بعضی از بهترین چیزها در مورد عضویت در یک باشگاه نجوم، فعالیت هایی است که در حوالی خورشید و ماه گرفتگی ها و ستاره های دنباله دار متمرکز شده اند. این وقایع معمولاً ایجاد خبر می‌کنند و جمعیت زیادی را به مدارس و پارک ها، جایی که اعضا جمع می‌شوند تا نظرات را از طریق تلسکوپ های کوچک خود به اشتراک بگذارند؛ می‌کشانند. دیدن خورشید با یک فیلتر خورشیدی تجاری یا یک تلسکوپ خورشیدی اختصاصی مانند کورونادو می‌تواند بسیار سرگرم کننده باشد (بنابراین شما کور نمی‌شوید). یک تلسکوپ خورشیدی کورونادو نور را فیلتر می‌کند، بنابراین شما فقط نور را از  طول موجی بسیار خاص دریافت می‌کنید. این شما را قادر می‌سازد که ویژگی هایی مانند برجستگی ها و زیبایی ها را ببینید. فیلترهای خورشیدی برای تلسکوپ کوچک شما به همه طول موج ها (نور سفید) اجازه عبور می‌دهد و برای دیدن لکه های خورشیدی بسیار عالی هستند. هر دو نوع تلسکوپ ها برای دیدن یک خورشید گرفتگی عالی هستند. در ذیل به ترتیب به تمام اشیاء و وقایع منظومه شمسی که امکان مشاهده آن ها با یک تلسکوپ کوچک وجود دارد اشاره کرده ایم.

بیشتر بخوانید:‌ راهنمای مشاهده چندین ستاره و صورت فلکی با یک تلسکوپ کوچک

مشاهده ماه گرفتگی با یک تلسکوپ کوچک

غالباً به عنوان یک ماه خونی از آن یاد می‌شود. ماه گرفتگی ها به آن اندازه که فکر می‌کنید کمیاب نیستند. برخلاف خورشید گرفتگی ها که فقط در مکان های خاص قابل مشاهده هستند؛ ماه گرفتگی ها را می‌توان تقریباً از هر نقطه از سمت شب هنگام کره زمین مشاهده کرد، با فرض اینکه هیچ ابری که نمای ماه را مسدود کند وجود نداشته باشد. ماه گرفتگی زمانی که ماه در سایه زمین می‌گذرد رخ می‌دهد. نور خورشید از جو زمین می گذرد و به ماه رنگ مایل به قرمز می‌دهد. سه نوع اساسی از ماه گرفتگی وجود دارد. اولین و مهیج ترین، ماه گرفتگی کامل است، که ماه کاملاً در سایه زمین پوشیده شده است. دومین، ماه گرفتگی جزئی است و در طی یک گرفتگی جزئی، ماه فقط جزئی پوشیده شده است. نهایتا، ماه گرفتگی نیم سایه است، که نوری که از جو زمین می‌گذرد بخشی را از ماه روشن می‌کند. اما هیچ سایه مشخصی دیده نمی‌شود. با این حال، غالباً تشخیص ماه گرفتگی های نیم سایه از ماه کامل عادی دشوار است.

مشاهده لکه های خورشیدی با یک تلسکوپ کوچک

لکه های خورشیدی گردبادها یا طوفان های مغناطیسی در نزدیکی سطح خورشید هستند. این طوفان ها باعث کاهش دمای سطح بیش از یک منطقه خاص می‌شوند و ایجاد نقاط تاریک نمایان در تلسکوپ های کوچکی با فیلتر خورشیدی می‌کنند. چه چیزی در مورد لکه های خورشیدی جالب است؟ خوب، اول اینکه آن ها معمولاً به اندازه زمین هستند. دوم، آنها به صورت جفت هستند (یک عدد برای هر قطب مغناطیسی اختلال). سوم، آن ها مکان خود را هر روز تغییر می‌دهند (عمدتا به دلیل چرخش خورشید). چهارم، من یک بار عکسی از یک لکه خورشیدی گرفتم که شبیه هاوایی بود. برای مشاهده لکه های خورشیدی، از یک فیلتر خورشیدی تجاری بر روی تلسکوپ کوچک یا دوربین دو چشمی خود استفاده کنید و سپس خورشید را در کانون مناسب قرار دهید. با قرار گرفتن خورشید در کانون، تقریباً همیشه باید بتوانید حداقل یک یا دو لکه خورشیدی را ببینید. به یاد داشته باشید، هرگز به خورشید بدون یک فیلتر خورشیدی تجاری بر روی آینه اصلی یا عدسی های (نه عدسی چشمی) تلسکوپ کوچک شما، نگاه نکنید.

مشاهده خورشید گرفتگی با یک تلسکوپ کوچک

خورشید گرفتگی هنگامی رخ می‌دهد که ماه از جلوی خورشید می گذرد. با توجه به مدار بیضوی شکل ماه، گاهی گرفتگی هنگامی اتفاق می‌افتد که آن به زمین نزدیک تر باشد و گاهی زمانی اتفاق می‌افتد که از زمین دورتر باشد. به همین دلیل، دو نوع خورشیدی گرفتگی وجود دارد. اولین، خورشید گرفتگی حلقوی است، که ماه دورتر است و نمی‌تواند خورشید را کاملاً بپوشاند. دومین، خورشید گرفتگی کامل است، وقتی ماه نزدیک به زمین می‌چرخد و خورشید را کاملاً مسدود می کند. مشاهده یک خورشید گرفتگی کامل تجربه شگفت انگیزی است. هوا سردتر می‌شود، حیوانات کارهای عجیب و غریبی انجام می‌دهند و هوا به طور قابل توجهی تاریک تر می‌شود. برای یک ساعت قبل و بعد از کامل شدن، می‌توانید خورشید را از طریق تلسکوپ کوچک خود با استفاده از یک فیلتر خورشیدی تجاری مشاهده کنید. کامل شدن زمانی است که ماه کاملاً خورشید را می‌پوشاند. این می‌تواند در هر جایی از سی ثانیه تا شش دقیقه طول بکشد.

بیشتر بخوانید: رصد شگفتی‌های مریخ، سیاره سرخ فام

مشاهده سیارک های کرس و وستا با یک تلسکوپ کوچک

ممکن است درباره کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری چیزهایی بدانید، اما اکثر افراد متوجه کم تراکم بودن آن نیستند. حتی در این کمربند سیارک، فضا بسیار بسیار خالی است. سیارک کرس یک سوم از جرم کل کمربند را تشکیل می‌دهد. جرم کل ترکیب این سیارک ها کمتر از 4% جرم ماه ما است. در سال 2006، اتحادیه بین المللی نجوم کرس را به عنوان یک سیاره کوتوله (مثل پلوتو) طبقه بندی کرد. وستا به دلیل جرم کمتری که دارد، به عنوان یک سیاره جزئی طبقه بندی شده است. برای دیدن کرس یا وستا، از نرم افزار نجوم همان طور که می‌خواهید برای سیاره به کار ببرید؛ استفاده کنید. کرس و وستا بسیار کوچک هستند و از طریق تلسکوپ کوچک مانند ستاره ها به نظر می‌رسند. بنابراین اگر مطمئن نیستید که کدام نقطه از نور، سیارک است؛ موقعیت مکانی درخشان ترین ستاره های آن منطقه را ترسیم کنید. در چند روز همان مکان را مشاهده کنید و سیارک درست همان شی ای است که حرکت کرده است. کرس و وستا حتی می توانند بدون تلسکوپ در آسمان های به شدت تاریک دیده شود.

مشاهده ستاره های دنباله دار با یک تلسکوپ کوچک

بهترین راه برای فهمیدن اینکه آیا می توانید یک ستاره دنباله دار را ببینید چیست؟ خواندن اخبار. ستاره های دنباله دار در حال نزدیک شدن معمولاً توسط رسانه ها چیده می‌شوند. با این حال، در رسانه ها ادعاهای بسیار اغراق آمیز از روشنایی آنها (یا برخورد نزدیک آخرالزمانی آن ها با زمین) متداول است. علی رغم تبلیغ بیش از حد بر روی این موضوع، تنها تعداد کمی از این ستاره های دنباله دار می‌توانند در عمل توسط ناظر تصادفی آسمان به یک نظر دیده شوند. ستاره های دنباله دار توپ های یخی به اندازه شهر هستند که اغلب با سرعت بیش از یک صد هزار کیلومتر بر ساعت حرکت می‌کنند. هنگام گذر از مجاورت خورشید، ستاره های دنباله داری که از خود گاز خارج می‌کنند، یک دم قابل مشاهده از ذرات با طول میلیون ها مایل ایجاد می‌کنند. ما ستاره های دنباله دار را از فاصله صدها میلیون مایل مشاهده می‌کنیم. اگرچه آن ها با سرعت زیادی در حال حرکت هستند، اما اغلب تا مدت یک ماه قابل مشاهده هستند. این به منجمان آماتور فرصت زیادی برای مشاهده می‌دهد. وب سایت های نجوم و حتی رسانه ها معمولاً گزارش می‌دهند که چه زمانی ستاره دنباله دار در آسمان شب قابل مشاهده است. بسیاری از این منابع دستورالعمل های مکانی را که باید نگاه کنیم را فراهم می‌کنند. شما ممکن است بخواهید از دوربین دو چشمی برای بررسی آسمان مطابق نقشه یا نرم افزار نجوم استفاده کنید. به محض اینکه شما آن را پیدا کردید، برای نگاه دقیق و نزدیک تر سراغ تلسکوپ کوچک خود بروید.

بیشتر بخوانید: سیاه چاله فضایی از تصور تا واقعیت

مشاهده پنهان شدگی ستاره-ماه با یک تلسکوپ کوچک

پنهان شدگی ها زمانی اتفاق می‌افتند که یک شی از پشت دیگری در فضا حرکت کند. نمونه ای مانند یک گرفتگی است. متداول ترین پنهان شدگی ها زمانی است که ماه از جلو ستاره ای روشن عبور می‌کند. پنهان شدگی برای تغذیه جالب ترین آن ها است. این زمانی است که از مکان شما، یک ستاره در حال تغذیه از سطح ماه به نظر برسد. در طی یک پنهان شدگی برای تغذیه، این موضوع برای ستاره معمول است که حالت سوسو یا چشمک زن در درون و بیرون دید ما، هنگامی که بین کوه ها یا دره های سطح ماه می رود داشته باشد. این یک فرصت عالی برای استفاده از ویژگی "زمان" نرم افزار نجوم شما است. برای فهمیدن اینکه چه زمانی یک پنهان شدگی اتفاق می‌افتد (بدون مشورت با روزنامه های مربوط به نجوم، مجلات و وبسایت ها)، تنها نرم افزار نجوم خود را باز کنید و ماه را انتخاب کنید. بعد از اینکه ماه انتخاب شد، دکمه فاصله را بزنید (اگر شما از نرم افزار استلاریوم استفاده می‌کنید) و آن را در مرکز صفحه خود قفل کنید. استفاده از ویژگی زمان، شروعی برای به حرکت در آوردن ساعت ها، در آینده است. شما باید ستاره های در حال حرکت در پس زمینه را زمانی که ماه در آن مکان مانده است؛ ببینید. شما ممکن است بخواهید برای چند هفته قبل از آنکه ماه یک ستاره روشن را پنهان کند؛ سریع تر جلو بروید. زمانی که این کار را انجام داید، تقویم خود را علامت گذاری کنید و یک یادآور برای دیدن یک ستاره پنهان شده در پشت ماه تنظیم کنید. به همین ترتیب، جزئیات برنامه های سالانه پنهان شدگی های ستاره روشن؛ پنهان شدگی های سیاره ای (به تفصیل در بخش بعدی) و بسیاری از وقایع دیگر نجومی در کتاب راهنمای مشاهده کنندگان انجمن نجوم سلطنتی کانادا (RASC) یافت می‌شوند. اگر شما علاقه مند هستید؛ این کتاب می‌تواند مستقیما از وبسایت RASC سفارش داده شود (هر سال به روز می‌شود):

https://www.rasc.ca/handbook

مشاهده پنهان شدگی سیاره-ماه با یک تلسکوپ کوچک

همان طور که در بخش قبلی ذکر شد؛ یک پنهان شدگی زمانی رخ می‌دهد که دو شی در راستایی قرار بگیرند که یکی، دیگری را از دید مشاهده کننده پوشش دهد. به عنوان مثال، اگر زحل از پشت ماه بگذرد، شما خواهید گفت؛ زحل توسط ماه پنهان شده است (تقریبا به نظر می‌رسد که این باید یک جرم باشد!). برای یافتن یک پنهان شدگی سیاره ای، از همان تکنیکی که برای پنهان شدگی ستاره استفاده کرده اید؛ استفاده کنید. به همین ترتیب، پنهان شدگی بعدی را از اینترنت، یا کتاب راهنمای مشاهده کنندگان RASC تعیین کنید. یک پنهان شدگی سیاره-ماه فقط برای مکان های مشخص بر روی زمین نمایان است. در شکل سمت راست، پنهان شدگی بین مریخ و ماه در چندین هزار مایلی جنوب مکان من رخ داده است. در این مورد، من فقط توانستم یک مواجهه نزدیک را مشاهده کنم. با یک آداپتور تلفن همراه، عکاسی از یک پنهان شدگی سخت نیست، با تنظیم کانون می‌توانید این کار را انجام دهید (به طور کل شما بر روی علامت ماه ضربه بزنید و کانون و نوردهی را تنظیم کنید). اگر شما عکس خوبی بدست گرفتید؛ آن را بر روی سایت www.spaceweather.com قرار دهید. با قرار دادن در آنجا، عکس شما ممکن است به CNN یا شبکه های خبر اصلی دیگر منتهی شود.