شاید برای شما پیش آمده باشد که در خرید یک سیستم پیشرفته دچار مشکل شده باشید و مشاوره بخواهید. بسیاری از دوستان خود را برای مشاوره انتخاب می‌کنید و منطبق با هدف پیشنهادی خود، سیستمتان را درخواست می‌دهید. گزینش کارت گرافیک های امروزی بر روی مادربردها کار چندان سختی نیست و بیشتر برای ابزار گیم و بازی سر و کار دارند و حتی بسیاری از کارهای پردازشی مبتنی بر گرافیک، همچون فتوشاپ و ... به شدت وابسته به پردازنده های مرکزی هستند. CPU از آنجایی که به عنوان مغز یک سیستم کامپیوتری را شناخته می‌شود، عضو اصلی پردازش را تشکیل می‌دهد. اما اینکه کدام CPU می‌تواند با مادربرد شما سازگار باشد و اینکه کدام یک از آن ها تا چند سال پشتیبانی می‌شوند موارد مهم خرید پردازنده های مرکزی است که نباید به سادگی از آن ها گذشت. با ما همراه باشید تا با نسل ها و هسته های پردازنده های مرکزی بیشتر آشنا شویم.

تاریخ اولین پردازنده های مرکزی اینتل به چه زمانی بر می گردد؟

اینتل یک شرکت بسیار بزرگ در زمینه‌ی ساخت پردازنده های مرکزی است که حدود 52 سال پیش و در سال 1968 جهت تولید قطعات سخت افزاری تاسیس شد. هدف این کمپانی در همان روزهای اول، کار بر روی پردازنده های با معماری X86 بود. این معماری تا چند سال مادر تمامی قطعات پردازشی به شمار می رفت که بعدها نسخه های جایگزین و پیشرفته تری برای آن ها تولید شد. نسخه های پیشرفته تر شرکت اینتل امروزه بر سر زبان ها افتاده و به خوبی خود را در مادربردهای قدرتمند جای کرده است.

اینتل در سال های اولیه (1971) پردازنده ای با نام 4004 به بازار عرضه کرد. پردازنده های 4004 با سرعت 470 کیلوهرتز در همان روزهای اولیه انتظارات خاصی را برآورده نمی‌کردند. حتی پردازنده های 8008 و 8080 هم علی رغم ارتقای پردازش، جای کار داشت. تا اینکه در سال 1978 نوبت به معماری X86 رسید و کم کم اینتل در ساخت پردازنده های قدرتمند، خودی نشان داد.

بیشتر بخوانید: پردازنده Ryzen 7 4800U، اینتل را به‌ شدت نگران کرده است

مقایسه‌ی نسل های پردازنده های مرکزی و چگونگی تشخیص آن ها

برای اینکه مفهوم نسل ها در پردازنده های مرکزی را بهتر درک کنیم یک مثال بسیار ساده می زنیم. شما یک پردازنده مرکزی Core i5-4570 را در نظر بگیرید. مقداری که به Core i داده شده است تعداد هسته های لازم پردازنده ی مرکزی است. عدد چهار در 4570 که پس از هسته آمده نشان دهنده ی نسل چهارم CPU شماست. یا در مثالی دیگر Core i3-9100F جدیدترین نسل CPU به شمار می‌رود که نشان دهنده‌ی نسل نهم پردازنده های اینتل می باشد. لذا اعداد اولی پس از هسته ها نشان دهنده ی نسل پردازنده ها هستند. همچنین اگر شما یک پردازنده ای به شکل Core i3-550 دیدید عدد 550 نشان دهنده ی نسل اول پردازنده ی شماست. این پردازنده ها با وجود هسته های بیشتر، قدرت خود را بیشتر در نسل ها نشان می دهند. یعنی نسل ها هرچه بالاتر می روند، پردازنده ی شما با وجود هسته های پایین تر، بهتر می شوند و کار بر روی ترانزیستورهای آن ها و سرعت و عملکردشان بیشتر می‌شود. به طور مثال Core i3 نسل نهم را می توان بهتر از Core i7 نسل پنجم یا ششم دانست. با اینکه نسل پنجم 7 هسته دارد ولی ضعیف تر از 3 هسته ی نسل نهم است.

بررسی تمامی نسل های پردازنده های مرکزی اینتل

نسل های جدید و پیشرفته‌ی پردازنده های مرکزی اینتل پس از معماری های متعدد به سال 2008 بر می گردد. در سال های اولیه با عرضه ی پردازنده های 4004، 4008 و ... شاهد تلاش های اولیه‌ی پردازنده ها بودیم. اینتل بعدها مسیر خود را درخشان تر کرد و پردازنده های Dual Core را به ثبت رساند. بعدها که هسته های Core i3-i5-i7 خود را نشان دادند، نسل های CPU نیست در کنار آن ها جا خوش کرد. نسل یک تا نهم پردازنده های اینتل، گروهی است که به آن ها می‌پردازیم.

نسل 1: این نسل از پردازنده ها در سال 2008 و با معماری Nehalem طراحی شد که از ترانزیستورهای بزرگ 45 نانومتری استفاده میشد.

نسل 2: در نسل دوم شاهد معماری Sandy Bridge در سال 2011 بودیم که ترنازیستورهای 32 نانومتری برای آن ها مورد استفاده قرار می‌گرفت.

نسل 3: این نسل در سال 2012 و دقیقا یک سال پس از نسل دوم عرضه شد که شتاب ساخت آن تحول بزرگی در فاصله‌ی آن با نسل قبلی ایجاد نکرد. نسل سوم معماری تقریبا مشابهی با نسل دوم داشت.

نسل 4: اما نسل چهارم که در سال 2014 معرفی شد به لطف معماری Haswell و در پردازنده های 22 نانومتری روند بهتری پیاد کرد.

نسل 5: نسل پنجم در سال 2014 موفق تر بود. هرچند یکسال بعد از نسل چهار عرضه شد ولی استفاده از ترانزیستورهای 14 نانومتری با معماری Broadwell، معروف تر و بهتر از نسخه های پیشین شد.

نسل 6: نسل ششم داستانی مشابه نسل 5 داشت. اگرچه معماری SkyLake را در سال 2015 برای نسل ششم در نظر گرفتند ولی سرعت پردازشی آن مشابه ترانزیستورهای 14 نانومتری نسل پنجم بود.

نسل 7: این نسل از پردازنده های مرکزی متفاوت تر از نسل های گذشته به شمار می‌رفت و با معماری Kaby Lake و ترانزیستورهای 14 نانومتری پیشرفته تر از نسل 5 و 6 بر سر زبان ها افتاد.

نسل 8: نسل هشتم و سال 2017 حجم ترانزیستورها به 10 نانومتر رسید و معماری Cannonlake راه جدیدی را برای پردازنده های نسل نهم باز کرد.

نسل 9: این نسل که هم اکنون آخرین نسل پردازنده های اینتل در بازار به شمار می رود به عنوان یک غول جدید شناخته می شود. این نسل با معماری Ice Lake توانسته تاکنون موفق ترین نسل پردازنده های کمپانی اینتل باشد.

نسل 10: نسل دهم اینتل کماکان در حال تست و بررسی است و انتظار می‌رود تا اواخر سال 2020 شاهد عرضه‌ی نسخه‌ی اصلی آن باشیم.

انواع پردازنده های مرکزی اینتل با بهره وری متفاوت

اینتل پردازنده های مرکزی بسیاری را با قابلیت های متفاوتی طراحی کرده است. هر یک از این پردازنده ها ویژگی های خاص خود را دارند و بهره وری متنوع تری را از خود به نمایش می‌گذارند. این کمپانی برای اینکه ما بتوانیم شناخت بهتیر یبن انواع آن ها داشته باشیم، هر کدام را با یک حرف مخفف نام گذاری کرده است. این حروف علی رغم شناخت پردازنده ها در انتخاب بهتر آن ها نیز کمک شایانی به ما خواهد کرد. اکنون این پردازنده ها را بررسی می‌کنیم.

عبارت U: این عبارت نشان دهنده ی یک پردازنده ی بسیار کم مصرف است.

عبارت S: این عبارت نیز به مانند U نشان دهنده ی مصرف بودن پردازنده است ولی کم بهینه تر از پردازنده های U نیست.

عبارت HQ: پردازنده هایی که کمک شایانی به کارهای گرافیکی می‌کنند با عبارت HQ شناخته می‌شوند.

عبارت K: هرگاه با کلمه ی K در پردازنده های مرکزی مواجه شدید نشان دهنده ی قابلیت اورکلاک شدن آن هاست. اورکلاک به این معناست که در صورت ارتقای گرافیک و باقی اجزای سیستم، پردازنده‌ی مرکزی شما می‌تواند با قطعات سخت افزاری جدید خودش را مطابقت دهد.

عبارت HK: این عبارت نشان دهنده ی کمک زیاد CPU به کارت گرافیک است و همینطور قابلیت اورکلاک شدن را نیز داراست.

عبارت T: به مانند S به معنی کم مصرف بودن CPU است.

عبارت L: عبارت L نیز به معنی کم مصرف بودن CPU است.

عبارت X: حرف X را در هر پردازنده ای ببینیم نشان می‌دهد که این پردازنده از سرعت بسیار بالایی برخوردار است.

عبارت M: این پردازنده ی مرکزی را می توان برای گوشی ها و تبلت ها استفاده کرد.

عبارت Q: و پردازنده های با حرف Q نیز به معنای استفاده از 4 هسته در پردازنده هستند.

عبارت F: پردازنده هایی که با خود نام F یا KF را حمل می‌کنند، پردازنده هایی هستند که بدون نیاز به گرافیک مجتمع، از یک پردازشگر بدون نیاز به گرافیک داخلی استفاده می‌کنند.

بررسی قدرتمندترین پردازنده های مرکزی اینتل و نمونه پیشنهادی آن ها

اینتل انواع پردازنده های مرکزی را برای رایانه های شخصی شما در نظر گرفته است. شما برای اینکه بتوانید بهترین نمونه ی پردازنده را مخصوص با سیستم خود تهیه نمایید از عبارات درج شده بر روی پردازنده ها اطلاعات کامل داشته باشید و همچنین با CPU Xeon آن ها را مقایسه کنید. پردازنده هایی که عبارت S را به دوش می‌کشند نشان دهنده ی کم مصرف بودن آن هاست و پرردازنده های با عبارت T فوق کم مصرف هستند. همچنین اگر میخواهید پردازنده هایی را برگزینید که بیشترین سرعت کلاک را داشته باشد از پرردازنده هایی که عبارت X بر روی آن درج شده استفاده کنید.

سیستم های گیمینگ امروزی را بیشتر بر روی نسل های نهم جمع بندی می‌کنند. چرا که بازی های کامپیوتری امروزی در حال ورود به نسلی جدید است. لذا پیشنهاد می‌شود اگر قصد خرید سیستم گیمینگ دارید پردازنده های نسل نهم را انتخاب کنید، حتی اگر بودجه‌ی کافی برای خرید کارت گرافیک را نداشته باشید. لذا خرید پردازنده‌ی مرکزی نسل جدید اولین گام رو به جلوی شما برای تهیه‌ی یک سیستم گیمینگ مناسب است.

اکنون بسیاری از فروشنده هایی که سیستم های گیمینگ شما را تهیه می‌کنند انتخاب اولش آن ها پردازنده های مرکزی نسل جدید است که آن ها را با نام های Core i3-9100، Core i9-9900F و ... می‌شناسیم.