باورت بشود یا نه، بخواهی یا نخواهی، انسان موجود اجتماعی است و برای ادامه زندگی نیاز دارد همواره با بقیه در ارتباط باشد! غول های تجاری دنیا و بقیه انسان های بزرگی که به عنوان یک انسان موفق شناخته می شوند و لنز دوربین ها همواره به دنبال آنهاست، این مسئله را به خوبی می دانند و واضح است که هر کسی که بخواهد مسیر موفقیت را طی کند باید ارتباطات مفید و سازنده ای با اطرافیانش داشته باشد.

قوی ترین ابزار تو لبخند توست!

 آن لحظه که چشم دو آدم به هم می افتد، بسیار لحظه حساسی است. اولین نگاه تو گوی درخشانی است که راهش را به درون چشم های آشنای جدید باز می کند و می تواند برای همیشه در خاطر او آراسته و مزین باقی بماند. هنرمندان گاهی وقت ها می توانند این واکنش عاطفی زودگذر را ثبت کنند. برای فهمیدن این موضوع کافیست به گالری های نقاشی بروید و به چهره افرادی که روی تابلو ها به شما نگاه می کنند خیره شوید! شما به طور ناخودآگاه احساس می کنید که این فرد در آن لحظه چه احساسی داشته؛ غمگین بوده؟ خوشحال بوده؟ استرس داشته؟ ......

هنرمندان معتقدند تقریبا تمام جنبه های باطنی شخصیت آدم ها از ظاهرشان، راه رفتن شان، حالتی که دست ها و سرشان را حرکت می دهند معلوم می شود. تاثیری که فرد در ثانیه های اول دیدار با کسی روی او می گذارد فراموش نشدنی است؛ چرا؟ چون آدم ها در دنیای پر سرعت مملو از اطلاعات که هزاران محرک مختلف در هر ثانیه ما را بمباران می کنند، گیج می شوند. آن ها برای اینکه دنیای اطرافشان را درک کنند و بتوانند کاری را که لازم است انجام دهند، باید فورا درمورد هر چیزی که با آن رو به رو می شوند در ذهنشان قضاوتی بکنند، بنابراین به محض اینکه کسی تو را می بیند، یک عکس ذهنی فوری از تو می گیرد. تصویر تو تبدیل به داده ای می شود که او برای یک مدت خیلی طولانی با آن سر و کار دارد.

در واقع حتی قبل از اینکه دهانت را باز کنی، بدنت فریاد می زند که کی هستی! حالت نگاه و طرز راه رفتنت بیش از هشتاد درصد از برداشت اولیه طرف مقابلت را تشکیل می دهد لازم نیست حتی یک کلمه هم به زبان بیاوری.

یکی از شش "باید" ای که دیل کارنگی در سال 1936 در کتابش با عنوان "آیین دوست یابی" عنوان کرد؛ لبخند زدن بود. فتوای او در تمامی دهه های بعد تقریبا ذر سخنان هر استاد امر ارتباطات که قلم بر کاغذ می برد یا جلوی میکروفون حرف می زد، منعکس می شد.

با این حال در آغاز هزاره سوم، واقعا لازم است که نقش محوری لبخند را در روابط پیچیده انسانی مورد بررسی مجدد قرار دهیم. وقتی به عمق حرف کارنگی فکر می کنی، میفهمی که لبخند سریع سال های 1936 همیشه جواب نمی دهد! محققان ده ها نوع مختلف لبخند را دسته بندی کرده اند؛ از لبخند زورکی دروغگویی که در هچل افتاده گرفته است تا لبخند بی غل و غش یک نوزاد. برخی از لبخند ها گرم هستند و برخی بی روح. برندگان بزرگ بازی زندگی می دانند که لبخندشان یکی از قدرتمند ترین سلاح هایشان است بنابراین برای کسب بیشترین تاثیر مثبت ممکن آن را به بهترین نحو تنظیم کنند.

بهتر است برای اینکه تاثیر لبخند تاثیر گذاری داشته باشیم؛ به صورت طرف مقابل نگاه کنیم و کمی مکث کنیم و بعد اجازه دهیم تا موجی از لبخند گرم و پر اشتیاقمان به سمت صورت او سرازیر شود و چشم هایش را بپوشاند. آن تاخیر یک ثانیه ای مخاطب را متقاعد می کند که لبخند غرق کننده ما خالصانه و تنها برای اوست.

از چشم هایت غافل نشو!

چشم های تو نارنجک هایی هستند که می توانند احساسات دیگران را منفجر کنند. درست مانند استادان هنر های رزمی که مشت هایشان به مثابه سلاح های کشنده است، چشم های تو هم با کمک تکنیک های ارتباط چشمی تبدیل به سلاح روانی مرگباری می شود!

افراد موفق در بازی زندگی فقط به این توصیه قدیمی که می گوید صاف توی چشم های طرف مقابلت نگاه کن؛ عمل نمی کنند. یک دلیلش این است که برای برخی افراد بدبین و متزلزل، ارتباط چشمی طولانی مدت می تواند نوعی تجاوز زهرآگین به حساب بیاید. در برخی از فرهنگ ها، برقراری ارتباط چشمی طولانی نوعی جادوگری به حساب می آید و در برخی فرهنگ های دیگر، خیره شدن به طرف مقابل می تواند تهدید کننده یا اهانت آمیز باشد. برای همین انسان های موفقی که در سطح بین المللی فعالیت دارند؛ زبان بدن در فرهنگ های مختلف را از حفظ اند! برای مثال در فرهنگ آمریکایی، برقراری ارتباط چشمی برای این انسان های موفق می تواند به نفعشان تمام شود و در روابط تجاری حتی وقتی که هیچ عشق و عاشقی ای هم در کار نباشد، ارتباط چشمی قدرتمند بین زن و مرد تاثیرات فراوانی بر جای می گذارد.

مرکزی در بوستون، تحقیقی را برای مشخص کردن تاثیر دقیق این مسئله انجام داد. محققان از تعدادی زن و مرد خواستند یک گفتگوی معمولی دو دقیقه ای با هم داشته باشند. آن ها از نیمی از افراد حاضر در تحقیقشان خواستند که تعداد دفعاتی را که مخاطبشان چشم هایش را بر هم می زند بشمارند. در واقع به نوعی به آن ها کلک زدند تا با این کار ارتباط چشمی طولانی تری برقرار کنند. از نیمی دیگر از افراد حاضر در تحقیق خواستند که خیلی معمولی به حرف های طرف مقابلشان گوش دهند. بعد ها معلوم شد آن دسته از آدم های بی خبر از همه جا، احساس و احترام و علاقمندی بیشتری نسبت به مخاطبانی که پلک زدن آن ها را شمرده بودند در دل احساس کرده بودند.  

ارتباط چشمی قدرتمند احساس احترام و علاقه را در مخاطب بر می انگیزد؛ در ضمن باعث می شود در نظر طرف مقابلت آدم باهوش و متفکری به نظر بیایی. این نوع آدم ها اطلاعات دریافتی را آسان تر تجزیه و تحلیل و تلفیق می کنند و ختی در هنگام سکوت طرف مقابلشان می توانند از چشم های او حرف های نگفته را بخوانند.

محققان دانشگاه ییل که فکر می کردند اهمیت ارتباط چشمی را بر همگان معلوم کرده اند، تحقیق دیگری انجام دادند که ثابت می کرد هر چه ارتباط چشمی بیشتر باشد احساسات مثبت هم بیشتر می شود. این بار آن ها از افراد شرکت کننده در تحقیقاتشان خواستند که درباره خودشان حرف بزنند. از شنوندگان صحبت ها هم خواستند که مدت زمان بیشتری را در حین حرف های طرف مقابلشان به چشم های او نگاه کنند. نتیجه چه بود؟ برای زنان همان طوری شد که انتظار می رفت و دقیقا همان اتفاقی افتاد که وقتی زن ها ماجرا های خصوصیشان را به زن دیگری می گویند اتفاق می افتد! ولی برای آقایان اصلا این طور نبود. بعضی مرد ها وقتی طرف مقابلشان زیادی به آن ها خیره شده بود، حالت خصمانه ای در وجودشان ایجاد شده بود. برخی از آن ها احساس خطر کرده بودند و برخی از آن ها هم حتی به این مسئله مشکوک شده بودند که طرف مقابلشان بیش از آن حدی که باید باشد به حرف های آن ها علاقه نشان می دهد و می خواستند که دخل او را بیاورند!

واکنش عاطفی طرف مقابل به نگاه عمیق، یک ریشه بیولوژیکی دارد. وقتی که تو به عمد به کسی نگاه می کنی، این کار باعث افزایش ضربان قلب او می شود و ماده ای شبیه به آدرنالین را در رگ های او به جریان می اندازد. این همان واکنش فیزیکی ای است که وقتی کسی عاشق می شود، در او ایجاد می شود. وقتی که تو آگاهانه مدت زمان بیشتری را در چشم های طرف مقابلت نگاه می کنی حتی در یک موقعیت کاری یا رابطه اجتماعی معمولی، او احساس می کند که تو را شیفته خود کرده است.

اگر مرد هستید و این مطلب را می خوانید به شما توصیه می کنیم که اگر موضوعی را با مرد های دیگر در میان می گذاری کمی چسب چشم هایت را کمتر کن تا مبادا شنونده احساس خطر کند یا منظور تو را بد برداشت کند. در رابطه روزمره با مرد های اطرافت ارتباط چشمی را کمی کش بده و البته وقتی با زن ها صحبت میکنی آن را به مراتب طولانی تر کن. با این کار به طرف مقابلت میفهمانی که حرف هایش را درک می کنی و به او احترام می گذاری.

قهرمان به نظر بیا!

وقتی دکتر با آن چکش کوچولو دردناک به زانوی تو می زند پاهایت می پرد. به این می گویند عکس العمل زانو! بدن تو یک واکنش غریزی دیگر هم دارد. وقتی که شوک بزرگی از خوشحالی به قلب تو وارد می شود احساس قهرمانی را پیدا می کنی که در مسابقه بزرگی اول شده است. در این حالت سرت به طور اتوماتیک بالا می ایستد و شانه هایت را عقب می اندازی. لبخندی روی لبانت شکل می گیرد و نگاهت را ملایم می کند.

این قیافه ای است که برنده ها همیشه دارند. آن ها با اطمینان می ایستند، با اعتماد به نفس راه می روند و با غرور لبخند ملایمی می زنند. هیچ شکی درمورد این مسئله وجود ندارد که ژست خوب نشانه این است که تو زن یا مردی هستی که همیشه عادت داری در اوج باشی. خودت را یک آکروبات باز معروف دنیا تصور کن که قرار است روی سن برود و تماشاچی ها را مجذوب دقت و توازن بدنش بکند. قبل از اینکه از هر دری رد شوی تکه چرمی را تصور کن که با زنجیری از سقف آویزان شده است. همین طور که داری از در رد می شوی سرت را بالا بگیر و گازی به آن تکه چرم بزن و با ملچ ملوچ آن را بخور. این کار باعث می شود گونه هایت به عقب کشیده شود و تبدیل به لبخند شود و سرت را بالا نگه دارد.

بیشتر بخوانید: 10 تله ذهنی که باید بشناسید!

کودک درون بقیه را عاشق خودت کن

هر وقت که با کسی برخورد می کنیم، چه خودآگاه و چه ناخودآگاه، می خواهیم بدانیم که آن ها چه عکس العملی نسبت به ما نشان می دهند. آیا به ما نگاه می کنند؟ به ما لبخند می زنند؟ ما یا از این آدم ها خوشمان می آید و می گوییم که آن ها سلیقه خوبی دارند. یا اینکه وقتی آن ها رویشان را بر می گردانند و کاملا پیداست که تحت تاثیر عظمت ما قرار نگرفته اند پیش خود می گوییم که احمق های عقب مانده اند!

ما دمی نداریم که تکان دهیم یا خزی که سیخ بشود ولی چشم هایی داریم که تنگ و گشاد می شود، دست هایی داریم که مشت می شود و یا به طور ناخودآگاه به نشانه تسلیم بالا می رود. ما ده ها واکنش غیر ارادی داریم که در همان چند ثانیه اول ملاقات با کسی رخ می دهند. وکیل ها به خوبی از این مسئله آگاهی دارند. آن ها به واکنش های غریزی بدن تو توجه بسیاری زیادی می کنند و نگاه می کنند تا ببینند چقدر به جلو و عقب خم می شوی. آن ها دست های تو را چک می کنند تا ببینند آیا کف دست هایت رو به بالاست و نشان دهنده این است که حرف هایی که آن ها می زنند را قبول داری و یا مشت کرده ای و می خواهی نشان دهی که حرف های آن ها را قبول نداری؟

به هر کسی که میبینی مانند یک کودک بزرگ توجه کن! درست همان لحظه ای که به هم معرفی می شوید، به آشنای تازه ات جایزه بده. همان لبخند گرم و توجه کامل را به او نشان بده که ممکن است به یک پسر کوچولویی که در مهمانی می بینی نشان دهی. چرخش کامل به سمت آشنای جدید این مسئله را فریاد می زند که فکر می کنم تو خیلی استثنایی هستی. یادت باشد همه ما در عمق وجود خود کودک بزرگی هستیم که خودش را به این در و آن در می زند و دوست دارد دیگران بفهمند چقدر آدم خاصی است. وقتی کسی را می بینیم که دوستش داریم یا در کنارش کاملا احساس راحتی می کنیم، از نوک سر تا پنجه پا به گرمی به او جواب می دهیم؛ لب هایمان با خوشحالی از هم باز می شوند و دست هایمان به سوی او دراز می شوند. چشم هایمان نوازشگر و گشاد می شوند و حتی کف دست هایمان هم رو به بالا قرار می گیرند و تمام بدنمان به طرف آن دوست عزیز می چرخد!