اختلالات عصبی روانشناختی خود ایمنی کودکان در ارتباط با عفونت های استرپتوکوکی (PANDAS) به گروهی از شرایط سلامت روان در کودکان گفته می‌شود که ناگهان پس از عفونت استرپتوکوک ظاهر می‌شوند.

برای اینکه پزشک بتواند سندروم PANDAS را تشخیص دهد، کودک باید دچار وسواس فکری عملی یا تیک باشد که پس از عفونت استرپی به طور ناگهانی ظاهر شود یا بدتر شود.

کودکان مبتلا به سندروم PANDAS ممکن است تشخیص نادرستی از اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD)، اوتیسم یا OCD دریافت کنند که ارتباطی با عفونت ندارد. به همین دلیل، برای والدین یا مراقبان مهم است که یک سابقه پزشکی کامل به پزشک ارائه دهند و در صورت تغییر علائم کودک پس از عفونت، آن ها را مطلع کنند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سندروم PANDAS، از جمله علل، درمان و موارد دیگر، به مطالعه ادامه دهید.

بیشتر بخوانید: آشنایی با سندروم پای بی قرار

تعریف سندروم PANDAS

سندروم PANDAS نوعی بیماری عصبی است که به دنبال عفونت استرپتوکوکی مانند گلودرد، به طور ناگهان ظاهر می‌شود. یک نظریه این است که این یک اختلال خود ایمنی است که باعث می شود بدن به سلول های سالم حمله کند.

محققان تصور می‌كنند كه PANDAS ممكن است هنگام حمله بدن به سلول های گانگلیون پایه، منطقه ای از مغز كه مسئول بسیاری از كارها، از جمله یادگیری و حركت است، آسیب می‌رساند. آسیب ناشی از آن می‌تواند باعث علائم روانپزشکی PANDAS شود.

PANDAS می‌تواند باعث ایجاد تیک در حرکت و گفتار شود، از جمله سندرم هایی مانند سندروم تورت. همچنین ممکن است کودک به وسواس و وسواسی مانند شمارش، شستن بیش از حد دست یا سایر مراسم غیرمعمول مبتلا شود.

یک بیماری بالقوه مرتبط به نام Sydenham chorea پس از تب روماتیسمی ظاهر می‌شود، که یک بیماری قلبی است که می تواند با برخی از عفونت های استرپی درمان نشده ایجاد شود. Sydayham chorea باعث حرکات غیر ارادی و گاهی علائم بهداشت روانی می‌شود.

علل سندروم PANDAS

سندروم PANDAS به جای یک بیماری خاص ، یک گروه از علائم است. علت دقیق این علائم مشخص نیست.

باکتری های استرپتوکوک گروه A ممکن است عفونتهای مختلفی از جمله استرپتوکوک گلو، برخی از عفونت های پوستی و در صورت عدم درمان فرد، تب روماتیسمی ایجاد کنند. این عفونت ها با تقلید از سلول های سالم در بدن کودک گسترش می یابد.

بدن در نهایت سلول ها را تشخیص داده و آنتی بادی هایی تولید می‌کند که آن ها را از بین می‌برد. این آنتی بادی ها ممکن است به بافت سالم، از جمله آن در مغز، حمله کنند. به این ترتیب ، گروه استرپی A می‌ تواند باعث ایجاد PANDAS شود.

کودکان مبتلا به PANDAS ممکن است استعداد ژنتیکی به این سندروم داشته باشند. استرس محیطی، مانند عفونت استرپتوکوکی، ممکن است سندروم را فعال کند. برخی از افراد همچنین ممکن است استعداد ژنتیکی نسبت به شرایطی داشته باشند که می تواند بیماری را تحریک کند، مانند تب روماتیسمی.

علائم بصری سندروم PANDAS

كودكان مبتلا به PANDAS ممكن است سابقه ابتلا به عفونت هاي استرپتوكوكي مانند استرپتوكوک گلو داشته باشند. اگر یک پزشک آن را تشخیص ندهد ، ممکن است یکی از والدین یا مراقب آن نداند که کودک دچار استرپتوکوک شده است. در این حالت ، آنها باید احتمال PANDAS را در صورت بروز كودكی با علائم غیرمعمول بهداشت روان ، خصوصاً اگر اخیراً بیمار بوده اند ، در نظر بگیرند.

برخی از علائم شامل موارد زیر است:

تیک های حرکتی: این حرکات غیرمعمول و نامنظم هستند که کودک نمی‌تواند آن ها را کنترل کند، مانند کشیدن چشم یا حرکات ناگهانی بازو.

تیک های کلامی: ممکن است کودکی که دارای تیک های کلامی است عبارات تصادفی یا هجاهای مزخرف را فریاد بزند.

OCD: مبتلایان به OCD برای کاهش افکار وسواس و اضطراب اجباری (تشریفات غیرمعمول مانند شمارش یا تمیز کردن) انجام می دهند.

علائم سندروم PANDAS به جای اینکه به تدریج با گذشت زمان بروز کند ، ناگهانی ظاهر می شود. اگر کودکی از قبل دارای مشکلات عصبی باشد ، PANDAS ممکن است ناگهان این علائم را بدتر کند.

دیگر علائم سندروم PANDAS

اگرچه علائم بالا معیارهای اولیه هستند ، اما بروز ناگهانی علائم دیگر نیز ممکن است رخ دهد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

- بیش فعالی یا بی توجهی ، از جمله علائم ADHD

- شب ادراری

- مشکل یا تغییر مهارت های حرکتی ، مانند دست خط

- اضطراب جدایی نامناسب با سن و رشد کودک

- بدخلقی یا تحریک پذیری

- درد مفصل

علائم تمایل به اپیزودیک دارند، به این معنی که ممکن است بیایند و بروند. کودک ممکن است به طور ناگهانی برای هفته های زیادی بهتر به نظر برسد و دوباره به طرز چشمگیری بدتر شود.

توجه به این نکته مهم است که حتی اگر کودک تیک یا OCD داشته باشد ، لزوماً دارای PANDAS نیست، حتی اگر سابقه ابتلا به عفونت های استرپتوکوک داشته باشد.

تشخیص سندروم PANDAS

در حال حاضر ، هیچ آزمایش آزمایشگاهی نمی تواند PANDAS را تشخیص دهد. در عوض، پزشکان به علائم و سابقه پزشکی کودک اعتماد می‌کنند.

پزشک احتمالاً گلوی کودک را آزمایش می‌کند تا از نظر وجود عفونت استرپتوکوک فعال باشد. اگر آزمایش منفی باشد، ممکن است عفونت در جاهای دیگر مانند دستگاه تناسلی مخفی شود. بنابراین اگر کودک علائم استرپتوکوکی داشته باشد یا قبلاً داشته باشد، ممکن است پزشک از آزمایش های دیگری استفاده کند.

والدین یا مراقبان ممکن است لازم باشد به سوالات مربوط به زمان بروز علائم و اینکه آیا کودک سابقه عفونت دارد یا خیر پاسخ دهند. آن ها باید تمام علائم و عفونت های قبلی را به پزشک بگویند، حتی اگر دکتر سوال نکند. همچنین توجه به اینکه علائم به طور ناگهانی ظاهر شده یا با گذشت زمان بروز می‌کنند نیز مهم است.

به طور کلی، پزشکان از مراحل زیر برای تشخیص PANDAS استفاده می کنند:

آن ها به دنبال شواهدی از OCD ، تیک ها یا هر دو می‌گردند.

کودک باید سن لازم برای PANDAS را داشته باشد، زیرا علائم در سنین 3 سالگی تا بلوغ بروز می کند.

سپس پزشکان علائم عفونت استرپتوکوک را جستجو می‌کنند.

سرانجام، آن ها هرگونه ناهنجاری عصبی را آزمایش می‌کنند.

درمان سندروم PANDAS

اولین درمان برای PANDAS استفاده از آنتی بیوتیک برای از بین بردن باکتری های استرپتوکوک است، دقیقاً مانند هر عفونت استرپتوکوکی.

در صورت عدم بهبود علائم با آنتی بیوتیک ، پزشک توصیه می‌کند تیک ها و OCD را با چندین استراتژی کنترل کند. این ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

دارو: دارو می‌تواند به کاهش تیک و OCD کمک کند. کودکان مبتلا به PANDAS ممکن است به یکی از محبوب ترین گزینه های دارویی حساس باشند: مهارکننده های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI). به همین دلیل، پزشکان در ابتدا باید دوز بسیار کمی را تجویز کنند، آن را به تدریج افزایش دهند و علائم را به طور مداوم کنترل کنند.

درمان: درمان می‌تواند به کودک کمک کند تا افکار وسواسی یا اضطرابی را مدیریت کند و استراتژی های مقابله بهتری را ایجاد کند.

روش های درمانی تجربی: برخی شواهد نشان می‌دهد که در صورت بی اثر بودن سایر درمان ها، ممکن است تبادل پلاسما و درمان ایمونوگلوبولین موثر باشد. با این حال، این ها می‌توانند عوارض جانبی قابل توجهی داشته باشند و پزشکان معمولاً فقط آنها را برای کودکان بسیار بیمار توصیه می کنند.

حمایت خانواده: خانواده درمانی می تواند به آماده سازی اعضای خانواده برای حمایت و حمایت از کودک کمک کند.

مکانهای معلولیت: کودکان مبتلا به PANDAS ممکن است در مدرسه به مکانهای معلولیت نیاز داشته باشند.

برخی از کودکان مبتلا به PANDAS با عفونت های دیگر مانند التهاب لوزه مکرر نیز دست و پنجه نرم می کنند. با این حال ، داشتن PANDAS لزوماً کودک را دچار لوزه نمی‌کند.

التهاب لوزه نوع دیگری از عفونت است و ویروس یا استرپتوکوک می تواند باعث ایجاد آن شود. لوزه های ویروسی معمولاً نیازی به برداشتن لوزه ها ندارند ، اما این روش ممکن است به کسانی که التهاب لوزه های مرتبط با استرپتوکوک دارند اغلب کمک کند. اگرچه این علائم سندرم PANDAS را بهبود نمی بخشد.

اگر یک پزشک توصیه کند که لوزه ها را به دلیل التهاب لوزه بردارید، والدین یا مراقبان باید خطرات و فواید را با آن ها در میان بگذارند. آن ها همچنین باید با پزشکی که PANDAS کودک را معالجه می کند مشورت کنند.

اطلاعات بیشتر درمورد سندروم PANDAS

بسیاری از کودکان به آنتی بیوتیک ها پاسخ خوبی می‌دهند و علائم آن ها بهتر می‌شود یا از بین می‌رود.

در هر صورت، همیشه صادق نخواهد بود. هنگامی که درمان با آنتی بیوتیک کمکی نمی کند، کودک برای مدیریت علائم خود نیاز به درمان و سایر حمایت های مداوم دارد. PANDAS یک بیماری نهایی نیست، اما می‌تواند کیفیت زندگی کودک را تضعیف کند.

سندروم PANDAS در بزرگسالان

پزشکان PANDAS را نوعی اختلال کودکی می دانند که بین سنین 3 تا 12 سال ظاهر می‌شود. اگرچه این احتمال وجود دارد که یک بزرگسال یا نوجوان به PANDAS مبتلا شود، اما تحقیقات این موضوع را عمیقاً بررسی نکرده است. موسسه ملی بهداشت روان استدلال می کند که بعید است کسی ابتدا در بزرگسالی علائم PANDAS را تجربه کند.

شواهد حکایتی نشان می‌دهد که علائم ممکن است در بزرگسالی از بین بروند. با این حال ، مطالعات طولانی مدت تقریباً وجود ندارند، بنابراین محققان نمی‌توانند با اطمینان بگویند که چگونه علائم کودک با گذشت زمان تغییر می‌کند.

خلاصه ای درباره سندروم PANDAS

PANDAS می‌تواند یک وضعیت ناامیدکننده باشد، به ویژه هنگامی که پزشکان کودک را به درستی تشخیص ندهند.

والدین یا مراقبینی که احتمال می‌دهند کودکی به سندرم PANDAS مبتلا است ، باید یک متخصص اطفال را پیدا کنند که در زمینه PANDAS، عفونت های استرپتوکوکی یا علائم بهداشت روانی کودکان تخصص داشته باشد. اگر كودكی در كنار عفونت های مكرر استرپلاكی مشكل رفتاری نیز دارد، باید این كار را انجام دهند.

PANDAS اغلب بهتر می‌شود و حتی در صورت عدم بهبود، علائم قابل کنترل هستند. با درمان مداوم، تسهیلات معلولیت و حمایت خانواده، کودک می‌تواند زندگی سالم و شادی داشته باشد.