری آن ها خبر ندارند! در این مقاله راجع به این بیماری و علل آن، راه های درمان و ... بیشتر می خوانیم.

کلوئید چیست؟

کلویید یا گوشت اضافه به کمک بررسی ظاهر پوست و شرح حال پزشکی تشخیص داده می شود.

هر گاه آسیبی به پوست برسد که موجب التهاب یا زخمی در آن شود، مكانیسم طبیعی بدن به ترمیم زخم‌ می‌ پردازد. سیستم ترمیم زخم ها اغلب دقیق عمل می کند به نحوی که اثر مختصری از زخم ایجاد شده باقی می‌ ماند، ولی گاهی این پروسه به طور معمول پیش نمی‌ رود و زخم همراه با ایجاد بافتی قرمز و سفت ترمیم می شود که به نام کلوئید یا گوشت اضافه شناخته می شود.

اسکار کلوئید یک زخم، می تواند در هر جایی از بدن که آسیب پوستی دارد رخ دهد اما معمولاً در لاله گوش، شانه ها، گونه ها یا قفسه سینه ایجاد می شود. اگر مستعد ابتلا به کلوئید باشید، ممکن است آن ها را در بیش از یک قسمت بدنتان ببینید.

اسکار کلوئید ضرر یا تاثیر منفی ای بر سلامت جسم و بدن شما ندارد، اما می تواند حس ناخوشایندی به شما بدهد. پیشگیری یا درمان زودهنگام در بیماری کلوئید، امری کلیدی است.

درمان اسکار کلوئید امکان پذیر است. اگر از ظاهر و احساس کلوئید خوشتان نمی آید، می توانید با پزشک در مورد نحوه از بین بردن یا برداشتن آن صحبت کنید.

گاهی حتی در صورت درمان، یک کلوئید می تواند سال ها طول بکشد یا عود کند.

علائم و نشانه های کلوئید

در صورت مشاهده هر یک از علائم  زیر ممکن است دچار اسکار کلوئید شوید. البته این نکته را در نظر داشته باشید که تشخیص قطعی بیماری بر اساس تشخیص پزشک متخصص است.

1- به تدریج ظاهر می شود

ممکن است 3 تا 12 ماه یا حتی بیشتر طول بکشد تا متوجه شروع شدن یک کلوئید شوید. بیشتر آنها طی یک سال پس از آسیب اولیه پوست ظاهر می شوند.

2- به سرعت رشد می کند

 گاهی اوقات کلوئیدها به سرعت گسترش می یابند و ممکن است برای مثال در عرض چند ماه اندازه آن ها سه برابر شود.

3- جای زخم خارش دار، حساس یا دردناک است

 این علائم معمولاً پس از ایجاد کلوئید متوقف می شوند.

4- اسکار شما به راحتی تحریک می شود

 ممکن است در اثر اصطکاک و برخورد با اشیا مانند مالش به لباس تحریک شود.

5- کم کم تیره تر می شود

 کلوئید معمولاً به صورت یک زخم صورتی، قرمز یا گوشتی شروع می شود که با گذشت زمان تیره می شود و در نهایت تیره تر از پوست اطراف زخم به نظر می رسد.

کلوئیدها می توانند در هر جایی ایجاد شوند  اما  طبق گفته AAD ، در پلک ها ، اندام تناسلی ، کف پا یا کف دست کمتر دیده می شود.

کلوئید ها اغلب در قسمت های زیر بدن ایجاد می شوند:

- گوش ها

- گردن

- شانه ها

- قفسه سینه

- پشت بدن

6- کلوئیدها می توانند فراتر از عیوب پوستی باشند

بسته به اندازه جای زخم و جایی که روی بدن است، می تواند بر میزان تحرک آن ناحیه از بدن تأثیر بگذارد.

 برای برخی افراد ، علائم جسمی مانند درد یا خارش می تواند بر سلامت روانی آن ها تأثیر بگذارد. برخی دیگر ممکن است احساس کنند که کلوئید آن ها قابل مشاهده یا ناخوشایند است و ممکن است بر اعتماد به نفس و زیبایی آن ها تأثیر بگذارد.

علل و عوامل خطر کلوئیدها

هنوز دلیل مشخصی برای ابتلای افرد به کلوئید وجود ندارد، اما پزشکان معتقدند که این نوع زخم ها زمانی ایجاد می شوند که فیبروبلاست ها - سلول هایی که در بافت همبند ما کلاژن ترشح می کنند - واکنش بیش از حد نشان می دهند و مقدار زیادی کلاژن در پاسخ به زخم تولید می کنند.

اگر مستعد ابتلا به کلوئید هستید، هر نوع آسیب پوستی که می تواند باعث ایجاد اسکار شود می تواند منجر به تشکیل کلوئید شود. برخی از علل شایع کلوئیدها عبارتند از:

- زخم های جراحی یا هر نوع زخم دیگر

- آکنه و لک یا زخم آبله مرغان

- سوختگی

- سوراخ کردن بدن یا گوش

- خالکوبی

- نیش حشرات

- محل تزریق واکسن

در موارد نادر، کلوئیدها می توانند روی پوست آسیب دیده ایجاد شوند. این نوع، کلوئیدهای خود به خودی نامیده می شوند.

به طور تقریبی می توان گفت 10 درصد از افراد در جهان زخم های کلوئیدی را تجربه می کنند. احتمال بروز زخم های کلوئیدی در زنان و مردان به یک اندازه است، ولی افرادی که رنگ پوست تیره دارند بیشتر از دیگران مستعد ابتلا به کلوئیدها هستند.

 AAD عوامل زیر را به عنوان عوامل خطر که ممکن است شانس ابتلا به کلوئیدها را در شما افزایش دهد، مشخص می کند:

- داشتن نژاد آفریقایی، آسیایی یا اسپانیایی تبار

- بارداری

- داشتن سابقه خانوادگی کلوئیدها تقریباً یک سوم افرادی که به کلوئید مبتلا می شوند، دارای خویشاوند نزدیک (مانند والدین یا خواهر و برادر) هستند که مستعد ابتلا به کلوئید هستند.

- سن بین 10 تا 30 سالگی اکثر افراد در دهه بیست سالگی متوجه ایجاد کلوئید روی پوست خود می شوند، اگرچه این زخم ها می توانند زودتر یا دیرتر شروع شوند.

- ظاهراً ژنتیک تأثیر زیادی بر روی بروز کلوئید های پوستی دارد و این بدین معنی است که اگر یکی یا هر دو والدین دارای ژنتیک با گرایش بروز کلوئید پوستی باشند، احتمال ابتلا به کلوئید در فرزندشان تا حد زیادی افزایش خواهد یافت. طبق یک مطالعه صورت گرفته در مورد علت بروز کلوئیدها، ژن شناخته شده به عنوان ژن AHNAK ممکن است نقش تعیین کننده ای در بروز کلوئیدها داشته و مشخص کند که چه کسی دچار کلوئید شود یا نشود. محققان دریافتند افرادی که دارای ژن AHNAK هستند، احتمال ابتلا به اسکارهای کلوئیدی در آن ها تا حد قابل توجهی نسبت به دیگران بیشتر است.

کلوئیدها چگونه تشخیص داده می شوند؟

بیشتر بخوانید: بیماری پروانگی چیست؟

کلوئیدها معمولاً توسط متخصص پوست تشخیص داده می شوند که سابقه پزشکی شما را بررسی کرده و یک معاینه بصری از اسکار را برای بررسی اندازه، شکل و الگوی رشد انجام می دهد. پزشک شما همچنین ممکن است بیوپسی پوست را انجام دهد تا شرایط جدی تر مانند اسکلرودرمی ندولار، نوعی بیماری بافت همبند یا لوبومیکوز ، عفونت قارچی پوست را رد کند.

پیش آگهی

در حالی که کلوئیدها رشدهای خوش خیم (غیر سرطانی) هستند، با این وجود درمان آنها دشوار است و اغلب حتی پس از برداشتن، دوباره رشد می کنند. اما متخصص پوست ممکن است بتواند اقداماتی را پیشنهاد کند که می تواند به کاهش احتمال بازگشت کلوئیدها پس از درمان یا حداقل راه هایی برای به حداقل رساندن ظاهر آنها کمک کند.

مدت زمان کلوئیدها

کلوئیدها می توانند ماه ها یا حتی سال ها به رشد خود ادامه دهند. رشد ن ها در نهایت متوقف می شود اما بدون درمان ناپدید نمی شوند. در برخی موارد ، همانطور که در بالا ذکر شد کلوئیدها حتی پس از برداشتن می توانند برگشت کنند.

درمان کلوئیدها

کلوئیدها به طور کلی نیازی به درمان ندارند. اما اگر اسکار کلوئید باعث ناراحتی یا مانع حرکت شود (به عنوان مثال ، اگر مفصل یا ناحیه وسیعی را پوشش دهد)، درمان ممکن است مفید واقع شود.

همچنین ممکن است افراد برای درمان کلوئید به دنبال این باشند که جای زخم بر عزت نفس آنها و احساس آنها در مورد ظاهرشان تأثیر بگذارد. اگر زخم بزرگ است یا در نقطه ای بسیار قابل مشاهده در بدن شما قرار دارد، ممکن است پزشک شما بتواند به شما در یافتن راه هایی برای کاهش اندازه و برجستگی کلوئید کمک کند.

هیچ درمانی وجود ندارد که برای همه کلوئیدها بهتر عمل کند. متخصصان پوست به طور معمول درمان را بر اساس عواملی مانند سن و نوع کلوئید به فرد اختصاص می دهند. کلوئیدها به سختی از بین می روند و استفاده از بیش از یک نوع درمان اغلب نتایج را بهبود می بخشد. بنابراین متخصصان پوست اغلب دو یا چند نوع درمان را برای بیماران خود توصیه می کنند.

گزینه های درمان اسکار کلوئید عبارتند از:

1- کرایوتراپی

 این درمان ، که برای کلوئیدهای کوچک بهتر عمل می کند، شامل یخ زدن کلوئید از داخل به بیرون است. به گفته AAD ، این روش اغلب قبل یا بعد از تزریق کورتیکواستروئید برای کمک به موثرتر شدن تزریق ها استفاده می شود.

2- فشار درمانی

 این شامل استفاده از یک دستگاه یا یک لباس مخصوص برای فشار آوردن روی ناحیه و کاهش جریان خون به محل برای جلوگیری از رشد مجدد کلوئید است. اگرچه موثر است، اما این روش درمانی که اغلب پس از عمل جراحی مورد استفاده قرار می گیرد، ممکن است برای بسیاری از افراد دشوار باشد. این وسایل ممکن است ناراحت کننده باشند و افراد باید 6 تا 12 ماه از آنها استفاده کنند.

3- پرتو درمانی

 درمان با دوز کم اشعه پس از جراحی ممکن است به جلوگیری از رشد مجدد اسکار کمک کند.

4- لیزر درمانی

 در این روش از پرتوهای پرانرژی برای کاهش اندازه و روشن شدن رنگ کلوئید استفاده می شود. لیزر درمانی معمولاً با درمان های دیگر مانند تزریق کورتیکواستروئید یا فشار درمانی ترکیب می شود.

5- ژل و تکه های سیلیکونی

 این درمان های مبتنی بر سیلیکون به صاف شدن و کاهش اندازه و رنگ زخم ها کمک می کند.

6- جراحی

جراحی معمولاً با درمان های دیگر مانند تزریق کورتیکواستروئید یا درمان های سیلیکونی ترکیب می شود. به این دلیل که تقریباً در 100 درصد موارد، کلوئیدها پس از برداشتن جراحی دوباره رشد می کنند.

درمان دارویی

تزریق کورتیکواستروئید

 این تزریقات به منظور کاهش التهاب و منقبض شدن رگ های خونی به کلوئید تزریق می شود که ممکن است به تسکین تورم ، خارش یا حساسیت کمک کند.

فلوروراسیل

 این داروی شیمی درمانی، که معمولاً برای درمان سرطان استفاده می شود ، ممکن است همراه با کورتیکواستروئیدها استفاده شود.

پیشگیری از کلوئیدها

اگر مستعد ابتلا به کلوئید هستید، باید اقدامات لازم برای جلوگیری از تشکیل این زخم ها را انجام دهید. نکاتی که باید در نظر داشته باشید:

سعی کنید از سوراخ کردن بدن، خالکوبی یا هرگونه جراحی انتخابی اجتناب کنید ، زیرا بعد از این روش ها ممکن است کلوئیدها ایجاد شوند.

هرگونه آسیبی را فوراً درمان کنید، مهم نیست چقدر کوچک باشد. این ممکن است به بهبود سریع پوست شما کمک کرده و خطر ایجاد زخم را کاهش دهد.

اگر با زخم مواجه شدید، با متخصص پوست خود در مورد نحوه مراقبت و پانسمان بهتر صحبت کنید. این به شما کمک می کند تا از ایجاد اسکار کلوئید جلوگیری کنید.

منابع:

www.everydayhealth.com

www.mayoclinic.org