امروزه که کتاب های پیشرفت فردی یا به عبارتی سلف دیسیپلین رواج پیدا کرده است؛ بسیاری از مردم در تلاش اند تا سریع تر به بهترین نسخه خود برسند و کار های خود را با کیفیت بالاتر انجام دهند کمااینکه مسئله زمان نیز همیشه مطرح بوده است و همه انسان ها دوست دارند در کمترین زمان ممکن بالاترین بازده را داشته باشند.

در این مقاله می خواهیم درمورد یکی از اختلالات روان صحبت کنیم که با کاهش تمرکز همراه است و می تواند روی برنامه روزمره افراد بسیار تاثیر گذار باشد. پس با ما همراه باشید:

آنچه در این مقاله می خوانیم :

- ADHD چیست؟

- علائم ADHD :

- انواع ADHD :

- علل پیدایش ADHD :

- تشخیص و آزمایش ADHD :

- درمان ADHD:

- ADD وADHD  :

- ADHD در بزرگسالان :

- ADHD در کودکان :

ADHD چیست ؟

افراد مبتلا به ADHD دارای بیش فعالی هستند و همچنین همچنین ممکن است در تمرکز حواس خود بر روی یک کار واحد یا بی حرکت نشستن برای مدت طولانی مشکل داشته باشند. بسیاری از افراد در زندگی روزمره خود تغییر سطح انرژی خود و کمبود تمرکز را تجربه می کنند اما مبتلایان به ADHD این تغییرات را به دفعات بیشتری در زندگی خود می بینند. هم بزرگسالان و هم کودکان می توانند ADHD داشته باشند و در ادامه به بررسی علائم در هر دسته از آن ها می پردازیم.

علائم ADHD

طیف وسیعی از رفتارها با ADHD مرتبط است. برخی از موارد رایج تر عبارتند از :

- مشکل در تمرکز روی کارها

- فراموشی انجام کارها

- پرت شدن حواس با هر محرک کوچک

- مشکل در نشستن های طولانی مدت

- قطع کردن حرف افراد در حین صحبت کردن

این افراد برای سرکلاس نشستن یا بی سر و صدا بازی کردن مشکل دارند. وقتی دیگران در حال صحبت کردن، بازی کردن یا انجام کاری هستند؛ کار و صحبت آن ها را قطع می کنند و نمی توانند تا زمان رسیدن نوبت خودشان صبوری کنند. هنگامی که نوبت خودشان می رسد ممکن است متوجه شوید که آن ها بیش از حد حرف می زنند.

اشتباهات مکرر یا از دست دادن جزئیات در هنگام مطالعه یا کار از دیگر نشانه های ADHD است.

انواع ADHD

ADHD در واقع به سه دسته تقسیم بندی می شود. در یک دسته اختلال توجه و در دسته دیگر بیش فعالی بیشتر به چشم می خورد. دسته سوم ترکیبی از هر دومورد است و هیچ کدام بر دیگری اولویت ندارد.

• نوع اول:

در نوع اول که اختلال توجه بیش از بیش فعالی به چشم می خورد؛ فرد در تمرکز و پیروی از دستورالعمل ها مشکل دارد. متاسفانه این مورد در کودکان کمتر تشخیص داده می شود اما طبق آمار شیوع این بیماری در دختران از پسران بیشتر است.

• نوع دوم:

در نوع دوم این بیماری، بیش فعالی بیشتر از اختلال توجه مد نظر است. بی قراری، قطع کردن صحبت افراد، عدم صبوری برای رسیدن نوبت، ... از علائم این دسته افراد است.

• نوع سوم:

در دسته سوم که شایع ترین نوع ADHD است علائم شامل ناتوانی در توجه، تمایل به تکانشگری و سطوح بالاتر از حد متوسط ​​​​فعالیت و انرژی نمایان است.

علل پیدایش ADHD

علی رغم اینکه ADHD چقدر رایج است، پزشکان و محققان هنوز مطمئن نیستند که چه چیزی باعث این بیماری می شود. اعتقاد بر این است که منشاء عصبی دارد اما ممکن است ژنتیک هم در پیدایش آن نقش داشته باشد.

کاهش دوپامین یک عامل موثر در ADHD است. دوپامین یک ماده شیمیایی در مغز است که به انتقال سیگنال ها از یک عصب به عصب دیگر کمک می کند و در تحریک واکنش‌ها و حرکات عاطفی نقش دارد.

یافته ها نشان می دهد که افراد مبتلا به ADHD حجم ماده خاکستری کمتری دارند. ماده خاکستری شامل نواحی مغز است که به موارد زیر کمک می کند:

- سخن، گفتار

- خود کنترلی

- تصمیم گیری

- کنترل عضلات

تشخیص و آزمایش ADHD

بسیاری از پزشکان معتقدند تشخیص ADHD را نمی‌توان بر اساس یک آزمایش انجام داد. در ابتدا یک معاینه فیزیکی به منظور اطمینان از سلامت کلی بدن و هم چنین بررسی رویداد های 6 ماه اخیر انجام می شود. پزشک معمولا برای علت یابی از خانواده و نزدیکان و دوستان فرد مبتلا کمک می گیرد.

بیشتر بخوانید: کبد چرب یا Fatty Liver چیست؟

درمان ADHD

درمان ADHD معمولاً شامل درمان‌های رفتاری، دارویی یا هر دو است. در گفتار درمانی، در مورد اینکه چگونه ADHD بر زندگی تأثیر می گذارد و راه هایی برای کمک به مدیریت آن صحبت می شود.  نوع دیگر درمان، رفتار درمانی است. این درمان می تواند به فرد مبتلا کمک کند تا نحوه نظارت و مدیریت رفتار خود را بیاموزد.

داروهای ADHD به گونه ای طراحی شده اند که بر مواد شیمیایی مغز تأثیر بگذارند تا فرد را قادر سازد تکانه ها و اعمال خود را بهتر کنترل کند. محرک‌های سیستم عصبی مرکزی (CNS) رایج‌ترین دسته از داروهای ADHD هستند. این داروها با افزایش مقدار مواد شیمیایی مغز به نام دوپامین و نوراپی نفرین عمل می کنند. در افراد مبتلا به ADHD، این نوع محرک ها اثری مانند آرام بخش ایجاد می کنند تا بیش فعالی را کاهش دهند و به فرد کمک کنند تا تمرکز خود را به دست بیاورد.

محرک های رایج CNS که برای درمان ADHD استفاده می شوند عبارتند از:

- محرک های مبتنی بر آمفتامین (آدرال، دکسدرین، دکستروستات)

- دکسترومت آمفتامین (دزوکسین)

- دکسترومتیل فنیدات (فوکالین)

- متیل فنیدات (کنسرتا، دیترانا، متادیت، ریتالین)

درمان های غیر محرک عبارتند از:

- اتوموکستین (Strattera)

- داروهای ضد افسردگی مانند نورتریپتیلین (Pamelor)

- گوانفاسین (Intuniv)

- کلونیدین (کاپوای)

عوارض جانبی احتمالی دارو های محرک و غیر محرک :

- سردرد

- مشکل خواب

- ناراحتی معده

- عصبی بودن

- تحریک پذیری

- کاهش وزن

- دهان خشک

تشنج و داشتن افکار خودکشی از عوارض بسیار نادر اما احتمالی این داروهاست.

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) تغییر در شیوه زندگی را به عنوان درمان استفاده می کند:

- خوردن یک رژیم غذایی مغذی و متعادل

- حداقل 60 دقیقه فعالیت بدنی در روز

- خواب زیاد

- محدود کردن زمان نمایش روزانه از تلفن، رایانه و تلویزیون

- انجام یوگا، تای چی، مدیتیشن ذهنی

- گذراندن وقت در فضای باز

اجتناب از برخی آلرژن ها و افزودنی های غذایی نیز راه های بالقوه ای برای کمک به کاهش علائم ADHD هستند.

ADD و ADHD

ممکن است اصطلاحات «ADD» و «ADHD» را شنیده باشید و فکر کرده باشید که تفاوت بین آنها چیست.

ADD یا اختلال کمبود توجه یک اصطلاح قدیمی است. قبلاً برای توصیف افرادی که در توجه کردن مشکل دارند اما بیش فعال نیستند استفاده می شد. اکنون به جای ADD از نوعی ADHD که "عمدتاً بی توجه" نامیده می شود، استفاده می شود. ADHD نام کلی فعلی این بیماری است. اصطلاح ADHD در ماه می 2013 زمانی که APA "راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5)" را منتشر کرد، رسمی شد.

ADHD بزرگسالان

بیش از 60 درصد از کودکان مبتلا به ADHD هنوز علائم را در بزرگسالی نشان می دهند. برای بسیاری از افراد، علائم بیش فعالی اغلب با افزایش سن کاهش می یابد، اما بی توجهی و تکانشگری ممکن است ادامه یابد. ADHD درمان نشده در بزرگسالان می تواند تأثیر منفی بر بسیاری از جنبه های زندگی داشته باشد. علائمی مانند مشکل در مدیریت زمان، فراموشی و بی حوصلگی می تواند باعث بروز مشکلاتی در محل کار، خانه و انواع روابط شود.

ADHD در کودکان

بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) حدود 8.8 درصد از افراد 3 تا 17 ساله در ایالات متحده در زمانی به ADHD مبتلا شده اند. این شامل 11.7 درصد از مردان و 5.7 درصد از زنان است. در بسیاری از موارد، دختران مبتلا به ADHD ممکن است:

- مرتب رویاپردازی می کند

- بیش از حد پرحرف است تا بیش فعال

بسیاری از علائم ADHD می توانند رفتارهای معمول دوران کودکی باشند، بنابراین تشخیص اینکه چه چیزی با ADHD مرتبط است و چه چیزی نیست، می تواند دشوار باشد.