هنگام خرید گوشی های هوشمند بررسی جزئیات و سخت افزارهای گوشی بسیار حائز اهمیت هستند. اما برخی از این سخت افزارها و قطعات با اینکه به نظر آشنا می آیند ولی درک مفهوم کمی سخت به نظر می رسد و برخی از کاربران معنی این قطعات را نمی دانند. به طور مثال شرکت های مختلف، در بسیاری از گوشی های هوشمند بالارده و پرچمدار ابزار جک 3.5 میلی متری را حذف کرده اند. اما اینکه این قطعه چه وسیله ای بوده و چه فوایدی را در برداشته مورد ذم بسیاری از کاربران قرار نگرفته است. لذا در این مقاله سعی کرده ایم برخی از قطعات مهم گوشی از جمله پورت های نسل جدید تایپ C، محافظ گوریلا گلس نوین و موارد دیگر را برای شما توضیح دهیم تا در انتخاب یک گوشی هوشمند با کیفیت، موفق سر برآورید.

منظور از جک 3.5 میلی متری در گوشی های هوشمند چیست؟

ابتدا با واژه جک 3.5 میلی متری در گوشی های هوشمند شروع می کنیم. همانطور که گفته شد کمپانی های گوشی های پرچمدار در نسل جدید گوشی های خود قطعه جک 3.5 میلی متری را حذف کرده اند. ابزار متصلی اعم از جک 3.5 میلی متری به مجموعه پورت های متعددی گفته می شد که علاوه بر قرار گرفتن چند قطعه متعدد در کنار هم، وظیفه برقراری انتقالات صوتی و تصویری و ارتباط وسایل الکترونیکی و دیجیتالی را انجام می داد. یکی از این پورت ها را جک 3.5 میلی متری تشکیل می دهد که هدف آن تامین صدای لازم یک کاربر به صورت استریو و انتقال آن به مخاطب با کیفیت بالاست. پورت های جک 3.5 میلی متری در گوشی های نسل قبل، در کنار بلندگوی برخی از گوشی ها قرار می گرفت که اکنون جای آن را خالی می بینیم. پورت های جک 3.5 میلی متری در گذشته وظیفه تصویری را نیز برعهده داشتند که پیش تر در MP3 Player ها مشاهده می شد. اما پس از تغییراتی که در این قطعه به وجود آمد روند آن به گونه ای پیش رفت که فقط جهت انتقال صوت به صورت استریو را به مخاطبین مورد استفاده قرار می گیرد. به طور مثال هدفون ها را در نظر بگیرید. هدفون های بلوتوثی به دلیل داشتن این قطعه در درون خود نیازی به مایک و سیم رابط جک 3.5 میلی متری ندارند؛ ولی برخی از هدفون های سیم دار به یک دکمه کم و زیاد کردن ولُوم مجهز شده است تا تماس ها را مدیریت و کنترل کند.

بیشتر بخوانید: گوشی شیائومی ردمی نوت 7 با دوربین 48 مگاپیکسلی

کاربرد پورت USB Type-Cدر گوشی های هوشمند

تاریخچه USB گوشی های هوشمند به سال ها قبل  بر می گردد که اولین نسخه آن در سال 1994 با عنوان USB 0.7 عرضه شد. پس از عرضه جند مدل پیشرفته تر این یو اس بی ها، نسخه اولیه USB 1 ارائه شد که قادر بود 12 مگابایت بر ثانیه قدرت انتقال سرعت داشته باشد. USB 2 نیز در سال 2000 توانست با پشتیبانی از سرعت 480 مگابایت بر ثانیه تحولی عجیب را در صنعت تکنولوژی ایجاد کند.

اما نکته مهم ماجرا پیدایش USB 3 و USB 3.1 در سال 14-2013 است که گوشی های هوشمند به یک کانکتور تایپ C مجهز شدند. کانکتورهای تایپ C دارای استاندارد یو اس بی 3.1 است و شباهت بسیاری به پورت های مایکرو USB Type-B دارند. حداکثر توان انتقال داده در USB Type-C 5000 میلی آمپر و یا 100 وات است در حالیکه پورت های USB 3  توان انتقال 500 میلی آمپری و یا 2.5 واتی دارند. پورت های USB Type-C توانایی انتقال شارژ را از مقصد به مبدا هم دارند. به طور مثال هرگاه لپ تاپ خود را با این USB به تلویزیون منتقل می کنید به دلیل برق موجود در تلویزیون لپ تاپ شما نیز شارژ می شود. البته توجه داشته باشیم که پورت های USB Type-C بسته به ورژن آن ها توانایی انتقال شارژ را دارند. به طور مثال برخی از این کابل ها فایل های 1 گیگابایتی را در کمتر از 1 ثانیه از مبدا به مقصد وارد می کنند در حالیکه برخی دیگر از این کابل ها شتاب کمتری دارند. اکنون که کمپانی های سازنده، خبر از عرضه USB 4 را داده اند که با سرعتی 40 گیگابایتی دو برابر نسبت به نسخه قبلی سرعت بیشتری دارد.

گوریلاگلس، بهترین نگهبان صفحه نمایش گوشی های هوشمند

گوریلا گلس نام یک فناوری است که به عنوان محافظ صفحه، برای این گوشی های هوشمند مورد استفاده قرار می گیرد. سازندگان این محافظ صفحه، برای ساخت آن از ماده  آلومینوسیلیکات قلیایی که ترکیبی از سیلیکون، اکسیژن و آلومینیوم می باشد استفاده کرده اند. سال 2005 توسط شرکت کورنینگ اولین گام برای ساخت این محافظ برداشته شد که هدف آن محافظت از صفحه نمایش گوشی در برابر ضربات و آسیب های احتمالی بود. کمپانی کورنینگ رفته رفته نسل های دیگر گوریلاگلس (2، 3 و 4) را ارتقا داد تا جایی که پس از نسخه پنجم یعنی در نسخه ششم آن تمرکز بیشتری را بر روی مقاوم کردن صفحه نمایش می‌بینیم. صفحه نمایش های مجهز به  محافظ گوریلا گلس 6 نه تنها مقاوم تر، بلکه لطیف تر و سبک تر ساخته شده اند. ارتفاع این محافظ صفحه ها 1.5 میلی متری است و مطابق با تضمین کمپانی کورنینگ 80 درصد احتمال داده شده که گوشی شما در هنگام افتادن در مقابل ضربات مقاوم و نشکن باشد. برای اینکه بداندی آیا گوشی شما نیز به این محافظ صفحه مجهز شده یا خیر کافی است اطلاعات گوشی خود را از طریق وب سایت های اینترنتی چک کنید.

بیشتر بخوانید:‌ عرضه گوشی شیائومی Mi 9 با دوربین سه گانه

تفاوت چیپست با CPU در گوشی های هوشمند

حتماً هنگام خرید گوشی های هوشمند چشمتان به چیپست ها و CPU ها افتاده است. به طور مثال اگر قصد خرید گوشی گلکسی S20 را داشته باشید و به مشخصات فنی آن نظر بیندازید متوجه خواهید شد که که نوشته شده مجهز شده به چیپست اسنپدراگون 865 و در زیر آن هم نوشته شده CPU (پردازنده مرکزی) Cortex-A76. بله! درست می‌بینید. چیپست ها و پردازنده های مرکزی با هم متفاوتند. در گوشی های هوشمند، سازندگان مجبور هستند که چندین تراشه متعدد را در یک تراشه کلی جا دهند. تراشه های متعدد شامل پردازنده اصلی (CPU) ، پردازنده وایفای و پردزانده های گرافیکی می شود و چیپست، همان تراشه کلی است که تمامی این قطعات در آن گنجانده شده است. تمامی قطعات برای خود دنیایی دارند و وظایف آن ها توسط سازندگان پیش از این تعیین شده است. اما جالب آنجاست که تمام این قطعات در یک تراشه کلی به نام چیپست تعبیه شده اند. سازندگلن هدف جایگذاری این قطعات اعم از پردازنده مرکزی را در چیپست، کمبود فضا می‌دانند. از آنجایی که گوشی های هوشمند جدید هر روزه به ابزارهای جدیدتری تجهیز می شوند سازندگان مجبور هستند تراشه ها در یک جا جمع کرده تا حجم و ابعاد گوشی افزایش پیدا نکند. علاوه بر این، در کنار هم بودن قطعاتی چون پردازنده اصلی و پردازنده گرافیکی در چیپست ها توان مصرفی گوشی را چند برابر کرده و نه تنها سیستم عملکرد بهتری را از خود نشان می دهد بلکه گرمای کمتری را نیز صرف می کند. به طور مثال در تصویر زیر یک چیپست اسنپدراگون 810 را مشاهده می‌کنید که پردازدنه گرافیکی آدرنو، CPU، قطب نما و پردازنده های اینترنتی وایفای و .. در آن گنجانده شده است. لذا چیپست های گوشی به مانند مادربردهای یک کامپیوتر عمل می کنند.

حافظه های UFS، نسل جدید حافظه گوشی های هوشمند

آیا حافظه های UFS نسل جدیدی از حافظه‌ی گوشی های هوشمند هستند؟ با پیشرفت تکنولوژی و گسترش روز افزون گوشی های هوشمند، نیاز این گوشی ها به حافظه های پیشرفته تر بیش از پیش احساس میشد. لذا طراحان گوشی های هوشمند دست به عرضه حافظه هایی زدند که موبایل ها بتوانند از ظرفیت بیشتری پشتیبانی کنند. این نوع کارت حافظه های نسل جدید را کارت حافظه های UFS می دانند که نه تنها حافظه جانبی پر سرعت تری دارند بلکه با وجود آن ها از مصرف باتری به شدت کاسته می شود. سرعت انتقال داده ها در این حافظه ها بیشتر از حافظه های قبلی eMMC 5.1 و حافظه های NAND است. بهترین مثالی که می‌توان از تفاوت این کارت حافظه ها با کارت حافظه های نسل قبل زد، مثال تفاوت هاردهای SSD با هاردهای HDD است. همانطور که سرعت انتقال داده ها در هارد های SSD بیشتر از هاردهای HDD است، سرعت انتقال داده در کارت حافظه های UFS نیز نسبت به مابقی بیشتر است. حافظه های UFS در حجم 512 گیگابایت روانه بازار شده اند که قدرت فوق العاده ای از نسل دهم کارت حافظه ها را برای ما جلوه می‌دهند.

بیشتر بخوانید: بررسی آنر V30 Pro

هدف از گشودگی دریچه دیافراگم در دوربین های گوشی های هوشمند

یقین دارم که شما هنگام بررسی جزئیات دوربین گوشی های هوشمند به عبارت f برخورد کرده اید. یعنی علاوه بر اینکه پیکسل را می بینید عبارت f را نیز در جلوی مشخصات مشاهده می کنید. عبارت f همان گشادگی دریچه دیافراگم یا گشودگی دهانه لنز است. (همان پره هایی دایره شکل که در دهانه لنز و یا پشت لنز جایگذاری شده اند) اگر شما یک دوربین عکاسی را در دست داشته باشید یک سری پره های دایره شکل را در دهانه لنز می بینید که هنگام زدن دکمه شاتر، این پره ها باز و بسته می شوند تا نور بتواند از درون لنز، وارد سنسور داخلی دوربین شود. به مانند مردمک چشم شما که وقتی سعی می‌کنید یک سوژه را در محیط با دقت بیشتری ببینید چشمان خود را کمی تنگ کرده تا جسم بهتر دیده شود. تنگ شدن و باز شدن مردمک چشم همان باز و بسته شدن دریچه دیافراگم یا f یک دوربین گوشی است. ضریب f که مشاهده می کنید همان ضریب باز و تنگ شدن دریچه است. لذا هرچه ضریب f بالاتر باشد سوراخ حاصل از باز شدن پره های دریچه تنگ تر می شود. نهایتاً هرچه سوراخ دریچه تنگ تر باشد نور کمتری به سنسور لنز می خورد و اخلال در تصویربرداری ها کاهش پیدا می کند. اگر روند فعالیت گوشی ها را بررسی کنید، مشاهده می کنید که گوشی های جدید ضریب f بیشتری را دارند تا نور کمتری وارد محیط لنز شود.

16 میلیون رنگِ نمایشگرهای گوشی های هوشمند چه منظوری دارند؟

برای اینکه منظور از 16 میلیون رنگ در گوشی های هوشمند را بهتر متوجه شویم ترجیح می دهیم که پله پله توضیحات را خدمت شما عارض داریم. کم و بیش با مفهوم پیکسل آشنایی داریم. به طور مصال گوشی هوشمند ردمی نوت 9 پرو مکس شیائومی از یک صفحه نمایش 1080×2400 پیکسل بهره می برد. یعنی در عرض این گوشی که 1080 پیکسل و طول آن 2400 پیکسل قرار دارد، این تعداد پیسکل ها در کنار هم تشکیل شده اند تا محتوای درون گوشی برای شما نایش داده شود.

حال هر پیکسلی که شمرده می شود به خودی خود 3 زیرپسکیل دارد که شامل رنگ های معروف سبز، آبی و قرمز است که به آن RGB گفته می شود. پس تمامی رنگ های دنیا از این سه رنگ گرفته شده اند و دیگر رنگ های موجود، زیرمجموعه این سه رنگ هستند. به طور مثال رنگ نارنجی از ترکیب کم و بیش رنگ قرمز و سبز به وجود آمده است. پس می توان گفت هر یک از این سه رنگ چندین رنگ در زیرمجموعه خود دارند. اکنون رنگ های متفاوت زیرمجموعه ها را با هم ترکیب کنید چه بسا رنگ های دیگری ساخته شوند. لذا رنگ های بی شماری در دنیا وجود دارد.

اکنون نوبت به مفهوم «بیت» می رسد. کوچکترین جزء سیستم را «بیت» می‌گویند. بیت دارای یک سری اطلاعات درون خود است که نیاز به نمایش دادن دارد. همینطور می دانیم که سیستم کامپیوتر زبان صفر و یک دارد (زبان صفر یعنی سیسستم خاموش است و زبان یک یعنی سیستم روشن است). هر بیت نیز دارای یک رنگ صفر و یک است. رنگ های سفید حداقل یک بیت دارند ولی رنگ های سیاه صفر بیتی هستند. اکنون اگر تعداد رنگ ها را افزایش دهیم مقادیر بیت نیز افزایش پیدا می‌کند. به طور مثال رنگ سبز می تواند چند بیت داشته باشد که در آن چندین رنگ مختلف خارج شود. تعداد بیت های یک سیستم در علم تکنولوژی همیشه، به توان عدد 2 می شود. یعنی هر سیستمی که هر تعداد بیت داشته باشد عدد 2 را به توان آن می رسانیم تا تعداد رنگ های مختلف را برای نشان دهد. این ضریب، یک تکنیک همیشگی در علم تکنولوژی است.

لذا گوشی های هوشمند امروزی 24 بیتی هستند تا بتوانند رنگ های مختلفی را از خود نشان دهند. اکنون عدد 2 را به توان 24 بیت برسانید تا به رقم 16.777.216 برسید. این مقدار آخر، دستاورد مقدار رنگی است که از حاصل بیت ها بر روی نمایشگر ظاهر شده تا تصویر را نمایش دهد.