ریزش مو (آلوپسی، طاسی) می تواند روی موهای پوست سر یا تمام بدن شما تأثیر بگذارد و البته موقت یا دائمی باشد. این بیماری می‌تواند نتیجه وراثت، تغییرات هورمونی، شرایط پزشکی یا افزایش سن باشد. هر کسی می‌تواند ریزش مو را تجربه کند، اما در مردان شایع تر است. طاسی، به طور معمول به ریزش بیش از حد مو از پوست سر اشاره دارد. ریزش موی ارثی با افزایش سن شایع ترین علت طاسی است. برخی از افراد ترجیح می‌دهند که ریزش مو روند خود را بدون درمان طی کند. دیگران ممکن است آن را با مدل مو، آرایش، کلاه یا روسری بپوشانند. البته هنوز هم برخی از افراد یکی از روش های درمانی موجود را برای جلوگیری از ریزش بیشتر مو یا بازگرداندن رشد پیشین آن انتخاب می‌کنند. قبل از شروع درمان ریزش مو، در مورد علت ریزش مو و گزینه های درمانی آن با پزشک خود صحبت کنید.

علائم ریزش مو

علائم ریزش مو، بسته به آنچه باعث ایجاد آن می‌شود مختلف می‌باشد. این بیماری می‌تواند ناگهان یا به تدریج روی دهد و روی موهای پوست سر یا تمام بدن شما تأثیر بگذارد. علائم و نشانه های ریزش مو ممکن است شامل موارد زیر باشد:

- خالی شدن تدریجی بالای سر. این رایج ترین نوع ریزش مو است و با افزایش سن افراد را تحت تأثیر قرار می دهد. در مردان، موها اغلب در خط مو روی پیشانی شروع به ریزش می‌کنند. خانم ها بطور معمول قسمت وسیعی از موهای خود را از دست می‌دهند. یک الگوی ریزش مو فزاینده در زنان مسن تر، عقب نشيني مو و شروع طاسی (آلوپسی فیبروز فرونتال) است.

- نقاط طاس مدور یا لکه ای. برخی از افراد موهای خود را به صورت نقاط طاسی مدور یا لکه ای روی پوست سر، ریش یا ابرو از دست می‌دهند. قبل از ریزش مو ممکن است پوست شما خارش داشته باشد یا دردناک شود.

- شل شدن ناگهانی ریشه مو. شوک جسمی یا عاطفی می‌تواند باعث شل شدن ریشه موها شود. یک مشت از موها ممکن است هنگام شانه زدن و شستن موها یا حتی پس از کشیدن ملایم بیرون بیایند. این نوع ریزش مو معمولاً باعث خالی شدن سر می‌شوند اما موقتی است.

- ریزش موهای کل بدن. برخی شرایط و درمان های پزشکی مانند شیمی درمانی سرطان می‌تواند باعث ریزش مو کل بدن شود. موها پس از رویش معمولاً به عقب رشد می‌کنند.

- پوسته پوسته شدن که روی پوست سر پخش می‌شود. این نشانه کچلی قارچی است. ممكن است با موهای شكسته، قرمزی، تورم همراه باشد.

اگر از ریزش موی مداوم در خون یا فرزندتان ناراحت هستید، به پزشک خود مراجعه کنید و معالجه را دنبال کنید. برای زنانی که در حال تجربه آلوپسی فیبروز فرونتال، در مورد درمان زودرس با پزشک خود صحبت کنند تا از طاسی قابل توجه دائمی پیشگیری کنند. همچنین در صورت نحوه شستشو موهای خود یا فرزندتان، اگر متوجه ریزش مو ناگهانی، لکه ای، و یا ریزش مو بیش از حد معمول شده اید، با پزشک خود مشورت کنید. ریزش ناگهانی مو می‌تواند علامت نوعی بیماری اساسی باشد که نیاز به درمان دارد.

بیشتر بخوانید: نکاتی کلیدی برای داشتن زیبا ترین مدل مو

علل ریزش مو

افراد معمولاً روزانه 50 تا 100 عدد مو از دست می‌دهند. این معمولاً قابل توجه نیست زیرا موهای جدید در همان زمان رشد می‌کنند. ریزش مو هنگامی اتفاق می افتد که موهای جدید جایگزین موهای ریزش کرده نشوند. علل ریزش مو معمولاً مربوط به یک یا چند عامل زیر است:

- سابقه خانوادگی (وراثت). شایعترین علت ریزش مو یک بیماری ارثی است که با افزایش سن اتفاق می‌افتد. به این حالت آلوپسی آندروژنی، طاسی با الگوی مردانه و طاسی با الگوی زنانه گفته می‌شود. این بیماری معمولاً به تدریج و در الگوهای قابل پیش بینی اتفاق می‌افتد، عقب نشيني مو و شروع طاسی، لکه های طاسی در مردان و نازک شدن مو در طول تاج پوست سر در خانم ها.

- تغییرات هورمونی و شرایط پزشکی. انواع شرایط از جمله تغییرات هورمونی ناشی از بارداری، زایمان، یائسگی و مشکلات تیروئید، می‌تواند باعث ریزش موی دائمی یا موقت شود. شرایط پزشکی مثل آلوپسی آرئاتا است که مربوط به سیستم ایمنی بدن است و باعث ریزش موی لکه ای، عفونت های پوست سر مانند کچلی قارچی می‌شود.

- داروها و مکمل ها. ریزش مو می تواند یک عارضه جانبی برخی از داروهای خاص مانند داروهایی باشد که برای سرطان، آرتریت، افسردگی، مشکلات قلبی، نقرس و فشار خون بالا استفاده می‌شود.

- پرتودرمانی سر. در اثر این کار، ممکن است موها مثل قبل رشد نکنند.

- یک اتفاق بسیار استرس زا. بسیاری از افراد چند ماه پس از یک شوک جسمی یا عاطفی دچار ریزش عمومی مو می‌شوند. این نوع ریزش مو موقتی است.

- مدل های مو و مواد آرایشی مضر مو. مدل موهای با بیش از حد کشش، می‌توانند باعث ایجاد نوعی ریزش مو به نام آلوپسی کششی شوند. استفاده از اتوهای مو داغ و مواد آرایشی مضر مو همچنین می‌تواند باعث ریزش مو شود. اگر محل آسیب زخم شود، ریزش مو می‌تواند دائمی باشد.

فاکتورهای خطر ریزش مو

تعدادی از فاکتورهای خطر ریزش مو می‌توانند خطر بروز آن را افزایش دهند، از جمله:

- سابقه خانوادگی طاسی

- سن

- کاهش وزن قابل توجه

- برخی شرایط پزشکی مانند دیابت و لوپوس

- استرس

- تغذیه ضعیف

پیشگیری از ریزش مو

ریزش مو و طاسی بیشتر ناشی از ژنتیک (طاسی طبق الگوی مشخص مردانه و زنانه) است. این نوع ریزش مو قابل پیشگیری نیست. این نکات ممکن است به شما در جلوگیری از انواع قابل پیشگیری از ریزش مو کمک کند:

- با موهای خود ملایم باشید. از کشیدن مو هنگام شستشو یا شانه کردن خودداری کنید، مخصوصاً وقتی موهای شما مرطوب است. از روش های آرایشی مو مانند اتو مو داغ، فر کردن، درمان های روغنی داغ و دائمی خودداری کنید.

- در مورد داروها و مکمل های مصرفی که ممکن است باعث ریزش مو شود، از پزشک خود سوال بپرسید.

- از موهای خود در برابر نور خورشید و منابع دیگر ماوراء بنفش محافظت کنید.

- سیگار نکشید. برخی از مطالعات ارتباط بین استعمال سیگار و طاسی در مردان را نشان داده اند.

- اگر تحت شیمی درمانی قرار گرفته اید، در مورد کلاه خنک کننده از پزشک خود سوال کنید. این درپوش می تواند خطر ریزش مو را در طول شیمی درمانی کاهش دهد.

بیشتر بخوانید: 8 نشانه و علامت کمبود ویتامین D

تشخیص ریزش مو

قبل از تشخیص، پزشک معالج شما را معاینه خواهد کرد و از رژیم غذایی، روال مراقبت از مو، و سابقه پزشکی و خانوادگی شما سؤال می کند. شما همچنین ممکن است تست هایی مانند موارد زیر را برای تشخیص ریزش مو داشته باشید:

- آزمایش خون. این تست ممکن است به کشف شرایط پزشکی که می‌تواند عامل ریزش مو باشد کمک کند.

- آزمایش کشش مو. پزشک شما به آرامی چندین مو را میکشد تا ببیند چند عدد بیرون می آید. این تست به تعیین مرحله فرایند ریختن کمک می کند.

- بیوپسی پوست سر. پزشک شما نمونه هایی از روی پوست یا چند مویی که از پوست سر گرفته شده جدا می کند تا ریشه های مو را در زیر میکروسکوپ بررسی کند. این تست می‌تواند به تعیین اینکه آیا عفونت باعث ریزش مو می‌شود یا خیر، کمک کند.

- میکروسکوپ نوری. پزشک شما برای بررسی پایه موهای جدا شده، از یک ابزار ویژه استفاده می‌کند. میکروسکوپ به کشف اختلالات احتمالی ساقه مو کمک می‌کند.

درمان ریزش مو

درمان های موثری برای برخی از انواع ریزش مو وجود دارد. ممکن است بتوانید ریزش مو را متوقف کنید یا حداقل آن را کُند کنید. در برخی شرایط مانند ریزش موی لکه ای (آلوپسی آرئاتا)، موها ممکن است طی یک سال بدون درمان دوباره رشد کنند. به طور کلی، درمان ریزش مو شامل داروها و جراحی است. اگر ریزش مو به دلیل یک بیماری زمینه ای ایجاد شود، درمان آن بیماری ضروری خواهد بود. اگر داروی خاصی باعث ریزش مو می‌شود، پزشک ممکن است به شما توصیه کند که چند ماه مصرف آن را قطع کنید. داروهای تجویز شده معمول شامل مینوکسیدیل (روگائین)، فیناستراید و اسپیرونولاکتون است.

در شایع ترین نوع ریزش مو دائمی، فقط قسمت بالای سر تحت تأثیر قرار می‌گیرد. با کاشت مو یا جراحی ترمیمی می‌توانید بیشترین موهایی را که از دست داده اید، بازگردانید. در طی عمل کاشت مو، متخصص پوست یا جراح زیبایی موهای شما را از قسمتی از سر که مو دارد خارج کرده و آن را به یک نقطه طاس شده پیوند می‌زند. هر دسته مو یک تا چند مو دارد (میکروگراف ها). گاهی اوقات یک نوار بزرگتر از پوست که شامل چندین دسته مو است، گرفته می شود. این روش نیازی به بستری ندارد، اما دردناک است، بنابراین برای رفع هرگونه ناراحتی یک داروی آرام بخش به شما داده می‌شود. خطرات احتمالی شامل خونریزی، کبودی، تورم و عفونت است. برای به دست آوردن تأثیر مورد نظر شما ممکن است به بیش از یک عمل جراحی نیاز داشته باشید. چرا که ریزش مو ارثی در نهایت با وجود عمل جراحی پیشرفت خواهد کرد. روش های جراحی برای درمان طاسی معمولاً تحت پوشش بیمه نیست.

سازمان غذا و دارو (FDA) یک دستگاه لیزر با سطح پایین به عنوان درمانی برای ریزش موی ارثی در آقایان و خانم ها تصویب کرده است. چند مطالعه کوچک نشان داده اند که این روش تراکم مو را بهبود می‌بخشد. مطالعات بیشتری برای نشان دادن اثرات طولانی مدت آن مورد نیاز است.

سبک زندگی و درمان های خانگی برای ریزش مو

شاید بخواهید روش های مختلف مراقبت از مو را امتحان کنید یا روش دیگری پیدا کنید که باعث شود احساس بهتری نسبت به ظاهر خود داشته باشید. به عنوان مثال، از محصولاتی استفاده کنید که حجم مو را افزایش می‌دهند و یا مدل مویی را انتخاب کنید که باعث افزایش قابل توجه موهای شما می‌شود و یا حتی از کلاه گیس استفاده کنید. برای ایده های خود با یک آرایشگر صحبت کنید. از این روش ها می‌توان برای رفع ریزش موی دائمی یا موقت استفاده کرد. اگر ریزش مو به دلیل شرایط پزشکی است، ممکن است هزینه کلاه گیس تحت پوشش بیمه باشد.

به احتمال زیاد شما ابتدا نگرانی های خود را مورد توجه پزشک خانواده خود قرار می‌دهید. وی ممکن است شما را به پزشک متخصص در معالجه مشکلات پوستی (متخصص پوست) ارجاع دهد. پیش از مراجعه به پزشک خود، اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله فشارهای اساسی یا تغییرات اخیر زندگی را لیست کنید. لیستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می‌کنید تهیه کنید. سؤالاتی را برای پرسیدن از پزشک خود یادداشت کنید. وقت ملاقات شما با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سوالات به شما کمک می‌کند تا بیشترین وقت خود را در کنار هم داشته باشید. سوالات خود را از مهمترین تا حداقل مهم، در صورت اتمام زمان ذکر کنید. احتمالاً پزشك نیز تعدادی سؤال از شما می‌كند. آماده بودن برای پاسخگویی به آن‌ها، ممکن است باعث شود وقت خود را برای موارد مهم تر رزرو کنید.