منتشر کننده
با قسمت چهارم مجموعه فوبیا ها برگشتیم! در قسمت های گذشته به فوبیا پرواز و تاریکی و فوبیا در اجتماع بودن پرداختیم و این بار این داستان قرار است عجیب تر باشد! هر چقدر که می خواهید فکر کنید ولی آیا تا به حال کسی را دیده اید که از لحاظ روانی سالم باشد و هم چنین تمایل به درد کشیدن داشته باشد؟ مثلا بگوید من از درد های فیزیکی لذت می برم؟
ترس یک بخش طبیعی زندگی ماست و هر انسان سالمی آن را تجربه می کند. در حقیقت ترس به ما کمک می کند تا از ورود به موقعیت های خطرناک خودداری کنیم و در لحظات بحرانی تصمیمات درست بگیریم. در شرایط عادی می توان ترس را از طریق عقل و منطق مدیریت کرد. بدین معنا که ترس کل زندگی ما را تسخیر نمی کند و از ما انسان غیر منطقی ای نخواهد ساخت. با این حال؛ فوبیا ها واکنش ترس عادی انسان را به واکنشی تبدیل می کنند که مدیریت و کنترل آن بسیار سخت است. ترس ها غالبا به تجربیات گذشته مربوط هستند برای مثال اگر شما در کودکی مورد حمله یک سگ قرار گرفته باشید ممکن است امروزه از سگ ها بترسید. گاهی اوقات هم ترس از شخص دیگری آموخته می شود؛ مانند کودکی که به دلیل واکنش و ترس مادرش از عنکبوت، از آن می ترسد.
در این مطلب می خواهیم به بررسی افرادی بپردازیم که در نقطه مقابل قرار دارند؛ یعنی ترس شدیدی از درد های فیزیکی دارند و با فکر کردن به این قبیل درد ها احساس هراس و افسردگی می کنند. طبیعی است که هیچ کس نمی خواهد درد را تجربه کند. انسان ها پیوسته با انتخاب گزینه های امن و رعایت احتیاط از وقوع خطر جلوگیری می کنند. ترس ناشی از درد در افراد مبتلا به درد مزمن شایع است.
اگر نمی دانید درد مزمن، چه درد هایی است باید بگوییم که مفهوم اصلی این عبارت در کلمه مزمن نهفته است. درد های حاد، درد هایی هستند که ناگهانی پیش می آیند و دوام کمتری دارند. برای مثال هنگامی که دست خود را با چاقو می برید، درد حادی را تجربه می کنید که با تمیز کردن زخم و زدن چسب زخم و گذشتن دوره التهاب بیشتر می شود.
اما برای مثال کسانی که مبتلا به کمر درد هستند و روز ها و ماه ها از درد آن رنج می برند مثال خوبی برای درد های مزمن هستند. ترس ناشی از درد در افراد مبتلا به درد مزمن شایع است. یک مطالعه نشان می دهد که نیمی از افراد مبتلا به کمردرد نسبت به درد خود احساس ترس بالایی دارند. درد مزمن بین 20 تا 50 درصد از مردم در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار می دهد و یکی از شایع ترین دلایل مراجعه افراد به کادر درمان است.
حدود 67 درصد از افراد مبتلا به درد مزمن دارای یک بیماری روانی مانند اضطراب یا افسردگی هستند.
چه چیزی باعث آلگوفوبیا می شود؟
ترس و اضطراب ناگهانی ما را از موقعیت های خطرناک محافظت می کند. اگر ما یک خرس را ببینیم، طبیعی است که احساس ترس کنیم و بخواهیم فرار کنیم. اما افراد مبتلا به درد مزمن ممکن است به عنوان اقدامات محافظتی دچار ترس و اضطراب مداوم شوند. آنها از فعالیت‌ها یا موقعیت‌هایی که فکر می‌کنند باعث درد بیشتر یا بدتر شدن دردشان می‌شود اجتناب می‌کنند. متأسفانه، اغراق در مورد تهدید درد در واقع می تواند درد را بدتر کند. همان مواد شیمیایی در مغز شما که ترس و اضطراب را تنظیم می کند، نحوه درک شما از درد را نیز تنظیم می کند. بنابراین عدم تعادل شیمیایی می تواند باعث ایجاد هر دو مشکل شود.
چه کسانی در معرض خطر آلگوفوبیا هستند؟
آلگوفوبیا می تواند هر کسی را تحت تاثیر قرار دهد، اما در افراد مسن مبتلا به سندرم درد مزمن شایع است. انواع رایج درد مزمن عبارتند از:
درد های مرتبط با سرطان:
ابتلا به سرطان همیشه به معنای داشتن درد نیست و خوشبختانه تقریبا همیشه درد های ناشی از این بیماری قابل تسکین است. بسیاری از داروها و درمان‌های سرطان و راه‌های تجویز آنها و همچنین روش‌های مداخله‌ای و تکنیک‌های جراحی وجود دارد که می‌تواند درد را تسکین دهد. در واقع کنترل درد بخشی از درمان کلی برای درمان سرطان است و این تیم می تواند متشکل از افرادی با تخصص های مختلف باشد؛ از روانشناسان و مددکاران اجتماعی تا متخصصین مغز و اعصاب، همگی می توانند در راستای این هدف تلاش کنند.
سردرد:
سر درد به قدری شایع است که می توان گفت دوست همیشگی ماست. نمی توان گفت هیچ کس سر درد را تجربه نمی کند چرا که آمار به ما می گوید حدود 75 درصد بزرگسالان تنها در سال گذشته سر درد را تجربه کرده اند. سردرد یکی از دلایل اصلی غیبت از محل کار و مدرسه است و به راحتی می تواند بر فعالیت های اجتماعی تاثیر گذار باشد. برای برخی افراد، مبارزه مداوم با سردرد می تواند منجر به احساس اضطراب و افسردگی شود.
- درد التهابی (درد ناشی از عفونت یا اختلالات خودایمنی)
- دردهای اسکلتی عضلانی، مانند کمردرد یا آرتریت:
درد اسکلتی عضلانی دردی است که بر استخوان ها، مفاصل، رباط ها، ماهیچه ها و تاندون ها تاثیر گذار است. این درد ها انواع متفاوتی دارند؛ همان طور که بالاتر اشاره شد، این درد ها می توانند حاد باشند و ناگهانی شروع شوند یا اینکه به صورت مزمن باشند. هم چنین درد ها می توانند موضعی یا منتشر باشند؛ منظور از درد موضعی دردی است که تنها در یک ناحیه خاص وجود دارد و فرد بیمار می تواند با انگشت و تقریبا به صورت دقیق آن را نشان می دهد اما درد های منتشر در بیش از یک نقطه خاص نمایان می شوند.
درد نوروژنیک (درد ناشی از اعصاب آسیب دیده یا اختلالات سیستم عصبی):
سیستم عصبی انسان بر هر آنچه انجام می دهد، می گوید، فکر می کند و حتی بر فرآیند های پیچیده تر مانند حافظه و ... کنترل دارد. هم چنین در کار هایی که بدون اراده انسان مانند نفس کشیدن، پلک زدن و ... انجام می شود؛ سیستم عصبی نقش مهمی را ایجاد می کند. شبکه گسترده ای از اعصاب سیگنال های الکتریکی را به سلول ها، غدد و ماهیچه ها در سراسر بدن ارسال می کند. این اعصاب اطلاعاتی را از دنیای اطراف شما دریافت می کنند و سپس اعصاب اطلاعات را تفسیر می کنند و پاسخ مناسب را ارسال می کنند.
گاها این پاسخ ها سرعت بسیار بالایی دارند؛ برای مثال هنگامی که دست شما به یک کتری داغ می خورد، تنها در کسری از ثانیه سیستم عصبی دستور کشیدن دست به سمت عقب را می دهد در حالی که برخی حرکات دیگر مانند پیاده روی ساده با سرعت کمتری انجام می شود. اگر بخواهیم مسیر این اعصاب را شبیه سازی کنیم می توانیم بگوییم این مسیر ها مانند یک بزرگراه اطلاعاتی عظیم هستند که در سراسر بدن شما جریان دارند.
- درد هایی که موجب ایجاد درد دیگر می شوند (درد ناشی از آسیب بافتی مانند رگ به رگ شدن، سوختگی یا کبودی):
سوختگی زمانی اتفاق می افتد که گرما، مواد شیمیایی، نور خورشید، الکتریسیته یا تشعشعات به بافت پوست آسیب می رساند. کادر درمان درجه سوختگی را بر اساس عمق سوختگی و میزان پوست آسیب دیده تعیین می کند. در صورت عدم درمان، سوختگی می تواند منجر به عفونت شود. سالانه نزدیک به نیم میلیون نفر با جراحات سوختگی به بخش اورژانس مراجعه می کنند. کودکان در معرض خطر بالای سوختگی تصادفی هستند. هر روز بیش از 300 کودک برای جراحات سوختگی تحت درمان اضطراری قرار می گیرند.
- درد روانی (درد مربوط به عوامل روانی):
چیزهایی مانند باورها، ترس‌ها و احساسات قوی می‌توانند باعث ایجاد، افزایش یا طولانی‌تر شدن درد شوند. تشخیص درد روان زا زمانی انجام می‌شود که علائم یا یافته های معاینه با عملکرد سیستم عصبی سازگار نباشد. با این حال، واضح است که عوامل روانشناختی همیشه در درد نقش دارند؛ ممکن است آن را افزایش یا کاهش دهند و حتی می توانند همه آن را با هم از بین ببرند.
علائم آلگوفوبیا چیست؟
افراد مبتلا به آلگوفوبیا ممکن است چرخه زیر را از درد و اضطراب نشان دهند:
- فاجعه سازی:
اگر کسی بدترین نتیجه ممکن را در هر موقعیتی تصور کند در حال ساخت یک فاجعه در ذهن خود است. اگر آلگوفوبیا دارید، ممکن است درد را به عنوان یک تهدید درک کنید. به عنوان مثال، یک فعالیت ساده مانند دریافت نامه ممکن است خطرناک به نظر برسد. اگر در راه رسیدن به صندوق پستی زمین بخورید و پایتان بشکند، ممکن است درد شما را از کار کردن و کسب درآمد باز دارد.
- هوشیاری بیش از حد:
این افراد با تمرکز شدید بر روی درد به آن واکنش نشان می دهند. در حقیقت این ترس ناشی از پیش بینی آن است و لزوما قرار نیست که این درد تجربه شود. افراد مبتلا به آلگوفوبیا، در هر سناریویی می توانند ترس را تصور کنند.
- اجتناب از ترس:
این افراد از انجام فعالیت هایی که فکر می کنند ممکن است موجب ایجاد درد در آن ها شوند اجتناب می کنند از سوی دیگر، برخی از افراد دچار کینزوفوبیا (ترس از درد ناشی از حرکت) می شوند که از بهبود یا توانبخشی آنها جلوگیری می کند. البته که این اجتناب شرایط را بدتر می کند و موجب ناتوانی بیشتر، افزایش درد و سایر مشکلاتی در حیطه سلامتی فرد شود. ممکن است افراد مبتلا به الگوفوبیا با فکر درد دچار حملات پانیک ناگهانی شوند. علائم ناشی از حملات پانیک شامل موارد زیر است:
- لرز
- سرگیجه و سبکی سر
- تعریق بیش از حد (هیپرهیدروزیس): در هیپرهیدروزیس، غدد عرق بدن شما بیش از حد کار می کنند. دقت داشته باشید که منظور ما در شرایطی است که افراد دیگر به این اندازه تعریق ندارند.
- تپش قلب
- حالت تهوع
- تنگی نفس
- لرزش
- ناراحتی معده یا سوهاضمه
آلگوفوبیا چگونه تشخیص داده می شود؟
تشخیص آلگوفوبیا به خصوص در افراد مبتلا به سندرم درد مزمن دشوار است. در این شرایط کادر درمان سعی می کند که درد واقعی را از این قبیل درد ها افتراق دهد. ارائه جزئیات درمورد دردی که تجربه می کنید می تواند بسیار کمک کننده باشد. برای مثال باید بگویید که درد شما چند بار تکرار می شود و از چه زمانی آن را تجربه می کنید و آیا در یک نقطه است یا به نقاط دیگر نیز انتشار پیدا می کند؟
بیشتر بخوانید: فوبیا_ قسمت سوم: آئروفوبیا
آلگوفوبیا چگونه مدیریت یا درمان می شود؟
- درمان شناختی-رفتاری:
بر کمک به شما در تغییر طرز فکرتان در مورد درد تمرکز دارد. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی در این درمان به شما در مورد عوامل ایجاد درد و نحوه پردازش آن در مغز اطلاعات می دهند. داشتن این اطلاعات و آگاهی از مکانیسم درد به کاهش درد کمک خواهد کرد.
- مواجهه درمانی:
این نوع درمان به تدریج شما را در معرض فعالیت ها یا حرکاتی قرار می دهد که قبلاً از آنها اجتناب می کردید زیرا معتقد بودید که باعث ایجاد درد می شوند. برای مثال، انجام لیفت پای سبک به شما کمک می کند بر ترس از درد پا غلبه کنید.
- ورزش و فعالیت بدنی:
افزایش تدریجی سطح فعالیت و ورزش به کاهش ترس از درد کمک می کند. ورزش می تواند مواد شیمیایی ای را در مغز افزایش دهد که خلق و خوی شما را بهبود می بخشد و به شما کمک می کند تا درد را به طور موثرتری مدیریت کنید.
آیا راهی برای جلوگیری از آلگوفوبیا وجود دارد؟
راهی برای پیشگیری از آلگوفوبیا وجود ندارد، اما می‌توانید خطر اضطراب درد و درد مزمن را با موارد زیر کاهش دهید:
- اجتناب از چیزهایی که می توانند اضطراب را بدتر کنند، مانند کافئین، مواد مخدر یا الکل.
- حفظ یک سبک زندگی سالم با سیگار نکشیدن، خواب کافی، ورزش و خوردن وعده های غذایی سالم و متعادل.
- ترس ها و اضطراب های خود را با یک سیستم پشتیبانی از اعضای خانواده، دوستان یا همسالان خود به اشتراک بگذارید.
اصولا عوامل زیادی هستند که بر خواب تاثیر می گذارند اما یکی از مهم ترین فاکتور هایی که می تواند تعیین کند به چه میزان خواب نیاز دارید، سن شماست:
نوزادان بیشترین میزان زمان خواب را نیاز دارند؛ آن ها به 16 ساعت خواب در شبانه روز نیاز دارند. کودکان نوپا و پیش دبستانی به حدود 12 ساعت زمان نیاز دارند. نوجوانان به 9 ساعت و بزرگسالان به 7 تا 8 ساعت خواب نیاز دارند. البته که افراد باردار اغلب در سه ماهه اول به خواب بیشتری نیاز دارند.
منابع:
https://my.clevelandclinic.org/health/treatments/17316-pain-management--cancer-care
https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/9639-headaches
https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/14526-musculoskeletal-pain
https://my.clevelandclinic.org/health/articles/21202-nervous-system
https://my.clevelandclinic.org/health/articles/12148-sleep-basics
