اگر از علاقمندان به طبیعت هستید و حفظ محیط زیست برای شما بسیار اهمیت دارد این مقاله نه تنها قرار است در مورد کارآفرینی با شما صحبت کند بلکه می تواند از انسانی بگوید که دغدغه ای والاتر از یک تجارت داشته و قصد داشته اقیانوس ها را از آلودگی نجات دهد.

بویان اسلات (Boyan Slat) یک کار آفرین و مخترع هلندی است که در کشور اروپایی هلند متولد شد. او دانشجوی سابق مهندسی هوافضاست اما جالب تر این است که او امروز مدیر عامل شرکت پاکسازی اقیانوس یا Ocean Cleanup است.

یک اتفاق ساده در دوران نوجوانی، این جرقه را در ذهن او زد و ایده ساخت یک شرکت برای نجات اقیانوس در فکر او شکل گرفت. در سال 2011 زمانی که بویان تنها 16 سال داشت؛ در حین غواصی کردن در اقیانوس در کشور یونان متوجه شد که تعداد پلاستیک های اطرافش از تعداد ماهی ها بیشتر است. چیزی که او را بیشتر متعجب کرد این بود که پس از تحقیقاتی متوجه شد که هیچ کس تلاش خاصی برای رفع این مشکل نمی کند و در آن نقطه یک سوال در ذهن او شکل گرفت: چرا ما اقیانوس ها را تمیز نکنیم؟

این مسئله برای او چنان مهم و تاثیر گذار بود که آلودگی اقیانوس ها، موضوع انتخابی بویان برای پروژه دبیرستانی اش شد و در آن توضیح داد که چرا پاکسازی اقیانوس ها ناممکن است و باید بسیار بیشتر از گذشته از آن ها مراقبت کرد.

به سرعت مشخص شد که پاکسازی با استفاده از کشتی‌ها و شبکه‌ها هزاران سال طول می‌کشد، ده‌ها میلیارد دلار هزینه خواهد داشت، برای حیات دریایی مضر است و منجر به انتشار مقادیر زیادی کربن می‌شود.

پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان، از او دعوت شد تا ایده اولیه خود را در یک سخنرانی ارائه کند. بویان از طریق همین سخنرانی در TEDx که در سال 2012 و در دلفت انجام شد باز هم بر این موضوع تاکید کرد اما این بار او یک ایده جدید داشت که طی آن می توانست با یک سیستم و با استفاده از جریانات اقیانوسی، زباله های پلاستیکی را که در اقیانوس رها شدند پاک سازی کند.

5 منطقه اصلی تجمع پلاستیک در جهان وجود دارد که در آن جریان های اقیانوسی همگرا می شوند. این مناطق تجمع معمولاً "لکه های زباله" نامیده می شوند. اکثریت قریب به اتفاق پلاستیک های اقیانوسی به خودی خود از بین نمی روند، بلکه به آرامی به میکروپلاستیک ها تجزیه می شوند. پس از یک سال آزمایش با ایده ها و تست های ساده، بویان به ایده توسعه یک سیستم تمرکز غیرفعال رسید. او متوجه شد که می تواند از جریان های اقیانوسی به نفع خود استفاده کند و اجازه دهد که آنها نیروی محرکه گرفتن و تجمع پلاستیک باشند. به عبارت ساده تر به جای اینکه به دنبال پلاستیک بروید، می توانید اجازه دهید پلاستیک به سمت شما بیاید.

در ابتدا، ایده او مورد توجه قرار نگرفت. بویان به تازگی تحصیل در رشته مهندسی هوافضا را در TU Delft آغاز کرده بود، اما به طور هم زمان، بقیه روز را به بررسی این مسائل می پرداخت.

این ایده چنان فکر بویان اسلات را به خود مشغول کرده بود که تصمیم به ترک دانشگاه گرفت. در آن زمان وی در TU Delft در حال تحصیل در رشته مهندسی هوافضا بود اما برای اینکه بتواند وقت بیشتری به ایده خود اختصاص دهد تصمیم به ترک دانشگاه گرفت. پس از 6 ماه، او تصمیم گرفت تحصیلات خود را رها کند و Ocean Cleanup را با تنها 300 یورو پس انداز به عنوان سرمایه اولیه تأسیس کرد. این پسر دوست دار محیط زیست The Ocean Cleanup را در سال 2013 تأسیس کرد. سپس یک شب در مارس 2013، همه چیز تغییر کرد. ویدئوی  سخرانی TEDx او توسط چندین سایت خبری انتخاب شد و صدای بویان اسلات به گوش صد ها هزار نفر در دنیا رسید و از همین طریق جهانیان متوجه ایده او شدند.

در عرض چند روز، به The Ocean Cleanup اجازه داد تا یک تیم اولیه را جذب کند و همچنین 90000 دلار را با استفاده از سرمایه ‌گذاری جمعی جمع ‌آوری کند. به همین ترتیب پروژه پاک سازی اقیانوس آغاز شد....

اسلات در اکونومیست نوشت: «تکنولوژی قوی‌ترین عامل تغییر است. تقویت‌کننده توانایی‌های انسانی ما». "

هنگامی که ایده استفاده از سیستم های غیرفعال برای پاکسازی اقیانوس های جهان از پلاستیک برای اولین بار در سال 2012 مطرح شد؛ به منظور بررسی اینکه آیا این فناوری پاک سازی واقعاً روشی مؤثر برای پاک سازی لکه زباله بزرگ اقیانوس آرام می باشد یا خیر ، The Ocean Cleanup با انجام یک مطالعه امکان سنجی گسترده شروع به کار کرد که حوزه هایی از جمله مهندسی، اقیانوس شناسی و بازیافت را پوشش می داد.

یک تیم داوطلبانه متشکل از 100 دانشمند و مهندس یک سال را صرف تکمیل این مطالعه کردند و سر انجام نتایج این مطالعه گسترده در تاریخ 3 ژوئن 2014 و در 528 صفحه منتشر شد و در دسترس همگان قرار گرفت. این مطالعات بر روی دینامیک سیالات، مهندسی سازه و دیگر موضوعات مرتبط با نقشه بویان اسلات صورت گرفت.

این تحقیق نشان داد که Ocean Cleanup Array یک روش عملی و قابل اجرا برای حذف مقادیر زیادی از آلودگی پلاستیکی ناحیه ای است که در مسیر چرخش نیمه گرمسیری اقیانوس آرام شمالی است. در حقیقت این ناحیه که مورد تحقیق قرار گرفت همان لکه بزرگ اقیانوس آرام است.

از سوی دیگر این مطالعات بر روی قسمت های دیگر پروژه ادامه پیدا کرد؛ برای مثال آن ها شروع به ارزیابی اثرات منفی زیست محیطی و پیامد های قانونی آن کردند. علاوه بر این، دانشمندان به بررسی کیفیت پلاستیک‌های اقیانوسی و همچنین روش های ممکن برای پردازش زباله های پلاستیکی پرداختند. با حمایت بیش از 38000 سرمایه گذار از 160 کشور، بیش از 2 میلیون دلار در 100 روز جمع آوری شد.

این موفقیت، The Ocean Cleanup را یک قدم جلوتر در تلاش برای پاک سازی اقیانوس ‌ها از زباله های پلاستیکی رساند. پول جمع‌ آوری ‌شده به The Ocean Cleanup کمک کرد تا فرآیند های مهندسی و همچنین مجموعه ‌ای از سفرها را آغاز کند. نتیجه این سفر ها داده های اقیانوس شناسی ای بود که توسط مهندسان جمع آوری شد تا در ساخت سیستم از آن ها استفاده شود.

طبق گفته پلتفرم تامین مالی جمعی ABN AMRO's SEEDS، در مجموع 2,154,282 دلار جمع‌آوری شد که باعث شد این شرکت به "موفق‌ ترین کمپین تامین مالی جمعی غیر انتفاعی در تاریخ" در آن زمان تبدیل شود.

در ادامه بخشی از تشکرات این شرکت را از سرمایه گذاران و افرادی که در این راه آن ها را همراهی کردند می خوانیم:

ما همیشه از همه کسانی که در سراسر جهان از ما حمایت کردند سپاس گزاریم؛ از همه سرمایه‌ گذاران جمعی، مشارکت ‌کنندگان حرفه‌ ای، و همچنین داوطلبان و سفیران زیادی که با اشتیاق وقت خود را در زمانی که The Ocean Cleanup صرفاً در فاز آزمایش بود در اختیار ما گذاشتند، تشکر می‌کنیم. شما به ما اعتماد به نفس دادید که ادامه دهیم و بدون شما نمی توانستیم به سمت هدف نهایی خود یعنی پاک سازی اقیانوس ها حرکت کنیم.

بین نوامبر 2013 و ژوئیه 2015، The Ocean Cleanup شش سفر به اقیانوس اطلس را برای ارزیابی آن ناحیه ترتیب داد؛ این ارزیابی ها برای اندازه گیری توزیع عمودی پلاستیک در دریا صورت گرفت. شاید هنگامی که اسم زباله های پلاستیکی اقیانوس به گوشتان می خورد تصویری از انبوهی زباله که در سطح اقیانوس در حال چرخش هستند تصور کنید. تصور شما درست است اما بهتر است بدانید که گرچه اکثر پلاستیک ها در سطح آب شناور هستند اما قطعات کوچک پلاستیک توسط باد و امواج به عمق اقیانوس کشیده می شوند. بنابراین دانستن این نکته که اقیانوس تا چه عمقی باید تمیز شود برای ابعاد سیستم پاکسازی ضروری بود.

بیشتر بخوانید: زندگینامه ها | قسمت دوم : ملانی پرکینز

قبل از این اکتشافات هیچ داده ای مبنی بر عمق نفوذ زباله های پلاستیکی در دسترس نبود حتی برخی ادعا می کردند که این زباله ها می توانند تمام ستون آب را تحت تاثیر قرار دهند و تا عمیق ترین نقاط اقیانوس بروند. برای پر کردن این خلا در علم و آگاهی، Ocean Cleanup یک ابزار اقیانوس شناسی جدید به نام ترال چند سطحی طراحی و تولید کرد که با آن می توان غلظت میکروپلاستیک ها را در 10 عمق به طور همزمان اندازه گیری کرد. برای اینکه شکل کلی ای از این دستگاه در ذهن داشته باشید می توانید نردبانی را تصور کنید که بین پله های خود ده مربع خالی دارد و می تواند غلظت میکروپلاستیک ها را در هر یک از این مربع ها ثبت کند.

با استفاده از کشتی‌های S/Y Sea Dragon، R/V Pelagia و Wylde Swan، The Ocean Cleanup شش بار از «لکه زباله اقیانوس اطلس شمالی» بازدید کرد و 59 بار با موفقیت تراول چند سطحی را مستقر کرد.

پس از سه سفر اول، نتایج در مجله علمی Biogeosciences در سال 2015 منتشر شد. اندازه‌گیری‌ها نشان داد که غلظت میکروپلاستیک به طور تصاعدی با عمق کاهش می‌یابد و بیشترین غلظت پلاستیک ها در سطح اقیانوس است. در حال حاضر در اعماق تنها چند متری غلظت پلاستیک ها به صفر نزدیک می شود اما هرچه سرعت باد بیشتر باشد، اثر اختلاط عمودی نیز بزرگتر است.

در آگوست 2015، حدود 30 کشتی به طور همزمان از لکه زباله بزرگ اقیانوس آرام عبور کردند و بزرگترین اکسپدیشن تحقیقاتی اقیانوسی را ایجاد کردند. این اکسپدیشن که بین هاوایی و کالیفرنیا حرکت می کرد، منطقه ای به وسعت 3.5 میلیون کیلومتر مربع را نقشه برداری کرد و اطلاعات بیشتری را در مورد پلاستیک اقیانوسی نسبت به اطلاعات جمع آوری شده در 40 سال گذشته جمع آوری کرد. اگر روی حل یک مشکل کار می کنید، مهم است که آن را نیز کاملاً درک کنید. در حوالی زمانی که Ocean Cleanup تأسیس شد، تخمین‌ها در مورد میزان پلاستیک در لکه زباله بزرگ اقیانوس آرام از ده‌ها هزار تن تا ده‌ها میلیون تن متغیر بود. علاوه بر این، این ارقام تنها بخش کوچکی از طیف اندازه زباله های پلاستیکی را نشان می داد و در واقع هیچ آمار درستی از میزان زباله های پلاستیکی در دست بویان اسلات و همکارانش نبود.

به همین دلیل بویان اسلات تصمیم به انجام تحقیقات و اندازه گیری های گسترده کرد و توانست با نقشه ذکر شده آمار خوبی از زباله های پلاستیکی در مقیاس چند دسی متری تا چند متری را جمع آوری کند. بیش از یک میلیون قطعه پلاستیک قبلا با دست تجزیه و تحلیل شده بود اما حالا این نمونه پلاستیک های جمع آوری شده به آزمایشگاه فرستاده می شدند تا ارزیابی های دقیق تری بر روی آن ها صورت گیرد.

نتایجی که در 22 مارس 2018 منتشر شد واقعا نگران کننده بود:

حدود 80 میلیون کیلوگرم زباله پلاستیکی شناور با اندازه و شکل های مختلف که عمدتاً از پلی اتیلن و پلی پروپیلن ساخته شده است؛ در منطقه ای 3 برابر بزرگتر از فرانسه انباشته شده است. از دهه 1970 که محققان شروع به مشاهده مقادیری از قیر و پلاستیک شناور در اقیانوس آرام شمالی کردند تا مشاهدات جدیدتر در دهه های 2000 و 2010 غلظت میکروپلاستیک ها به طور تصاعدی افزایش یافته بود.

در سال 2015 مجموعه ای از آزمایشات در مؤسسه های تحقیقاتی دریایی مشهور جهانی Deltares و MARIN انجام شد. هدف اصلی این کمپین ها تعیین بار و دینامیک سیستم پاکسازی در مواجهه با امواج و جریان ها بود. همین آزمایشات برای ساخت یک سیستم قوی تر که بتواند با اطمینان در شرایط طوفانی نیز کارکرد داشته باشد بسیار موثر بود.

با کمک های بنیاد آدسیوم، بودجه برای این شرکت در دسترس قرار گرفت تا بتوانند به طور ویژه تر بر روی پاک سازی رودخانه ها نیز فعالیت داشته باشند. در اکتبر 2018، مقاله تحقیقاتی دیگری در Frontiers of Marine Science  منتشر شد که نشان می داد چگونه ماکروپلاستیک ها از رودخانه به اقیانوس انتشار پیدا می کنند و بر اساس همین تحقیقات، آزمایشات بر روی رودخانه  سایگون، ویتنام آغاز شد.

بین 26 سپتامبر و 7 اکتبر 2016، Ocean Cleanup یک سری پروازهایی را نیز به منظور تعیین مقدار زباله های بزرگ پلاستیکی مانند وسایل ماهی گیری ترتیب داد. این مطالعات بر روی اقیانوس آرام صورت گرفت؛ دقیقا همان اقیانوسی که بزرگترین و مضرترین زباله های اقیانوسی را در خود جای داده است.

در سال های آتی سیستم های زیاد دیگری که طراحی شده بودند به مرحله آزمایش رسیدند.